We zijn pas terug van een achtdaagse rondreis langs de kusten van Svalbard waarvan Spitsbergen het grootste eiland is. De eilanden samen hebben ongeveer de omvang van Frankrijk maar er zijn slechts 66 km geasfalteerde wegen. In totaal wonen er 5000 leden van het mensdom. Het was er zalig. De temperaturen schommelden er tussen de 0 en de 8°C. Voor iemand als ik te genieten. Alles wat boven de 20°C dreigt te komen is er voor me te veel aan. Met de omgebouwde ijsbreker Fram stoomden we langs de west- en noordkusten van de archipel. Gemiddeld gingen we twee maal daags met zodiacs aan land. Vanop het schip genoten we van de natuurpracht. We zagen ijsberen, walrussen, walvissen, zeehonden en diverse vogeltypes. Svalbard is het enige Europese gebied waar de natuur, de wildernis nog boven de mens staat. Jammer dat de Russen en ook de Amerikanen en de Britten er vanaf volgend jaar naar olie zullen boren. Wellicht zal dat laatste stukje wildernis dan ook vlug wijlen zijn.
