IJsland, Staf de Clercq en Leo Vindevogel

Hier dan het eerste berichtje van deze maand na een ietwat langere afwezigheid. Reden hiervoor zijn een korte reis naar het zuiden van IJsland. De tweede maal dat we dit fantastisch mooie eiland bezochten. Hierbij een paar beelden. Daarnaast was onze internet-pc een poos voor onderhoud in het 'ziekenhuis'.

Net voor we vertrokken, kreeg ik de exemplaren van het zevende deel van de Cahiers Staf de Clercq thuis bezorgd. Intussen ontvingen de intekenaars hun exemplaar.

De verkoop van de Frans van Immerseel-brochure verloopt prima. Nog een dertigtal exemplaren zijn beschikbaar. Ik ontving al heel wat aangename commentaren. Een paar mensen bezorgden me zelfs aanvullende documentatie. 

Inmiddels staat hoofdstuk XV van de Vindevogel-biografie op papier; dat hoofdstuk handelt over de maanden die hij in de gevangenis van Oudenaarde doorbracht. Hoofdstuk XVI belooft weer een zware dobber te zullen worden. Hierin zal ik het eigenlijke proces voor de krijgsraad van Gent behandelen. Ongelooflijk wat Vindevogel toen allemaal over zich heen kreeg.

Sophie de Schaepdrijver

Wij, Vlamingen zijn toch maar een volkje van zelfkastijders. We minachten onszelf en zijn haast beschaamd om uit de schaduw te treden. Neem nu ene Sophie de Schaepdrijver, historica, belgiciste en politiek meer dan correct te noemen. Ze woont al dertig jaar niet meer in Vlaanderen. In 1997 publiceerde ze een boek over België tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daarin spotte ze met het oorlogsflamingantisme, en maakte ze op arrogante wijze komaf met de, in haar ogen, mythe dat Vlaamse piotten de dood ingejaagd werden omdat ze geen Franstalige bevelen begrepen. Een verhaaltje uit Fabeltjeskrant, meende het mens. Haar boek werd door de belgicistische media de hemel ingeprezen maar her en der in weldenkend Vlaanderen kritisch bejegend.
Nu heeft diezelfde Sophie de Schaepdrijver, woonachtig in de Verenigde Staten, de Gouden Erepenning van het Vlaamse parlement gekregen. Ja, we zijn zelfkastijders en likken de hand van wie ons geslagen heeft. Is er dan geen enkele Vlaamse parlementariër die hiertegen geprotesteerd heeft? Ju, ju wat een volkje! De gelauwerde historica bezat dan nog de arrogantie om te zeggen: "Ik ben kwaad dat de Vlaamse overheid mij noch andere historici betrokken heeft bij haar herdenkingsbeleid rond de Eerste Wereldoorlog". Zeker niet doen, Vlaamse overheid!

Vanmiddag zijn we mijn nieuwe brochure Frans van Immerseel: fotograaf en tekenaar aan het Oostfront gaan afhalen. Ann en ik zijn er tevreden over. De illustraties zijn allen mooi geslaagd. Eerstdaags vatten we de verzending aan. De brochure, nr. 3 in de Altringerreeks, kost 5€ + 1.85€ verzendingskosten (binnenland). Bestellingen kunnen ook via mijn e-adres geplaatst worden: pieterjan.verstraete@skynet.be 

De Europese gedachte en het nationaalsocialisme

Zopas het boek van Robert Grunert Der Europagedanke westeuropäischer faschistischer Bewegungen 1940-1945 (Paderborn, 2012) ontvangen. In deel acht van mijn Cahiers Staf de Clercq zal ik er een langere beschouwing aan wijden. Alvast dit: evenals als de Amerikaanse historicus Stanley Payne beschouwt de Duitse historicus Grunert het VNV niet als een faschistische beweging, wel als 'extreemrechts'. De NSB van Anton Mussert en Rex van Léon Degrelle, daarentegen, beschouwt Grunert wel als faschistische organisaties. Of de Belgische historici er oren zullen naar hebben? Ik hoop binnenkort de lectuur van het boek te kunnen aanvatten.Ik kijk ook uit naar recensies van het boek alhier. Wellicht ijdele hoop?

Prins Bernard en de Waffen-SS

In april 1945 gaf de Nederlandse prins Bernard aan manschappen van de Prinses Irène Brigade het bevel om zo'n tweehonderd krijgsgevangen genomen soldaten van de Waffen-SS ter plekke neer te schieten. Een moordbevel dus. De verantwoordelijke Nederlandse officier weigerde het bevel op te volgen en wees de koninklijke prins op de Conventie van Genève. Bernard, in zijn jeugd zelf lid van de Reiter SS, vertelde in 1980 in een interview dat het om een grap ging.

De prins staat tegenwoordig vooral bekend omwille van zijn aandeel in allerlei onfrisse zaakjes.

Op de uitkijk

Vanmorgen brachten we de nieuwe folders op de bus. Hiermee begint mijn zoveelste folderslag. In de omslag steken de folders van mijn nieuw te verschijnen werk: de brochure Frans van Immerseel en het Oostfront en het zevende deel van de Cahiers Staf de Clercq.
Zoals steeds is het ietwat bang afwachten op de reacties. Ik sta dus op de uitkijk. Zoals het spreekwoord zegt, hoe meer hoe liever.

Frans van Immerseel

Vanmiddag plaatste ik een punt achter mijn nieuwe brochure Frans van Immerseel: fotograaf en tekenaar aan het Oostfront, die begin volgend jaar zal verschijnen. De brochure verschijnt als nummer drie van de lopende Altringerreeks en zal ruim geïllustreerd zijn.
In de brochure ga ik ook nader in op de beschuldiging van Kameradendiebstahl, al of niet terecht? De befaamde kunstenaar Van Immerseel werd er alvast door een SS-krijgsraad voor veroordeeld. Biografen, publicisten en journalisten lieten deze 'zwarte' periode uit zijn leven lange tijd onbesproken.