Onderweg

Vanmorgen brachten Ann en ik de nieuwe boekenfolders naar de Masspost in Marke. Makkelijk was het niet. Ann nam een lading mee in haar elektronische rolstoel en ik sleurde de rest mee in onze winkeltrolley. Sinds we geen auto meer hebben, kon ik hiervoor beroep doen op een vriend maar in deze enge coronatijd kan dat niet. Nu alles is goed en wel afgelopen. De folders zijn afgeleverd en goedgekeurd. Tegen eind volgende week zou iedereen zijn folder in de bus moeten gekregen hebben.
Daarna is het afwachten geblazen op reacties en hopelijk voldoende bestellingen om uit de kosten te geraken. Ik heb ze nu op de post gebracht omdat het wachten op betere tijden nog wel een poos kan duren.
Thans werk ik aan mijn boek over Reimond Tollenaere, 'vader' van het Vlaams Legioen.

Duitse ansichtkaart Nieuport - Nieuwpoort

Onlangs kon ik de hand leggen op een Duitse ansichtkaart getekend door 'Fischer'. Meer uitleg over de tekenaar verschaft de prentkaart niet. Ze is door de Feldpost afgestempeld op 30 oktober 1940 en verzonden door een soldaat naar zijn "Liebe Eltern".
Intrigerend is wel dat de kaart een Duitse infanterist met een schild voorstelt waarmee hij zich beschermt tegen een aanrollende zeegolf. Meer: onderaan staat duidelijk 'Nieuport' geschreven en linksboven staat het monument van koning Albert I in Nieuwpoort afgebeeld. Het is de eerste maal dat ik deze ansichtkaart zag, en ook de reden waarom ik ze kocht.
Hamvraag is nu of er meer van dergelijke kaarten tijdens de bezetting 1940-1944 verschenen die gewijd werden aan Vlaamse steden?

Tentoonstelling Gebroeders Van Eyck

Gisteren bezochten Ann en ik de spraakmakende tentoonstelling gewijd aan Jan en Hubert van Eyck in het Museum voor Schone Kunsten in Gent.
De tentoonstelling is inderdaad de moeite waard. Het is een bad van pracht en praal waarin je terecht komt. Dankzij de gehandhaafde tijdsblokken was er nergens aandrang en kon ook Ann vanuit haar rolstoel alles rustig bekijken vanop de eerste rij. Sommige schilderijen moet je inderdaad van dichtbij kunnen bekijken gezien het kleine formaat ervan.
Vooral Jan van Eyck was een voortrekker en vernieuwer van de schilderkunst in zijn tijd. De details zijn overweldigend. Zijn portretten zijn verpletterend realistisch. Bij het zien van al dat moois bedenk je dan dat het grootste deel van zijn oeuvre verloren gegaan is.
Op de tentoonstelling was er ook werk van tijdgenoten, onder meer van Italiaanse meesters, te zien. Zonder meer, en dat niet uit patriottistische overwegingen, zijn ze allen de mindere van Jan van Eyck.
Ons bezoek aan de museumwinkel was dan weer een teleurstelling. Zelf ben ik een liefhebber van mooie bladwijzers maar die waren er niet. Helemaal geen Van Eyck-bladwijzers. Dominius Lampsonius tekende een prachtig portret van Jan van Eyck. Het origineel ligt op de tentoonstelling maar een prentkaart was niet voorradig. Een misser.
Er waren heel wat voorzorgsmaatregelen tegen het coronavirus. Dagelijks bezoeken honderden mensen de tentoonstelling. Sinds vandaag is ze echter niet meer toegankelijk en dat voor onbepaalde tijd. Jammer voor al die mensen, onder wie vele niet-Vlamingen, die thans in de kou moeten staan.

Woke

De opinieschrijfster en journaliste Mia Doornaert is een van de belangrijkste intellectuelen in Vlaanderen. Samen met Rik van Cauwelaert behoort ze tot mijn absolute favorieten.
Onder de titel Generatie watjes schreef ze haar wekelijkse donderdag-column in De Standaard (5 maart). Tussen haakjes denk ik dat deze krant een dergelijke column door iemand anders geschreven zonder veel omhaal zou weigeren. Omwille van de omzet (kassa, kassa) kan De Standaard Doornaerts opiniestukken echter niet weigeren. Ik ken toch wel wat mensen die de krant op donderdag speciaal kopen omwille van haar column. Daarnaast is er uiteraard ook haar decennialange redactionele medewerking aan de krant geweest.
Haar laatste artikel is tevens een bijzonder werkstuk. Het is een afrekening met de politiek correcte domheid, dat nu de hippe naam van 'woke' kreeg. Ik breng hieronder enkele citaten uit het betreffende stuk om haar mening weer te geven. Daarbij is zij helemaal geen roepende in de woestijn.
"De BBC zal romans herschrijven om te verhullen dat Engeland ooit 'wit' was. Het is al erg genoeg dat de jonge generaties steeds minder lezen, dat ze geen behoorlijk geschiedenisonderwijs meer krijgen. Voor zover ze ooit nog eens een meesterwerk 'van voor hun tijd' onder ogen krijgen, moet daar eerst politiek correct mee gerotzooid worden".
"Jongeren die nu aan de weg timmeren, willen niet, zoals in mei '68, 'verbieden te verbieden', maar zo veel mogelijk mensen de mond snoeren. Omdat ze veel te weinig kennis en cultuur meekregen, kunnen ze niet meer reageren met argumenten".
"Want wie fout denkt, wordt vervloekt. Ook in de mobilisatie voor het klimaat, op zich prijzenswaardig, is er een fanatiek simplisme, zoals belichaamd door Greta Thunberg".
Daarnaast breekt Mia Doornaert een lans voor de militant atheïstische Franse schrijfster Caroline Fourest, bekend door haar keiharde islamkritiek, die deze maand onder de titel Génération offensée een pittig pamflet liet verschijnen waarin ze de onverdraagzaamheid van de woke-dictatuur aanklaagt. Hopelijk wordt het boek ook in het Nederlands vertaald.

Schande!

Er zijn ernstige plannen in de maak dat de Centrale Bibliotheek van de Leuvense universiteit minder papieren boeken en zoveel mogelijk digitale e-books zal aankopen. Schande! Dat voorstel staat centraal in een toekomstnota van de zogeheten Campusbibliotheekraad Humane Wetenschappen, die werd opgesteld op vraag van het bestuur van de KU Leuven.
Men wil hierbij zoveel mogelijk boeken uit de kasten bannen en afvoeren om ruimte te scheppen voor studenten. In het voorstel staan digitalisering en centralisering centraal. Blijkbaar vindt de raad dat de aanwezigheid van een fysiek boek niet meer nodig is van zodra het gedigitaliseerd is. We moeten mee zijn met onze tijd, luidt het er. Tot nu toe protesteerden enkel de faculteiten Wijsbegeerte, Theologie en Rechtsgeleerdheid.
In welke naargeestige tijden leven we toch dat zelfs een aantal lieden met zware academische titels het niet meer nodig achten, dat hun universiteit een bibliotheek bezit en ook koestert.

Karstjäger verschenen

Vandaag bezorgde DHL me drie dozen met daarin mijn 62ste boek; ditmaal gewijd aan de Karstjäger: de korte geschiedenis van de 24. Waffen-SS-Gebirgsbrigade.
Het is vanaf vandaag te koop. De prijs bedraagt bij mij 15 euro plus verzendingskosten. Voorlopig is dat mijn laatste boek gewijd aan een militaire eenheid of operatie. Wel zal ik nog artikels over het onderwerp publiceren onder meer in Bulletin Tweede Wereldoorlog.

Bladwijzers Karstjäger

Ter gelegenheid van het verschijnen (binnenkort) van mijn tiende boek bij uitgeverij Aspekt bezorgde uitgever Perry Pierik me een setje van vier verschillende bladwijzers met illustraties, die verband houden met het betreffende feestboek Karstjäger. Het was voor me alvast een aangename verrassing.
Eenieder die het boek aankoopt zal twee van deze bladwijzers cadeau krijgen. Bij de aankoop van een ander boek ontvangt hij of zij een bladwijzer naar keuze, en dat zolang de voorraad reikt.