'Zwart' Vlaanderen

In de nieuwe programmabrochure van het NT-Gent lazen we een aankondiging dat onze wenkbrauwen deed fronsen. Het mij totaal onbekende gezelschap Action Zoo Humain bereidt een toneelstuk voor met als titel 'Amnes(t)ie'. Het, lezen we, "opent een aantal donkere pagina's van onze Belgische geschiedenisboeken: de Vlaamse collaboratie". Nog meer fronsten we onze wenkbrauwen toen we verder lazen dat de productie zou ontstaan in samenwerking met de hyper politiek correcte Gentse historici Bruno de Wever en Koen Aerts.
Over de eerste 'wetenschappelijke' historicus hoeven we verder geen uitleg te geven maar de tweede, leerling van de eerste, publiceerde begin 2014 een kritisch onthaald boek over de repressie. Het toneelstuk zal wellicht een lange hatelijke tirade en afrekening met collaborerend Vlaanderen worden, en dat meer dan zeventig jaar na afloop van de gebeurtenissen. Met wat houden die lui zich toch bezig! Vraag daarbij is of ze voor zo iets overheidssubsidies krijgen? En verrichten De Wever en Aerts hun adviesgevend werk in hun vrije uren of niet? Dat zou ik wel eens graag willen weten. Ach kom, we laten deze zaak rustig aan ons voorbij gaan, en proberen er ons niet aan te ergeren.

Eerherstel voor oorlogsburgemeester

Neen, niet bij ons beste lezer. Hier is een eerherstel voor een oorlogsburgemeester nagenoeg ondenkbaar. Maar niet zo bij onze Noorderburen. Lees daarom onderstaand bericht.
Hendrik Vlug (1897-1968) was al voor de oorlog burgemeester van de gemeente Huizen. Hij bleef gewoon aan tijdens de oorlog om te vermijden dat bij ontslag hij door een NSB'er opgevolgd zou worden. Burgemeester Vlug hielp tijdens de bezetting onder meer een aantal joden uit zijn gemeente onderduiken. Toch werd het gerucht verspreid dat hij lid van Musserts NSB was. Dat was echter voldoende om hem na de oorlog, "hoewel niet echt fout", aldus het rapport van de zuiveringscommissie, als burgemeester van Huizen te schorsen.
Hendrik Vlug bleef wel zijn burgerrechten behouden en werd niet veroordeeld. Zo kon hij in 1949 burgemeester van Leerdam worden, en kon hij zonder een enkel probleem koningin Juliana in 1951 verwelkomen. Toch bleef er in Huizen een smet aan hem kleven. Het viel journaliste Bonnie Kriek-Okkema op dat tijdens de inhuldiging van de portrettengalerij van burgemeesters in 1995 in het gemeentehuis van Huizen, deze van Vlug ontbrak. Zij trok op onderzoek uit. Om een lang verhaal kort te maken bleek uit haar onderzoek dat de toenmalige gemeentesecretaris J. Groenestein 'zijn' burgemeester niet kon uitstaan, en alles deed om hem te bezwadderen. Een daaropvolgend gerechtelijk onderzoek kwam tot de conclusie dat onderzoekster Kriek-Okkema over de hele lijn gelijk had. Vlug had helemaal niets te maken met de NSB, noch met de SS. Hij was dus helemaal niet 'fout' onder de bezetting. Wel integendeel.
In Huizen werd hij volledig in eer hersteld. Tijdens het afgelopen weekeinde werd Vlugs geschilderd portret opgenomen in de burgemeestersgalerij van Huizen (bron Trouw, 5 april 2017). Stel je voor dat bij ons oorlogsburgemeester Leo Vindevogel in eer hersteld werd, en zijn portret opgehangen zou worden in de inkomhall van het stadhuis van Ronse. Ondenkbaar? Inderdaad!

Levering 'Arnswalde'

Morgen verwacht ik de levering van mijn nieuw boek Arnswalde: zwanenzang van 'Langemarck' en 'Nederland' aan het Oostfront: februari 1945. Met dit boek van 102 blz. sluit ik voorlopig mijn reeks Vlamingen aan het Oostfront af. Misschien komt er nog een Altringer-brochure over een Oostfronter maar daarover ben ik nog aan het onderhandelen. De kwestie is om nog origineel fotomateriaal te vinden.
Daarmee zal dan ook de laatste publicatie uit mijn 'lente-aanbieding' verschenen zijn. Rond Pasen zullen alle bestelde exemplaren op hun plaats van bestemming zijn. De komende maanden zal ik het wat kalmer moeten aandoen gezien de gezondheidstoestand van mijn echtgenote. Wel zal ik wat recensies en artikels schrijven. In het najaar hoop ik dan werk te maken van een korte biografie van de Nederlandse SS-ideoloog Hans Coenraad Nachenius. Ik heb tijdens de voorbije jaren nogal wat archiefmateriaal over hem bijeen gesprokkeld.

'Belgische' kust

Om wat tot innerlijke rust te komen, vertoefde ik twee weken in Koksijde. Twee weken zonder internet, zonder e-berichten... Kortom het was alsof ik naar het Stenen Tijdperk verhuisd was. Tijdens urenlange wandelingen langs de kustlijn vertoefde ik in een totaal andere wereld.
Wat wel opviel, terwijl ik mijn boodschappen deed, was dat er overal reclame gemaakt werd voor de "Belgische kust". Bijzonder in Koksijde waar er nog steeds meer Frans dan Nederlands te horen valt. Wat is me dat nu? Eertijds toen Geert Bourgeois minister van Toerisme was, hield hij sterke pleidooien voor een consequent gebruik van de benaming van "Vlaamse kust". Nu dat hij minister-president van de Vlaamse regering is, valt hierover niets meer te horen. Eenieder, en in het bijzonder de media, heeft het over de "Belgische kust".
Het is trouwens met moeite dat ik ansichtkaarten kon vinden zonder vermelding van "Belgische kust". Nu dat Vlaanderen over toch wel een zekere autonomie beschikt, zou hieraan toch een en ander moeten kunnen verholpen worden. Het is toch godgeklaagd dat met een regeringsleider en diverse ministers die tot de N-VA behoren, er meer dan ooit propaganda gemaakt wordt voor de 'Belgische' kust. Tussen haakjes wil ik vermelden dat de vakantie deugd deed.

Steve Bannon

Voor de politiek correcte media is Steve Bannon, de strateeg achter de Amerikaanse president Donald Trump, de baarlijke duivel in mensengedaante. Hij is de Raspoetin van het Witte Huis, menen ze. Met dat verschil dat Bannon geen vrouwengek is zoals de Siberische boer-gebedsgenezer dat wel was. Ik hoop binnen afzienbare tijd een biografisch opstel over de meer dan interessante rechtse intellectueel die Steve Bannon is, te kunnen schrijven. Een biografie over hem bestaat momenteel nog niet. Daar zal binnenkort wel verandering in komen. Time wijdde alvast een omslagverhaal aan hem (nummer van 13 februari 2017).

Hitlerjeugd Vlaanderen

Zopas bezorgde mijn drukker me de eerste exemplaren van mijn nieuwste boek Tijl: beknopte historiek van de Hitlerjeugd Vlaanderen. Het is het eerste boek dat gewijd is aan de geschiedenis van de
 Hitlerjeugd Vlaanderen (1943/1944) of de Hitlerjugend Flandern. Ik zorgde voor een mooie uitgave in vierkleurendruk, en kon rekenen op een reeks unieke foto's die nog niet eerder gepubliceerd werden. Een goede vriend van me stelde ze ter beschikking.
In de tweede helft van maart verzorg ik een nieuwe mailing waarin het boekje te koop zal aangeboden worden. Intekenprijs: 14€ + verzendingskosten. Intussen schrijf ik het laatste hoofdstuk van mijn volgende boek Arnswalde: zwanenzang van 'Langemarck' en 'Nederland' aan het Oostfront, februari 1945.

Unternehmen Seelöwe: nieuwe stelling

De Amerikaanse legerofficier en militair historicus, gespecialiseerd in Duitse operaties, Robert Forczyk neemt in zijn nieuwe boek We march against England: Operation Sea Lion, 1940-41 (2016) een opmerkelijk standpunt in. Indien de Duitsers in de zomer van 1940 hun Unternehmen Seelöwe (Zeeleeuw) daadwerkelijk tot uitvoering hadden gebracht, dan hadden ze Engeland zonder veel tegenstand te ontmoeten kunnen veroveren. Eind augustus waren ze heer en meester boven het luchtruim van Zuid-Engeland. Met hun U-Boote hadden ze de Navy op veilige afstand kunnen houden. Eenmaal geland, hadden de Duitse divisies makkelijk kunnen afrekenen met de slecht opgeleide en bewapende Britse eenheden. Na Duinkerke lag het Britse landleger immers op apegapen, en waren het vooral oudere reservisten die de dienst uitmaakten. Een aantal Duitse generaals popelden van verlangen om de Britten in hun eigen land in het zand te doen bijten. Het oversteken van Het Kanaal vergeleken ze met het oversteken van een brede rivier.
Waarom luisterde Hitler niet naar zijn generaals en bleef hij aarzelen? Volgens Forczyk schrok de Führer voor het risico terug en hoopte hij tot op het laatst dat alleen al het dreigement van een invasie de Britten naar de onderhandelingstafel zou brengen.