Wilfried Aers is niet meer

Vanmorgen kreeg ik het bericht dat Wilfried Aers, gewezen volksvertegenwoordiger van het Vlaams Blok en Vlaams-nationalist in hart en nieren, overleden is. Hij werd negentig jaar.
Ik leerde hem kennen toen ik bezig was met de voorbereidingen van mijn boek over Karel Dillen. Later volgde Wilfried van nabij de wording van mijn biografie over Hendrik Jozef Elias. Immers zijn vader Emiel was actief betrokken bij het VNV in Oost-Vlaanderen. Wilfried uitte zich als een innemend man, en samen met zijn echtgenote stond de deur van hun huis in de Grensstraat in De Pinte steeds open. Ik woonde er menige gespreksavond en -middag bij. Op een van deze thuisbijeenkomsten leerde ik ook de oud-dinasoleider Jef François kennen.
Mensen als Wilfried Aers zal ik steeds een warm hart toedragen. Zij maken deel uit van onze geschiedenis.

Over Hendrik de Man, Paul Kenis en Uilenspiegel

Het laatste (dubbel)nummer van het literair-historisch tijdschrift Zacht Lawijd (2015, nr. 4) is geheel gewijd aan schrijvers, vooral van linkse signatuur, uit het interbellum. Zo is er een bijdrage dat gewijd is aan de intellectuele relatie tussen de socialistische leider Hendrik de Man en Henriëtte Roland Holst. Ondanks haar communistisch gedachtegoed heeft ze de antimarxist De Man nooit de wacht aangezegd, ook niet na 1940. Overigens is het prettig om weten dat historicus Jan Willem Stutje aan een omvangrijke De Man-biografie werkt. Interessant verder is het biografisch getinte artikel over de Nederlander A.J.D. van Oosten, die zich tijdens het interbellum tot het katholicisme bekeerde, en zich tot een strijdend radicaal sociaal dichter ontpopte. Toch bleef Van Oosten aan de zijde van zijn leermeester Anton van Duinkerken staan.
Ludo Stynen brengt een gewaardeerd en lezenswaardig opstel over Paul Kenis, die via de Antwerpse Clarté-gemeenschap van het linkse anarchisme en de commune-gedachte evolueerde tot een strijdend sociaal flamingantisme. Hij overleed echter in 1935 op nauwelijks vijftigjarige leeftijd.
Het interessante nummer met tal van weinig bekende illustraties wordt afgerond met een artikel van Dieter Vandenbroucke, biograaf van Victor Brunclair, over het communistisch Vlaamsgezinde week/dagblad (1939-1941) Uilenspiegel. Hoofdredacteur was Jef van Extergem en Brunclair fungeerde als redactie-secretaris. Naderhand bezweken beiden in Duitse kampen. De naoorlogse schrijver Johan Daisne (verplichte lectuur voor generaties scholieren) was een van de medewerkers aan het blad.

Houston Stewart Chamberlain

Sinds deze week ben ik begonnen met werk te maken van een Nederlandstalige biografie over Houston Stewart Chamberlain, een van de grondleggers van de 19de eeuwse rassenideologie en een voortrekker van het nationaalsocialisme. Gedurende ruim twintig jaar verzamelde ik gegevens en documentatie over en van hem. Ik bezit al zijn boeken en brochures, die ik hoofdzakelijk in het begin van de jaren 1990 aan spotprijzen in de voormalige DDR kon kopen.
Het schrijfwerk zal me tot in de zomer van volgend jaar zoet houden. De Chamberlain-biografie wordt het eerste deel van mijn "Duitse trilogie". Later volgen nog biografieën van Dietrich Eckart en Alfred Rosenberg. De boeken zullen door uitgeverij Aspekt uitgebracht worden.

Joris van Severen kent tweede druk

Totaal onverwacht, voor mij althans, verscheen er een tweede druk bij uitgeverij Aspekt van mijn Joris van Severen: een biografisch portret. De eerste druk verscheen in 2010 en was bij de uitgever volledig uitverkocht. Ik ben er alvast blij mee. De tweede uitgave werd meteen in een nieuw jasje gestoken. Zie hierbij.

Christian Simenon, broer van Georges

Het zal je broer maar wezen, zouden we kunnen schrijven. De auteur van 237 misdaad- en psychologische romans Georges Simenon (1903-1989), hield er een verborgen agenda op na. Zelden of nooit sprak of schreef hij over zijn jongere broer Christian (1906-1947). Met reden al bleef hij hem steunen tot op het einde.
Christian Simenon, de lieveling van zijn moeder, was vanaf 1936 een fervent rexist en vurig aanhanger van Léon Degrelle. Tijdens de Duitse bezetting van België behoorde hij tot het doodseskader van Rex. Iedere door de weerstand vermoorde rexist diende gewroken te worden, luidde het motto. In de zomer van 1944 behoorde Christian tot het rexistische commando dat wraak nam na de moord op de rexistische burgemeester van Charleroi, Oswald Englebin. Op 17 en 18 augustus werden 27 gevangen genomen burgers van de stad in het nabijgelegen Courcelles gelyncht. Georges' broer vermoordde eigenhandig de deken van Charleroi.

Op aanraden van grote broer vluchtte Christian na de bevrijding naar Frankrijk om zich bij het Vreemdelingenlegioen aan te melden. Zo ontsnapte hij aan een gewisse doodstraf. Veel plezier had hij evenwel niet aan zijn vrijheid. In 1947 kwam Christian Simenon in Indochina om toen zijn konvooi nabij Hanoi in een hinderlaag van de Vietcong viel.
Over hem publiceerde de Belg Patrick Roegiers onder de titel L'autre Simenon (Grasset) een biografische roman. Het boek deed in Franstalig België en in Frankrijk al heel wat stof opwaaien. De auteur neemt meer dan eens een loopje met de waarheid. Zo beweert Roegiers ten onrechte dat Christian een tijdlang aan het Oostfront streed. Het is vooral wat schrijver over de auteur van de Maigret-romans schreef dat de woede van de Simenon-fans opwekte. Zo verwijt Roegiers hem lafheid en dat hij nauwe contacten met Duitse militairen onderhield.
Een stevige biografie van Christian Simenon zouden we begroet hebben. Maar blijkbaar kan dat niet in Franstalig België waar de academische historici het thema collaboratie schuwen als de pest. Roegiers' roman is een mengeling van biografische gegevens, gratuit verhalen en lasterpraatjes. Meer mogen we blijkbaar uit de Ardennen niet verwachten.

Signeren op de Boekenbeurs

Gisteren brachten we een bezoek aan de Boekenbeurs in Antwerpen. Op vraag van Perry Pierik van uitgeverij Aspekt heb ik aan zijn stand gedurende anderhalf uur zitten signeren. Nu gelukkig ging de tijd vlot voorbij en kon ik enkele boeken signeren. De rest van de tijd was ideaal om met Perry wat bij te praten over boeken, uitgeven en toekomstplannen te smeden. Het was er wel warm en bijwijlen redelijk druk. Twee zaken die niet bepaald aan mij besteed zijn. Op de foto staat Perry Pierik naast mij te praten met een boekenmens. Zijn aankopen waren voldoende om twee tassen te vullen. Uitgeverij De Rode Kamer heeft geen betrekking op een bepaalde ideologie...
Een beeld dat me zal bijblijven is Pieter Aspe die zit te signeren met een lange rij gegadigden voor hem. Zijn collega naast hem zat werkloos toe te kijken. Wat gaat er dan in die man om?

'Nijlen' maakt plaats voor 'Kontich'

Gisteren, zondag 18 oktober, vond in Nijlen de 20ste Ruilbeurs Vlaamse Beweging plaats. Veel volk en eenieder ging tevreden naar huis. Wel vond de beurs voor de laatste maal in Nijlen plaats. Gelukkig werd er inmiddels een oplossing gevonden zodat de Ruildag verder kan blijven bestaan.
Volgend jaar vindt de 21st Ruilbeurs in Kontich plaats. Daar zal Edwin Truyens de fakkel van de verdienstelijke Lode van Dessel overnemen. In naam van heel wat standhouders mag ik hier Lode, zijn echtgenote Rita en zijn kleine ploeg medewerkers voor hun jarenlange tomeloze inzet danken.

Wir schaffen das (nicht)

Op de cover van het laatste nummer (8 oktober) van het Duitse magazine Stern staat een veelzeggende fotomontage. Op de voorgrond staat de filosoof van de vroeg 19de-eeuwse schilder Caspar David Friedrich met daaronder de vraag: "Wie viele Flüchtlinge verträgt Deutschland?" Op de achtergrond troept een 'zwerm' (dixit David Cameron) gelukzoekers samen.
De 'filosoof' symboliseert de traditionele Duitse waarden van de Leitkultur tegenover de vloedgolf gelukzoekers, die momenteel niet alleen Merkel-Duitsland overspoelen maar heel Europa. Een oude wijze man zei me ooit: "Duizend migranten kun je makkelijk integreren, bij 10.000 ontstaan er problemen. Eenmaal de 100.000 overschreden wordt, ontstaat er gettovorming met alle gevolgen van dien".
Maar wat met meer dan een miljoen alleen al voor Duitsland? De gevolgen zijn gewoon niet meer te overzien. Neen, mevrouw Merkel "Wir schaffen das nicht!"
Wellicht beleven we thans het einde van een tijdperk. Een gordijn van duisternis daalt neer over het oude Europa.

Kurland/Koerland, 1944-1945

Nu dat alle bestelde exemplaren van Strijd met ons! de deur uit zijn, ben ik vanmorgen begonnen aan een nieuw boek. Mijn derde 'oorlogsboek', het sluitstuk van een driedelige reeks, zal ditmaal handelen over de oorlog in Koerland, 1944-1945. Na de doorbraak van het Rode Leger aan het Baltische front, begin oktober 1944, raakten een veertigtal Duitse divisies met in totaal een half miljoen manschappen in het Letse Koerland geïsoleerd. Daar dienden ze op uitdrukkelijk bevel van Hitler stand te houden. Ondanks een herhaald aandringen van zijn generale staf weigerde Hitler halsstarrig het schiereiland te evacueren. Nochtans konden deze divisies, waaronder een Nederlandse, elders aan het Oostfront beter en efficiënter ingezet worden. De Koerland-divisies hielden stand maar aan een strategisch overbodig front. Tijdens zes Sovjet-offensieven werd een deel van hen nutteloos opgeofferd. De Heeresgruppe Kurland bezat eigen postzegels met daarop de stempel 'Kurland' (de hierbij geplaatste afbeeldingen hebben uitsluitend een historische betekenis).
Op 9 mei 1945 capituleerde de legergroep. Een kleine 200.000 Duitse Koerland-strijders verdwenen achter prikkeldraad.

Levering "Strijd met ons!"

Deze ochtend werd mijn nieuw boek met als titel "Strijd met ons!" Vlaamse en Waalse propagandakaarten 1940-1944 geleverd. Zelf ben ik heel tevreden over het werk.
Het is de investering waard geweest. Dit weekeinde worden alle bestelde exemplaren verzendingsklaar gemaakt. Tevens probeer ik op diverse fronten mensen warm te maken om zich een exemplaar aan te schaffen.
De verkoopprijs bedraagt thans 35 €.

Kapelanij Cyriel Verschaeve

Gisteravond vond in Alveringem de officiële opening plaats van de vernieuwde voutekamer in de voormalige kapelanij van Cyriel Verschaeve. Het geheel past in het kader van "Alveringem in de Groote Oorlog". Zo'n zestig aanwezigen volgden de uiteenzettingen van de zes sprekers - wat nogal veel was, gezien ook de harde stoelen. Gelukkig hielden ze zich aan de toegezegde spreektijd van elk tien minuten. Het is vooral de verdienste geweest van  Verschaeve-biograaf Romain Vanlandschoot, die hemel en aarde bewoog om de erkenning van de kapelanij door de Provincie West-Vlaanderen te verkrijgen. In 2009 werden hiertoe de eerste stappen gezet.  Op de hierbij afgedrukte foto ziet u WO I-kenner Franky Bostyn tijdens zijn uiteenzetting.

Alles verliep in een serene sfeer. Na de toespraken kreeg eenieder de gelegenheid om in kleine groepjes -groot is het er immers niet- de voutekamer te gaan bezichtigen. Bij een natje en een droogje (onder meer potjesvlees uit de Westhoek) konden we oude bekenden ontmoeten en wat bijpraten. Met het prachtige weer vond een deel van de receptie buiten plaats.

Victor Leemans geboekstaafd

Zopas sloot ik het werk aan mijn korte biografie over Victor Leemans af. Ze zal als brochure in mijn lopende Altringer-reeks in de eerste helft van volgend jaar verschijnen. In mijn brochure zet ik me onder meer
uiteen over de problematiek in verband met het schrijven van een historische biografie over deze in alle opzichten toch wel opvallende persoonlijkheid. Voor de oorlog een eminente Vlaams-nationale intellectueel, tijdens de bezetting een machtige Belgische bewindvoerder, tijdens de repressie zwaar getroffen en na de oorlog een Belgische katholieke staatsman. Of hij thans nog op veel interesse kan rekenen, zal ik binnen enkele maanden weten.

Marc Reynebeau

Gisteren, 26 augustus 2015, wijdde Marc Reynebeau in zijn krant De Standaard een interessant artikel aan de laatste moord op 26 augustus 1945 in de nasleep van het drama van Meensel-Kiezegem. Het viel me op dat deze hyperpolitiek correcte journalist schreef dat collaborateurs 'doodgeschoten' werden, en weerstanders 'vermoord'.

Bad Pyrmont

De afgelopen dagen ondernam ik met enkele vrienden een reisje door Nedersaksen. We bezochten onder meer de steden Hildesheim (waar kapelaan Verschaeve en SS-Reichsführer Himmler elkaar een laatste maal ontmoetten) en Hameln. Een ontdekking was het vinden van de Bückeberg waar op een speciaal aangelegde weide tussen 1933 en 1937 jaarlijks het Reichserntedankfest met zicht op de Weser gevierd werd. Het was even zoeken want uiteraard was er geen enkele wegwijzer die ons toonde welke route we dienden te volgen.
Voor mij was het hoogtepunt een bezoek aan Bad Pyrmont, een plaats vol oude dames en vergane glorie. Tussen september en november 1944 zetelde hier even de Vlaamsche Landsleiding onder Jef van de Wiele. Binnenin, zei ons de dienstdoende ambtenaar, was er maar weinig veranderd. De ruimtes hadden nog dezelfde indeling als toen en de trappen kraken nog even erg. Enkel was er extra sanitair gekomen. Vroeger bevonden toiletten en badkamers zich in de kelder. De oorspronkelijke watervesting werd tijdens de Dertigjarige Oorlog (1618-1648) grotendeels vernield. In de plaats kwam tijdens de 18de eeuw een slot dat hoofdzakelijk tijdens de zomer gebruikt werd. Over de periode tussen 1933 en 1945 wordt in de voorhanden zijnde publicaties en documenten met geen woord gerept. Maar we hebben het gezien.

Lissewege en Maria van Aerden

Deze week brachten Ann en ik een bezoek aan Lissewege waar we beiden nog nooit geweest waren. Het was de moeite waard. Een lieflijk wit dorp met de alles overheersende vestingkerk. Binnen in de kerk was er een kunsttentoonstelling. Het hier weergegeven beeldje De dronkaard maakt er deel van uit. Uit mijn jeugd herinner ik me dat het dorp voorkwam in een verhaal van De Rode Ridder. Het middagmaal gebruikten we in restaurant Saeftinge. De kloekgebouwde broeder Willem van Saeftinge speelde een toonaangevende rol tijdens de Guldensporenslag van 1302, en was uit Lissewege afkomstig. Met zijn roestig slagzwaard velde hij menig Fransman, althans zo schreef Hendrik Conscience het en beeldde Bob de Moor het uit. Jammer enkel dat het standbeeld van broeder Willem op het dorpsplein zo'n zielloos gietijzeren 'geval' is. We waren ook nog voor een andere reden in Lissewege. Later wil ik graag een opstel wijden aan Amedée Boi, de oorlogsburgemeester van het "witte dorp".
Gisteren schreef en stelde ik mijn vijfde Leesfolder samen; ditmaal gewijd aan de Vlaamse DRK-verpleegster Maria van Aerden, die begin 1944 gedood werd tijdens een Sovjet-Russisch luchtbombardement.

Robert Conquest overleden

De Brits-Amerikaanse non-conformistische historicus Robert Conquest is op 3 augustus ll. op 98-jarige leeftijd overleden. Met zijn in 1968 verschenen boek The great terror: Stalin's purges of the thirties was hij een van de eerste historici die de misdaden onder het terreurregime van Stalin blootlegde. De club van linkse media en de toenmalige academische fellow-travellers namen het Conquest niet in dank af. Slechts door weinigen werd hij gesteund. Met de val van de Muur in 1989 en de ineenstorting van de communistische regimes in Oost-Europa bleek zijn grote gelijk. Zijn beschrijvingen van de "Grote Zuivering" werden door archieffondsen in de jaren 1990 bevestigd. Conquest was ook een van de eerste historici die schreef over de door Stalin en zijn trawanten georganiseerde hongersnood in de Oekraïne, zie zijn boek The harvest of sorrow: Soviet collectivization and the terror-famine (1986).
Robert Conquest was in zijn jonge jaren zelf communist maar keerde er zich resoluut van af toen hij in 1944/1945 getuige was van communistische wreedheden in Bulgarije. Daarnaast schreef deze onderscheiden historicus limericks, sciencefiction-bloemlezingen en ... toespraken voor Margaret Thatcher. Zijn vrouw overleed eerder dit jaar. Een historicus waar we zeker nog aandacht aan zullen schenken.

Langemarck in Het Laatste Nieuws

Zaterdag ll. verscheen volgend artikel over me in Het Laatste Nieuws.

Leesvakantie

Tijdens de laatste weken genoot ik van een leesvakantie. Tijd om wat achterstallige literatuur tot mij te nemen; onder meer las ik een biografie van Theo
dor Heuss, de eerste Duitse bondspresident, die ook van de aangename dingen des levens hield. De meeste tijd stak ik evenwel in de lectuur van het omvangrijke tweede deel van de schitterende Willem Frederik Hermans-biografie van Willem Otterspeer. Meer dan duizend pagina's leesgenot! Voor mij blijft de eenzame en voortdurend wrokkige Hermans de grootste Nederlandstalige schrijver van de tweede helft van de 20ste eeuw.
Nu is het weer tijd om aan de slag te gaan.

Vlaamse kindsoldaten

Vrijdag ll. verscheen er in de Krant van West-Vlaanderen een interview van me dat afgenomen werd door Noël Maes. Het interview vond plaats naar aanleiding van de publicatie van mijn jongste boek Jugendbataillon Langemarck, en verscheen dan ook onder de titel Vlaamse kindsoldaten als kanonnenvoer...
In Biblion, de aanschafinformatie voor boekhandelaars en bibliothecarissen, verscheen dan weer een recensie van Vlamingen aan de Narva.

Voorstelling boek Jef Nys

Gisteravond woonden we samen met een negentigtal genodigden in Kruishoutem de voorstelling bij van het boek Jef Nys, de beginjaren als cartoonist van Tomas Verachtert. De boekvoorstelling vond plaats in het Europees Cartoon Centrum. Meteen een gelegenheid om kennis te maken met het gebouw. De meeste mensen denken spontaan aan de stripheld Jommeke als ze de naam Jef Nys horen vallen. Slechts intimi wisten dat hij voordien tussen 1945 en 1955 als politiek cartoonist aan het weekblad 't Pallieterke meewerkte. In die periode moet hij voor het 'gazetje' van Bruno de Winter ongeveer drieduizend cartoons, karikaturen en illustraties getekend hebben. Een brede selectie hieruit valt nog tot 1 september te bekijken in het Cartoon Centrum.
Na de diverse toespraken onder meer door de auteur en hoofdredacteur Karl van Camp was het tijd voor een rijkelijk voorziene receptie. Tevens voerden we enkele gesprekken met vrienden en bekenden. Na een rondgang langs de tentoongestelde spotprenten keerden we met tevredenheid in de regen weer naar huis.

"Strijd met ons!" bij de drukkker

Mijn nieuw te verschijnen boek over de Kriegspostkarten of Vlaams-Waalse propagandakaarten, verschenen tijdens de laatste Duitse bezetting, is thans bij de drukker. Met mijn vormgeefster bespraken Ann en ik alle details. Tegen 25 september zou het boek
normaal kant en klaar dienen te zijn. Het klinkt misschien ijdel maar het zal een uniek boek worden. In totaal vond ik nu 101 ansichtkaarten.

In de voetsporen van Cyriel Verschaeve

Afgelopen week brachten mijn goede vriend Karl Drabbe en ik door in Innsbruck en omgeving. Naast wandelingen maakten we ook uitgebreid kennis met de geschiedenis van Tirol en het Tiroler streven naar eenheid sinds de afscheiding van Südtirol in 1919. Ook bezochten we in het Tiroler Landesmuseum in Innsbruck een indrukwekkende tentoonstelling over Tirol tijdens de Eerste Wereldoorlog (1915-1918). Het was inderdaad in mei 1915 dat Italië aan het Habsburgse rijk (Oostenrijk-Hongarije) de oorlog verklaarde. Na de oorlog kwam de Italiaans-Oostenrijkse grens een stuk meer noordwaarts aan de Brennerpas te liggen.
Het hoofddoel van deze reis was voor mij echter een uitgebreid onderzoek naar de voetsporen van kapelaan Cyriel Verschaeve in Tirol. Daartoe deed ik archivalisch onderzoek in Innsbruck en Hall in Tirol (tot 1978 Solbad Hall). Karl en ik vonden ook het 'Pfarrheim' weer waar hij zijn laatste levensjaren sleet. Jaren geleden kreeg de ruime woonst al een andere bestemming. Op het 'Friedhof' ondernamen we een uitgebreide fotosessie.
Zoals hier en daar al aangekondigd plan ik een boek over het verblijf van "den geistlichen Führer Flanderns" in Tirol.

Propagandakaarten tijdens de bezetting

Vanmorgen bracht Pol van drukkerij Lowyck me de folders voor mijn nieuw boek "Strijd met ons!" Vlaamse en Waalse propagandakaarten, 1940-1944 dat op stapel staat. In totaal vond ik 101 ansichtkaarten terug die in België tijdens de bezetting verschenen. De folders worden vanaf midden juni verzonden, samen met een folder van mijn boeken Vlamingen aan de Narva (onlangs verschenen) en Jugendbataillon Langemarck (verschijnt begin juni).

't Pallieterke 70

Gistermiddag waren Ann en ik te gast op het tuinfeest van zeventig jaar 't Pallieterke in het Hof van Ryen in Boechout.
Samen met zo'n 250 andere personen genoten we van een uitgebreide receptie in de zonovergoten tuin met gelukkig voor mij heel wat schaduwrijke plekjes. De meeste aanwezigen kwamen uit Antwerpen en omgeving. Er waren enkele toespraken door onder meer de directeur-generaal en hoofdredacteur Karl van Camp en Guido Moons. Tussendoor was er wat muzikale animatie. Na een paar uur zochten we andere horizonten op.

Roger Deruddere of het VNV in Ieper

Vandaag waren Ann en ik te gast bij de familie van wijlen Roger Deruddere (1920-2015) in Dilbeek. Hij was een van de leden van het VNV, afdeling Ieper. In zijn huis in het Ieperse ABC-straatje bezocht ik hem herhaalde malen. Steeds was ik er welkom en hielp Roger me waar hij kon. Een innemend man waarop je kon bouwen. Had hij iets niet in huis dan kende hij wel iemand die zou helpen. Zo was Roger. De laatste jaren van zijn leven verhuisde hij van Ieper om bij zijn familie in Dilbeek in te wonen. Hij wilde absoluut niet in een rusthuis terecht komen.
Vandaag mocht ik een groot deel van zijn fotocollectie en een aantal boeken komen ophalen. De foto's, waarvan een hier afgebeeld, tonen manifestaties van het VNV, NSJV, DMS, DM/ZB in Ieper en omstreken. De komende jaren zal ik uiteraard van dit fotomateriaal in mijn publicaties gebruik maken. De foto toont twee VNV-leden die met een pamflet over Katyn en De Nationaalsocialist in 1943 in een Ieperse straat aan het colporteren zijn.

10 mei 1940

Rond al de herdenkingen naar aanleiding van de 70ste verjaardag van de capitulatie van Duitsland -zelfs de huidige Duitse politieke kaste spreekt van 8 mei als dag van de Bevrijding-, en de 75ste verjaardag van de Duitse invasie in de Lage Landen en Frankrijk, wil ik volgende bedenking kwijt. Na lectuur van een artikel van de Franse journalist Eric Bruner is het toch wel zo, dat de eerste Franse weerstanders te situeren vallen in extreemrechtse en antisemitische kringen. Inderdaad de eerste weerstanders, de 'oerrésistance' dus, waren nationalisten, fascisten en royalisten die veelal kwamen uit kringen rond de Action Française. Dat al vanaf de nazomer van 1940 toen de Franse communisten nog trouw de richtlijnen vanuit Moskau dat een niet-aanvalspact met Hitler-Duitsland gesloten had, volgden. Trouwens diezelfde Franse communisten pleegden in de maanden mei-juni sabotage binnen de Franse defensie. Moet daar trouwens niet eens een boekje over geopend worden? Uiteraard werd het artikel van Eric Bruner in officiële en politiek correcte middens niet bepaald gesmaakt.

Luc Beyer de Ryke op bezoek

Vanmiddag kwam de voormalige RTBf-omroeper en gewezen Europees parlementslid voor de MR, Luc Beyer de Ryke, vergezeld van zijn echtgenote Françoise, op bezoek. In Vlaanderen staat hij bekend als een Gentse 'franskiljon' maar met veel interesse voor de Vlaamse Beweging.

Gedurende ruim twee en een half uur spraken we in het Nederlands vooral over Joris van Severen en zijn Verdinaso. Luc Beyer is bijzonder gefascineerd door deze unieke figuur binnen de toch wel rijke personengalerij van de Vlaamse Beweging. Daarnaast kwamen ook Cyriel Verschaeve, Staf de Clercq, Lode Claes en Bart de Wever aan bod. Het gesprek verliep in een ontspannen sfeer. Luc Beyer sprak ook over zijn inzet voor de Koerden en de Palestijnen (samen met zijn vrouw).
Mijn bezoeker werkt aan een nieuw boek, waarin hij veel aandacht aan de evolutie van het Vlaams-nationale denken wenst te besteden.

Uitgeverij Polis

Gisteravond woonden Ann en ik in De Studio in Antwerpen het doopfeest bij van uitgeverij Polis. De uitgeverij zal geleid worden door Harold Polis (ex De Bezige Bij) en goede vriend Karl Drabbe. Veel volk alvast. Drankjes en hapjes waren volop verkrijgbaar. Het leek haast op een breugels festijn.
De presentatrice sprak van 260 aanwezigen en we geloven haar. Veel dertigers en veertigers vol ambities. Ik liet me zeggen dat zowat het hele Antwerpse cultuurwereldje present was. In elk geval ook veel bekende gezichten zoals Ludo Simons en Gaston Durnez, vergezeld van hun echtgenotes. Onder meer met hen langdurig staan praten.
Naar de enthousiaste speech van uitgever Polis te oordelen, zal zijn uitgeverij de uitgever van de toekomst in Vlaanderen worden. In elk geval koestert het duo Drabbe-Polis grootse plannen. Ook boeken in verband met de Vlaamse Beweging, collaboratie en biografieën staan in het aanbod. Nog dit jaar wil Polis een zestigtal boeken uitbrengen. Uitkijken dus.

Mijn vijftigste boek

Vanmiddag vond in intieme kring de voorstelling plaats van mijn vijftigste boek: Vlamingen aan de Narva. In 1985 publiceerde ik samen met wijlen Kris Barrezeele mijn eerste boek Vlaamse Portretten, deel 1. Het boek verscheen bij de door Kris gerunde uitgeverij De Nederlanden. Sindsdien legde ik een lange weg af.
Donderdag ll. bezorgde Perry Pierik van uitgeverij Aspekt me een aantal exemplaren. Het boek kost officieel 18,95€. Binnenkort bezorg ik mijn lezers een afzonderlijke folder met daarin de nodige gegevens, alsook over mijn volgende boek Jugendbataillon Langemarck.

De Grote Oorlog deel 30 en propagandakaarten

Vandaag ontving ik deel dertig van de in historisch opzicht indrukwekkende boekenreeks De Grote Oorlog: kroniek 1914-1918: essays over de Eerste Wereldoorlog. In het voorliggende jubileumdeel staat er ook een artikel van mijn hand onder de titel: Kortrijk 'Endstation': laatste stad voor het Westfront (p. 165-183). De reeks staat onder de hoede van uitgeverij Aspekt in Soesterberg.
Momenteel ben ik begonnen aan mijn volgende boekproject: "Strijd met ons!" Vlaamse en Waalse propagandakaarten, 1940-1944. Het boek zou tegen einde september moeten klaar zijn. Samenvattende vertalingen achteraan het boek zijn ook voorzien in het Frans, Duits en Engels.
In totaal verzamelde ik zo'n tachtigtal originele propagandakaarten. Voortdurend is het opletten geblazen voor falsificaties. Deze ontstonden vooral in het begin van de jaren 1960 en werden uitgebracht door Hoffmann Verlag. Deze uitgeverij was uiteraard nep en had helemaal geen banden met Hitlers vroegere hoffotograaf.

Karl Drabbe en het Jugendbataillon

Mijn blogstukje over Griekenland werd door het digitale tijdschrift Doorbraak op 19 maart overgenomen.
Maandagavond vond in Antwerpen de halfjaarlijkse algemene vergadering van het ADVN plaats. Bij deze gelegenheid werd mijn goede vriend Karl Drabbe als lid opgenomen. Hij is thans mede-uitgever van de spiksplinternieuwe uitgeverij Polis.
Tevens zette ik vanmiddag een punt achter mijn boek over het Jugendbataillon Langemarck. Tekst en illustraties bezorgde ik al aan uitgeverij Aspekt.

Compensaties voor Griekenland?

De laatste tijd wordt de Duitse politiek gedomineerd door de Griekse eis voor compensaties voor het geleden leed tijdens de Duitse bezetting, 1941-1944. Het mag ons niet verbazen dat sommige Duitse politici, en niet alleen van de oppositie (Groenen en Die Linke) hiervan voorstander zijn.
Als bondskanselier Merkel iets mee had van een Margaret Thatcher dan zou ze niet alleen de arrogante Grieken wandelen sturen maar de bal ook doorgeven aan Italië. Dat land onder Mussolini viel immers op 28 oktober 1940 Griekenland binnen. Hitler was hierover woedend want het land onder dictator Metaxas was niet alleen een bondgenoot van de As, maar Mussolini had Hitler niet op de hoogte gebracht van zijn voorgenomen invasie. Bovendien kregen de Italianen lik op stuk van de Grieken. Na enige tijd was de situatie aan het front volledig omgedraaid. De troepen van de Duce werden uit Griekenland verjaagd, en de Grieken trokken op hun beurt het door Italië bezette Albanië binnen, waar ze als bevrijders onthaald werden. De Duitsers zagen zich verplicht om in april 1941 de Italianen uit het slop te halen. Binnen de drie weken waaide de hakenkruisvlag aan de Akropolis in Athene.

Samen met de Duitsers bezetten de Italianen het land tot september 1943 - de Duitsers bleven er tot in oktober 1944. Na hun vertrek brak er een burgeroorlog tussen nationalisten en communisten uit. Er werden inderdaad tal van wreedheden aan beide zijden tijdens de bezetting begaan. Dus waarom vraagt de huidige links-populistische regering ook geen compensaties aan Italië. Als Italië weigert te betalen dan kunnen ook de Duitsers dat doen.
Terwijl we toch bezig zijn, kan de Griekse regering ook een vergoeding vragen aan de Amerikaanse regering omwille van hun steun aan het kolonelsregime. En waarom niet aan de Turken die het land eeuwenlang bezetten en uitbuitten? Bovendien kunnen we, alle gekheid op een stokje, ook de lijn doortrekken naar de Klassieke Oudheid toen de Romeinen, dus twee maal Italië, het Griekse grondgebied meerdere eeuwen als hun bezit beschouwden. En moeten de Britten geen compensaties betalen voor de Griekse kunstschatten die ze naar Londen brachten? Op die manier blijven we dus bezig; dit ter bevordering van de Eenheid binnen de Europese Unie...

Arnswalde en 'Langemarck'

Momenteel werk ik volop aan mijn boek over het Vlaams jeugdbataljon van de Waffen-SS-divisie 'Langemarck'. In de marge hiervan schrijf ik ook over de ontzetting van de stad Arnswalde in Pommeren. Deze stad, tegenwoordig Polen, was sinds begin februari 1945 omsingeld door eenheden van het Rode Leger. In het kader van Operatie Sonnenwende werd de stad op 18 februari door Duitse, Noorse, Nederlandse en Vlaamse bataljons ontzet. In de daarop volgende nachten werden alle inwoners, gewonden en militairen via een corridor in veiligheid gebracht.
Toen de Sovjet-Russen op 23 februari Arnswalde bezetten, troffen ze er tot hun stomme verbazing niemand meer aan. Door hun deelname aan de ontzetting van deze Pommerse marktstad behaalden de 'Langemarckers' hun laatste succes. Over het beleg, de ontzetting en het aandeel van de Vlaamse Oostfronters hierin, vond ik veel gegevens in het schier onvindbare boek van Fritz Mörke, Der Kampf um den Kreis Arnswalde im Jahre 1945. Het werd door de auteur in 1973 in eigen beheer uitgegeven.

Drukproeven

De laatste week van de februarimaand ben ik zowel de hele tijd in de weer geweest met het verbeteren en nalezen van drukproeven. In de eerste plaats dan van mijn nieuw te verschijnen boek, mijn vijftigste, over de gevechtsgroep Georges d'Haese. In de zomer van 1944 nam een klein contingent van vijfhonderd Vlaamse 'Langemarckers' deel aan de gevechten in de zogenaamde Blauwe Bergen van Estland. Deze heuvels lagen/liggen op ongeveer twintig kilometer van de stad Narva en de gelijknamige stroom. Het was de eerste en enige keer tijdens de Tweede Wereldoorlog dat een Vlaming het bevel voerde over een grotere eenheid. Het boek zal in de komende lente verschijnen.
Daarnaast heb ik ook de drukproef van mijn opstel over bezet Kortrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog, en bestemd voor het dertigste deel (tevens jubileumeditie) van de boekenreeks De Grote Oorlog van uitgeverij Aspekt, verbeterd.
Tot slot wil ik nog vermelden dat de brochure over de Elzasser activist Karl Roos, verschenen in de Altringer-reeks, uitverkocht is.

Daar ligt het verschil...

Wellicht is het u ook opgevallen dat de linkse Griekse premier Alexis Tsipras met de meeste welwillendheid en begrip ontvangen werd door de leden van de Europese Commissie, de voorzitter van het Europese parlement en de media. Wat een verschil toch met de nog altijd zetelende Hongaarse minister-president de rechtse populist Viktor Orban. De weerzin van zijn EU-collega's is nog altijd even groot als toen Orban in 2010 aan de macht kwam. Of de hypocrisie van het politiek correcte wereldje ten top.

In het degelijke opinieweekblad De Groene Amsterdammer volg ik met grote aandacht een driedelige reeks over de Armeense genocide, nu honderd jaar geleden. De 'vader' van deze uitroeiing van de Armeense christenen, die binnen de grenzen van het toenmalige Ottomaanse rijk woonden, was de Turkse dr. Mehmed Resid. Het tweede deel staat deze week in het blad te lezen. Deel drie zal binnen veertien dagen verschijnen.
Een bedenking hierbij: als je nagaat waar ter wereld er moslims wonen, is er vroeg of laat heibel, agressie, moord, terrorisme en oorlog. De geschiedenis is er om het te bewijzen. Wie de actualiteit ietwat volgt, weet voldoende.

Het drama van het Vlaamse jeugdbataljon aan de Oder

Eind vorige week diende ik het manuscript van het Narva-boek en de bijhorende illustraties in bij de uitgever. Vandaag nam ik dan een nieuw boekproject ter hand. Een boek met als thema de lotgevallen van de piepjonge soldaten die deel uitmaakten van het jeugdbataljon van de Vlaamse Langemarck-divisie. Heel wat knapen waren leden van de Vlaamse Hilterjeugd. Vooraf zal ik de voorgeschiedenis van het jeugdbataljon weergeven.  Het bataljon kwam in de tweede helft van april 1945 tot inzet aan de rivier de Oder. Voor de meeste jongens was het de hel op aarde. Immers ongeoefend als ze waren en zwak bewapend, konden ze schier geen weerwerk geven tegen de overweldigende overmacht van het Rode Leger. De meeste bekochten hun inzet met hun leven, werden gewond of door Sovjet-soldaten gevangen genomen.
Het boek zal onder meer enkele tot nu toe ongepubliceerde getuigenissen bevatten. Als alles vlot verloopt zullen de boeken over de 'Narva' en de 'Oder' samen verschijnen.

Nieuwe folders op de post

Vanmorgen vertrok via het postsorteercentrum van Gent een nieuwe lading folders op weg naar hun uiteindelijke bestemming. Folders met daarin de aankondiging van het negende deel van de Cahiers Staf de Clercq, met onder meer een opmerkelijke bijdrage van de Kempense historicus Gui van Gorp over Thomas de Backer en zijn relatie ten opzichte van Staf de Clercq. Een tweede folder met gegevens over mijn nieuwe Altringer-brochure; ditmaal gewijd aan de cartoonist Jam - Alidor, pseudoniemen van de gewezen rexist Paul Jamin.
Er zit ook een derde en laatste folder in de envelop ingesloten met daarop wat gegevens over enkele recente publicaties.
Eind deze week zouden ze overal gepost moeten zijn. Vanaf dan kijk ik met spanning uit naar de resultaten...

Vlaamse Oostfronters aan de Narva

De eerste week van het nieuwe jaar besteedde ik aan de lectuur van de letterlijk monumentale biografie die de Tieltse historicus Romain Vanlandschoot aan de "pastor van te lande" Hugo Verriest wijdde. Schreef er ook een recensie over.
Vandaag begon ik in opdracht van uitgeverij Aspekt aan het 'schrijfproces' van mijn nieuw boek met als titel Vlamingen aan de Narva: Kampfgruppe D'Haese, zomer 1944. Alle voorbereidingen en opzoekingen, waarin de meeste tijd kruipt, zijn al achter de rug. Het is de bedoeling dat het boek tegen de zomer verschijnt.
Volgende week verwacht ik tevens de exemplaren van het negende deel van de Cahiers Staf de Clercq. Even later gaat de intekencampagne van start.