Deze voormiddag vond in Zwevegem de begrafenis van Kris Barrezeele (1953-2012) plaats. Ik heb hem vrij goed gekend in de jaren 1980-1992, en heel wat avonturen met hem beleefd waarover ik later wel eens zal berichten. Het was de tijd van het tijdschrift
Nieuw Vlaanderen, waarvan ik de laatste hoofdredacteur was en van de uitgeverij De Nederlanden. Tevens was het ook de periode waarin we het Vlaamse land doorkruisten om onze reeks Vlaamse Portretten te stofferen. Overal kwamen we weliswaar te laat maar konden we op een gulle ontvangst rekenen. Zo was er ons bezoek aan professor Rob van Roosbroeck in het Nederlandse Oosterhout. Ook daar kwamen we hopeloos te laat toe maar kregen we dadelijk een kom soep met krentenbrood voorgeschoteld. Met Kris maakte je een afspraak maar je wist nooit op welk uur hij zou aankomen. Vaak viel hij rond 23u. in de zetel in slaap om een uur later te ontwaken, en fris en monter aan de slag te gaan. Door omstandigheden gingen onze wegen in 1992 definitief uiteen;
Op de foto uit de "oude doos" staat hij (rechts) samen met het echtpaar Delafortrie, die we in het landelijke en rustige Ursel gingen opzoeken. Ja, over Kris valt er nog wel een en ander te vertellen. Jammer dat hij ons veel te vroeg ontviel.
Beste Pieter Jan,
BeantwoordenVerwijderenJe moet beslist iets over Kris schrijven.
Ik heb hem in de laatste jaren opnieuw tegengekomen. Hij was de Vlaamse gentleman gebleven die we kenden in zijn jonge jaren.
Kris was ook aanwezig op de overhandiging van mijn Snellaertprijs in Belle vorig jaar en organiseerde nog een familiebijeenkomst in Sintt Winoksbergen, Frans-Vlaanderen, eind vorig jaar.
Hij blijft in onze herinnering als een goede vriend.
Op de begrafenis begroette ik zijn familie: Kris leeft verder in zijn knappe kinderen!
Met Zuid-Vlaamse groet,
Wido Bourel