Marcel Vercoutter

Gisteravond woonde ik in de Gentse Sint-Pietersabdij een eerste vergadering bij voor de geplande tentoonstelling "Onbekende beelden - sterke verhalen". De tentoonstelling zal van 17 november 2012 tot en met 20 april 2013 plaatsvinden. Bedoeling van de tentoonstelling is het brengen van de Belgische geschiedenis vanaf 1830 aan de hand van een reeks tot de verbeelding sprekende foto's. Bij iedere foto hoort een 'sterk' verhaal.
Een van de foto's uit mijn boek over Marcel Vercoutter werd door Bruno de Wever en Rudi van Doorslaer geselecteerd om het thema Oostfront naar voren te brengen. Uiteraard was ik onmiddellijk bereid om mijn medewerking aan dit cultuur-historische evenement te verlenen. De tentoonstelling zal begeleid worden door een catalogus in vierkleurendruk.

Asse: historische ruilbeurs

Op zondag, 20 mei 1012 vindt in het cultureel centrum "Den Horinck", Noorderlaan 20 in het Vlaams-Brabantse Asse de 17de Historische Ruilbeurs Vlaamse Beweging plaats. Normaliter vindt deze beurs steeds in oktober in Nijlen plaats. Thans krijgt deze beurs voor het eerst in Asse een verlengde. Voor meer informatie kunt u terecht bij Bob Wellens, Langestraat 38, 1730 Asse. Tel. 0474/99 03 43 of bob.wellens@skynet.be Ik zal er ook aanwezig zijn met een stand.
Uiteraard gaat de ruilbeurs in Nijlen op de derde zondag van oktober eveneens door.

Karl Lueger weg, Stalin blijft

Karl Lueger (1844-1910) was vanaf 1897 en dat tot aan zijn overlijden burgemeester van Wenen. Onder zijn burgemeesterschap werden er in de hoofdstad van de Oostenrijkse-Hongaarse dubbelmonarchie grondige veranderingen doorgevoerd. Hij zorgde onder meer voor een stedelijke gas- en elektriciteitsvoorziening, zorgde voor een elektrische tram, diverse sociale maatregelen zoals pensioenen voor weduwen en hun kinderen en een degelijke opvang van wezen. Zoals miljoenen andere burgers in die tijd in de veelvolkerenstaat was hij ook een uitgesproken antisemiet. Pittig detail. Tijdens Luegers burgermeesterschap vertoefde ene Adolf Hitler in zijn stad.

Na zijn overlijden kreeg een deel van de grote ring van Wenen zijn naam. Nu komt daar plots verandering in. De huidige politiek-correcte groen-rode coalitie die de stad bestuurt, zal dat deel van die ring een nieuwe naam geven. De Dr. Karl Lueger Ring zal nog dit jaar herdoopt worden in het banale Universitätsring. De voortzetting van de Luegerring blijft de naam van Karl Renner dragen, hoewel de man een voorstander van de Anschluss was, de aanhechting van Oostenrijk bij Hitler-Duitsland. Maar ja, Renner was een socialist en die kun je toch moeilijk zijn straatnaam ontnemen. Verder blijft Wenen als een van de laatste Europese hoofdsteden ook een Stalinstraat bezitten.

SS-Voorman Henk Feldmeijer

De titelgeschiedenis van het steeds steengoede tijdschrift Historisch Nieuwsblad (mei-nummer) is gewijd aan het welgevulde leven van de Nederlandse SS-leider Henk Feldmeijer. "De foutste Nederlander aller tijden", zoals de redactie schrijft. Het artikel is van de hand van Bas Kromhout en gaat vooral in op de belevenissen van Feldmeijer aan het Oostfront, 1942-1943, waar hij in de gelederen van de Waffen-SS Panzerdivision Wiking aan het Kaukasusfront streed, en de nederlaag van Stalingrad van nabij meemaakte.
Ik kijk nu al vol verwachting uit naar de Feldmeijer-biografie van Kromhout, die in juni bij uitgeverij Contact zal verschijnen. Het wordt een biografie van meer dan 400 blz.

Mussert & Co

Vanmiddag een recensie geschreven van het opmerkelijke boek van Tessel Pollmann, Mussert & Co: de NSB-leider en zijn vertrouwelingen. Het thematisch opgestelde boek, bestaande uit twaalf zelfstandig leesbare hoofdstukken, is gebaseerd op heel wat nieuw archiefonderzoek. Anton Mussert wordt erin voorgesteld als een boef die tuk was op huizen (die hij tijdens de bezetting voor een prikje kocht), kostbare meubels, juwelen, drukkerijen, uitgeverijen, ... Een toch wel verbazingwekkende verzameling. Ook zijn entourage als daar zijn Cees van Geelkerken, Frits Müller, Anton van Vessem (ja, ja de befaamde Groot-Nederlander), enz. volgden ijverig 's leiders spoor. Je kijkt er toch wel verbaasd van op. Interessant en niet te versmaden zijn tevens de hoofdstukken over zijn echtgenote (zijn achttien jaar oudere tante Rie) en zijn minnares, zijn dertig jaar jongere nicht, Marietje Mijnlieff. Auteur Pollmann hanteert bijwijlen een aanklagerstoontje maar daar kun je je als lezer overheen zetten. Een toch wel sterk boek.

Een hoofdstuk verder

Gisteren schreef ik de eerste paragraaf van wat hoofdstuk negen moet worden van mijn Vindevogel-biografie in wording; Het wordt eerder een soort overgangshoofdstuk waarin de jaren, 1932 tot 1936 zullen behandeld worden. Jaren van economische crisis, die ook niet zonder problemen aan Vindevogel voorbij gingen. Op politiek vlak bleef zijn sterke positie in de Vlaamse Ardennen evenwel onaangeraakt.

Tweede deel biografie Hugo Schiltz

In 2009 publiceerde journalist Paul Huybrechts het eerste deel van zijn Hugo Schiltz-biografie of beter een uitgebreide bloemlezing uit de lezenswaardige dagboeken van de jonge Hugo. Biograaf Huybrechts voorzag de citaten van wat toelichting en commentaar. Jarenlang bestond er onzekerheid over het tweede, en zelfs een derde, deel. Om diverse redenen zag Huybrechts het niet meer zitten.

't Pallieterke

Nu lezen we in Knack dat in 2015 het tweede deel zal verschijnen met een nieuwe biograaf en een nieuwe uitgever. Biograaf wordt Eric van de Casteele, de opvolger van Frans-Jos Verdoodt aan de Arteveldehogeschool in Gent. Nu de Vlaamse Gemeenschap, bij monde van het Vlaamse Fonds voor de Letteren stelt zo maar eventjes de niet-onaardige som van 25.000€ ter beschikking van de biograaf-in-wording en zijn uitgever om het boek te publiceren. Hierbij moeten we ons toch de vraag stellen of het voor een auteur van een politieke biografie wel deontologisch verantwoord is gemeenschapsgeld te aanvaarden? In hoeverre kan hij dan nog onvooringenomen zijn werk schrijven? Mag het geld van het Vlaamse Fonds voor de Letteren wel aan non-fictie boeken besteed worden? Dat men geldelijke steun verleent aan literaire biografieën tot daar aan toe maar politieke? Ik hoop dat uitgeverij Pelckmans voldoende gemeenschapsgeld zal krijgen om er een stevig gebonden boek van te maken.