Rommel in het Russisch

Sinds kort ligt het boek Infanterie greift an van Generalfeldmarschall Erwin Rommel of de Woestijnvos van het Afrikakorps in de Russische boekhandels (zie afbeelding). Het is opvallend hoeveel herinneringsboeken van Duitse generaals de laatste jaren in het Russisch vertaald werden. Voordien was dat al het geval met de herinneringen van de pantsergeneraal en uitvinder van de Blitzkrieg Heinz Guderian en deze van Erich von Manstein, de bedenker van het eerste Ardennenoffensief in 1940 en de veroveraar van de vesting Sebastopol op de Krim.

Eerder al werden de memoires en dagboeken van Josef Goebbels, Joachim von Ribbentrop en Albert Speer in het Russisch vertaald. Vermeldenswaardig is dat al deze boeken verkoopsuccessen in de boekhandel werden.

Vindevogel en Ortega y Gasset

Sinds gisteren ben ik begonnen met het schrijven van het zeventiende hoofdstuk van de Vindevogel-biografie. Het hoofdstuk zal handelen over zijn proces -als er al van een proces gesproken mag worden- voor het Gentse krijgshof, het genadeverzoek en de verwerping ervan door de entourage van prins-regent Karel en zijn executie. Het zullen eerder pijnlijke bladzijden om lezen worden. Zoveel onrechtvaardigheid.
Een paar dagen tevoren heb ik ook wat gelezen rond de Spaanse politieke filisoof José Ortega y Gasset, auteur van onder meer de Opstand der horden dat oorspronkelijk in 1930 in Spanje verscheen. Merkwaardig toch dat we niet beschikken over een recente, alles omvattende, biografie van hem. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat Ortega door de politiek correcte weldenkenden in het verdomhoekje van het rechtsradicalisme gedumpt werd. Immers twee zonen van hem vochten tijdens de Spaanse Burgeroorlog aan de zijde van Franco.

Vindevogel en de Boerenoorlog

De afgelopen weken heb ik me zonder pauze toegelegd op het schrijven van hoofdstuk XVI van de Vindevogel-biografie-in-wording. Een omvangrijk hoofdstuk handelend over zijn proces voor de Gentse krijgsraad. Als het woord proces hier wel mag gebruikt worden. In feite was het een afrekening zonder meer met alles waarvoor hij sinds 1920 gestreden had. Opvallend hierbij is dat ook zijn vrienden -van je vrienden moet je het inderdaad hebben maar gelukkig waren er uitzonderingen- van de Christen Volksbond hem lieten vallen als een baksteen.

Vooraleer het werk aan het volgende hoofdstuk te beginnen, gun ik me enkele dagen rust. Dat doe ik met het lezen van het voortreffelijk boek De Boerenoorlog van Martin Bossenbroek en het kijken naar de driedelige ZDF-reeks Unsere Mütter, unsere Väter. Deze reeks start vanavond en op 18 en 20 maart volgen de overige afleveringen. Het is de eerste maal dat een Duitse regisseur (Nico Hofmann) zich aan een dergelijk thema waagt. Het weergeven van de Tweede Wereldoorlog vanuit Duits standpunt is een gebeurtenis zonder meer.
Eind volgende week begin ik dan met hoofdstuk XVII.

Fotobiografie Joris van Severen

Zaterdagmiddag, 23 februari, hadden we met een beperkte groep vergadering in de abdij van Zevenkerken. Aanwezig waren onder meer drukker Robert Timperman, de gebroeders Luc en Paul Seynaeve van de Stichting Joris van Severen, Maurits Cailliau van het Studiecentrum Joris van Severen en mezelf. Op deze vergadering besloten we definitief werk te maken van een stijlvolle uitgegeven fotobiografie van de flamingant en stichter van het Verdinaso. Het wordt de eerste maal dat een heuse fotobiogafie de historiografie van de Vlaamse Beweging zal verrijken.
Het is de bedoeling dat het boekwerk in oktober 2014 zal verschijnen en feestelijk zal worden voorgesteld in Wakken, waar Van Severens wieg stond. Het boek wordt samengesteld door Maurits van Cailliau en Pieter Jan Verstraete. Het boek zal zo'n vijfhonderd illustraties tellen.

IJsland, Staf de Clercq en Leo Vindevogel

Hier dan het eerste berichtje van deze maand na een ietwat langere afwezigheid. Reden hiervoor zijn een korte reis naar het zuiden van IJsland. De tweede maal dat we dit fantastisch mooie eiland bezochten. Hierbij een paar beelden. Daarnaast was onze internet-pc een poos voor onderhoud in het 'ziekenhuis'.

Net voor we vertrokken, kreeg ik de exemplaren van het zevende deel van de Cahiers Staf de Clercq thuis bezorgd. Intussen ontvingen de intekenaars hun exemplaar.

De verkoop van de Frans van Immerseel-brochure verloopt prima. Nog een dertigtal exemplaren zijn beschikbaar. Ik ontving al heel wat aangename commentaren. Een paar mensen bezorgden me zelfs aanvullende documentatie. 

Inmiddels staat hoofdstuk XV van de Vindevogel-biografie op papier; dat hoofdstuk handelt over de maanden die hij in de gevangenis van Oudenaarde doorbracht. Hoofdstuk XVI belooft weer een zware dobber te zullen worden. Hierin zal ik het eigenlijke proces voor de krijgsraad van Gent behandelen. Ongelooflijk wat Vindevogel toen allemaal over zich heen kreeg.

Sophie de Schaepdrijver

Wij, Vlamingen zijn toch maar een volkje van zelfkastijders. We minachten onszelf en zijn haast beschaamd om uit de schaduw te treden. Neem nu ene Sophie de Schaepdrijver, historica, belgiciste en politiek meer dan correct te noemen. Ze woont al dertig jaar niet meer in Vlaanderen. In 1997 publiceerde ze een boek over België tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daarin spotte ze met het oorlogsflamingantisme, en maakte ze op arrogante wijze komaf met de, in haar ogen, mythe dat Vlaamse piotten de dood ingejaagd werden omdat ze geen Franstalige bevelen begrepen. Een verhaaltje uit Fabeltjeskrant, meende het mens. Haar boek werd door de belgicistische media de hemel ingeprezen maar her en der in weldenkend Vlaanderen kritisch bejegend.
Nu heeft diezelfde Sophie de Schaepdrijver, woonachtig in de Verenigde Staten, de Gouden Erepenning van het Vlaamse parlement gekregen. Ja, we zijn zelfkastijders en likken de hand van wie ons geslagen heeft. Is er dan geen enkele Vlaamse parlementariër die hiertegen geprotesteerd heeft? Ju, ju wat een volkje! De gelauwerde historica bezat dan nog de arrogantie om te zeggen: "Ik ben kwaad dat de Vlaamse overheid mij noch andere historici betrokken heeft bij haar herdenkingsbeleid rond de Eerste Wereldoorlog". Zeker niet doen, Vlaamse overheid!

Vanmiddag zijn we mijn nieuwe brochure Frans van Immerseel: fotograaf en tekenaar aan het Oostfront gaan afhalen. Ann en ik zijn er tevreden over. De illustraties zijn allen mooi geslaagd. Eerstdaags vatten we de verzending aan. De brochure, nr. 3 in de Altringerreeks, kost 5€ + 1.85€ verzendingskosten (binnenland). Bestellingen kunnen ook via mijn e-adres geplaatst worden: pieterjan.verstraete@skynet.be