Leesfolder Paul Augustin

Vandaag schreef ik de eerste versie van mijn tweede leesfolder handelend over SS-Kriegsberichter Paul Augustin. Hij was als fotoverslaggever verbonden aan de 1. Waffen-SS-Panzerdivision "Leibstandarte Adolf Hitler", en sneuvelde in maart 1943 bij de herbezetting van de stad Charkow in het zuiden van Rusland. Over zijn leven is amper iets bekend. Hij was immers afkomstig uit Oost-Pruisen en een groot deel van de lokale archieven ging in 1945 verloren bij de Sovjet-bezetting. Thans vormt deze oerduitse streek een Russische enclave binnen Polen. De oorspronkelijke Duitse bevolking werd met geweld verdreven.

Wel zijn er honderden foto's van Augustins hand bewaard gebleven. Vandaar dan ook dat deze nieuwe leesfolder-in-wording vooral een zal zijn met foto's. Eventuele aanvullingen zijn steeds welkom. Graag zelfs.

Geveld

Een tijdje geleden werd ik door een lumbago geveld. Ik diende het op doktersbevel wat kalmpjes aan te doen. Kon ook niet anders. Dat is ook meteen de reden waarom ik de laatste tien dagen geen nieuw blogstukje publiceerde. Maar thans is er weer licht aan de horizon.

Jan Frans Willems en allerlei

Nu het werk aan hoofdstuk X van de Leo Vindevogel-biografie-in-wording achter de rug is, krijg ik wat ademruimte tot na onze vakantie vooraleer de eigenlijke bezettingsjaren aan te vatten. Afgelopen week hadden Ann en ik in Gent een ontmoeting met Guido Moons en een medewerker van de VVB. In 't Voske bespraken we de voorstelling van de Vindevogel-biografie in september volgend jaar in Ronse. Het ziet er goed uit.
Vrijdag kwam vriend Luc de Bast nog eens langs met wat documentatie voor toekomstige boekprojecten. Hij bezorgde me tevens wat eigentijdse foto's van tekeningen van Finn Wigforss. Mijn Zweedse vriend Erik Norling die in Spanje woont, zond me ook een vooroorlogs boek (een politieroman) met tekeningen van Wigforss. In vrij korte tijd slaagde ik er toch al in een en ander over deze Zweedse tekenaar, die in Noorwegen woonde, bijeen te brengen.
Vanmiddag sloot ik dan de lectuur van de Jan Frans Willems-biografie van Ludo Stynen af. Later zal ik er een recensie aan wijden. Een stevige biografie met een degelijk en vernieuwend overzicht over het ontstaan van de Vlaamse Beweging.

Hindenburgplatz

In het Westfaalse Münster, de stad van de Vrede van Westfalen uit 1648 die een einde aan de Dertigjarige Oorlog maakte, onderneemt het stadsbestuur een poging om de aloude Hindenburgplatz om te dopen tot Schlossplatz. Een commissie van linkse professoren kwam op vraag van het stadsbestuur tot de conclusie, dat de gewezen veldmaarschalk en president van de Weimarrepubliek te veel hand- en spandiensten aan Adolf Hitler verleend had. Het kon niet meer dat een dergelijke figuur nog langer een straat- of pleinnaam droeg. Dus weg met die foute naam.
Het stadsbestuur had echter zonder de waard gerekend; in dat geval een burgerinitiatief dat tegen de naamsverandering fel protesteerde. In een mum van tijd werden meer dan voldoende handtekeningen van burgers verzameld om een referendum af te dwingen. Het is nu te hopen, dat er in september voldoende stemmen behaald worden om de onzin van die naamsverandering een halt toe te roepen. Meer en meer Duitse steden, gemeenten en dorpen gaan gebukt onder de politiek correcte hype van naamsveranderingen.

Vindevogel, Sap en het ACW

De laatste weken ben ik druk in de weer met het tiende hoofdstuk van wat de Vindevogel-biografie moet worden; dat hoofdstuk wordt tevens het meest omvangrijke van het boek. Daarin behandel ik de jaren 1936 tot en met 1939. Komen onder meer aan bod Vindevogels contacten met zijn politieke vriend Gustaaf Sap. Op een bepaald moment, in de zomer van 1937, werd Sap uit de katholieke partij getrapt, omdat hij de toenmalige eerste minister Van Zeeland van corruptie en gesjoemel beschuldigde. Vindevogel was de enige die Sap nog steunde. Later toen bleek dat Sap gelijk had, werd ie weer in de katholieke middens opgenomen.
In de vroege zomer van 1938 werd Vindevogel op zijn beurt uit het ACW verwijderd omdat hij weigerde zich neer te leggen bij de bevelen van de christelijke vakbond. Vindevogel is steeds een politiek buitenbeentje geweest, die moeilijk iemand boven zich verdragen kon. Ik hou u verder op de hoogte.

Kris Barrezeele

 Deze voormiddag vond in Zwevegem de begrafenis van Kris Barrezeele (1953-2012) plaats. Ik heb hem vrij goed gekend in de jaren 1980-1992, en heel wat avonturen met hem beleefd waarover ik later wel eens zal berichten. Het was de tijd van het tijdschrift Nieuw Vlaanderen, waarvan ik de laatste hoofdredacteur was en van de uitgeverij De Nederlanden. Tevens was het ook de periode waarin we het Vlaamse land doorkruisten om onze reeks Vlaamse Portretten te stofferen. Overal kwamen we weliswaar te laat maar konden we op een gulle ontvangst rekenen. Zo was er ons bezoek aan professor Rob van Roosbroeck in het Nederlandse Oosterhout. Ook daar kwamen we hopeloos te laat toe maar kregen we dadelijk een kom soep met krentenbrood voorgeschoteld. Met Kris maakte je een afspraak maar je wist nooit op welk uur hij zou aankomen. Vaak viel hij rond 23u. in de zetel in slaap om een uur later te ontwaken, en fris en monter aan de slag te gaan. Door omstandigheden gingen onze wegen in 1992 definitief uiteen;
Op de foto uit de "oude doos" staat hij (rechts) samen met het echtpaar Delafortrie, die we in het landelijke en rustige Ursel gingen opzoeken. Ja, over Kris valt er nog wel een en ander te vertellen. Jammer dat hij ons veel te vroeg ontviel.

René de Clercq

Dinsdagavond, 12 juni woonden we in Deerlijk de herdenking van de tachtigste overlijdensdag van dichter en Vlaamse strijder René de Clercq bij. Een zestigtal personen maakte de plechtigheid aan de voet van de Sint-Colombakerk mee. Gastspreker was Guido Moons, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging. Naast Guido's toespraak, opgebouwd aan de hand van de strijdpoëzie van De Clercq, werden er wat liederen gezongen en gedichten gedeclameerd. Alles verliep in een serene sfeer. Uit de zwaar bewolkte hemel viel gelukkig geen regen.