Walter Zinzen en de Oorlogsbedevaarten

Zopas verscheen het pamfletboek van Walter Zinzen Mens erger je! In zijn door Pelckmans mooi verzorgd uitgegeven boekje ergert de gewezen BRT-journalist zich aan duizend en een zaken; zeker aan het Vlaams-nationalisme. Toch straalt er ook menselijke warmte uit het lezenswaardige boekje. Zo wanneer hij schrijft over zijn "goede vriend" Carlos van Louwe. Zinzen tot dan een regelmatig bezoeker van de IJzerbedevaarten, en die als student mee manifesteerde voor amnestie, onder meer ook voor Frans Daels, werd door Carlos de ogen geopend. "Het antimilitarisme van de aan het IJzerfront ontstane generatie Vlaams-nationalisten noemde hij [C.v.L.] alles behalve authentiek. Amper had Duitsland ons een tweede keer bezet of al die pacifisten huldigden zich in het uniform van de Oostfrontstrijders. Het enige leger waar ze iets op tegen hadden was het Belgische. Carlos kon er zich mateloos over opwinden, zoals alles wat met de collaboratie te maken had. Zo publiceerde hij in 2002, samen met Pieter Jan Verstraete, een boek over de oorlogsbedevaarten (...). Daar ging alweer een illusie aan diggelen" (p. 58). Tot slot: "Dat sommige van zijn collega's in het IJzerbedevaartcomité die oorlogsbedevaarten angstvallig probeerden weg te moffelen, was Carlos van Louwe een doorn in het oog" (p. 59).