Wilfried Aers is niet meer

Vanmorgen kreeg ik het bericht dat Wilfried Aers, gewezen volksvertegenwoordiger van het Vlaams Blok en Vlaams-nationalist in hart en nieren, overleden is. Hij werd negentig jaar.
Ik leerde hem kennen toen ik bezig was met de voorbereidingen van mijn boek over Karel Dillen. Later volgde Wilfried van nabij de wording van mijn biografie over Hendrik Jozef Elias. Immers zijn vader Emiel was actief betrokken bij het VNV in Oost-Vlaanderen. Wilfried uitte zich als een innemend man, en samen met zijn echtgenote stond de deur van hun huis in de Grensstraat in De Pinte steeds open. Ik woonde er menige gespreksavond en -middag bij. Op een van deze thuisbijeenkomsten leerde ik ook de oud-dinasoleider Jef François kennen.
Mensen als Wilfried Aers zal ik steeds een warm hart toedragen. Zij maken deel uit van onze geschiedenis.

Over Hendrik de Man, Paul Kenis en Uilenspiegel

Het laatste (dubbel)nummer van het literair-historisch tijdschrift Zacht Lawijd (2015, nr. 4) is geheel gewijd aan schrijvers, vooral van linkse signatuur, uit het interbellum. Zo is er een bijdrage dat gewijd is aan de intellectuele relatie tussen de socialistische leider Hendrik de Man en Henriëtte Roland Holst. Ondanks haar communistisch gedachtegoed heeft ze de antimarxist De Man nooit de wacht aangezegd, ook niet na 1940. Overigens is het prettig om weten dat historicus Jan Willem Stutje aan een omvangrijke De Man-biografie werkt. Interessant verder is het biografisch getinte artikel over de Nederlander A.J.D. van Oosten, die zich tijdens het interbellum tot het katholicisme bekeerde, en zich tot een strijdend radicaal sociaal dichter ontpopte. Toch bleef Van Oosten aan de zijde van zijn leermeester Anton van Duinkerken staan.
Ludo Stynen brengt een gewaardeerd en lezenswaardig opstel over Paul Kenis, die via de Antwerpse Clarté-gemeenschap van het linkse anarchisme en de commune-gedachte evolueerde tot een strijdend sociaal flamingantisme. Hij overleed echter in 1935 op nauwelijks vijftigjarige leeftijd.
Het interessante nummer met tal van weinig bekende illustraties wordt afgerond met een artikel van Dieter Vandenbroucke, biograaf van Victor Brunclair, over het communistisch Vlaamsgezinde week/dagblad (1939-1941) Uilenspiegel. Hoofdredacteur was Jef van Extergem en Brunclair fungeerde als redactie-secretaris. Naderhand bezweken beiden in Duitse kampen. De naoorlogse schrijver Johan Daisne (verplichte lectuur voor generaties scholieren) was een van de medewerkers aan het blad.

Houston Stewart Chamberlain

Sinds deze week ben ik begonnen met werk te maken van een Nederlandstalige biografie over Houston Stewart Chamberlain, een van de grondleggers van de 19de eeuwse rassenideologie en een voortrekker van het nationaalsocialisme. Gedurende ruim twintig jaar verzamelde ik gegevens en documentatie over en van hem. Ik bezit al zijn boeken en brochures, die ik hoofdzakelijk in het begin van de jaren 1990 aan spotprijzen in de voormalige DDR kon kopen.
Het schrijfwerk zal me tot in de zomer van volgend jaar zoet houden. De Chamberlain-biografie wordt het eerste deel van mijn "Duitse trilogie". Later volgen nog biografieën van Dietrich Eckart en Alfred Rosenberg. De boeken zullen door uitgeverij Aspekt uitgebracht worden.

Joris van Severen kent tweede druk

Totaal onverwacht, voor mij althans, verscheen er een tweede druk bij uitgeverij Aspekt van mijn Joris van Severen: een biografisch portret. De eerste druk verscheen in 2010 en was bij de uitgever volledig uitverkocht. Ik ben er alvast blij mee. De tweede uitgave werd meteen in een nieuw jasje gestoken. Zie hierbij.

Christian Simenon, broer van Georges

Het zal je broer maar wezen, zouden we kunnen schrijven. De auteur van 237 misdaad- en psychologische romans Georges Simenon (1903-1989), hield er een verborgen agenda op na. Zelden of nooit sprak of schreef hij over zijn jongere broer Christian (1906-1947). Met reden al bleef hij hem steunen tot op het einde.
Christian Simenon, de lieveling van zijn moeder, was vanaf 1936 een fervent rexist en vurig aanhanger van Léon Degrelle. Tijdens de Duitse bezetting van België behoorde hij tot het doodseskader van Rex. Iedere door de weerstand vermoorde rexist diende gewroken te worden, luidde het motto. In de zomer van 1944 behoorde Christian tot het rexistische commando dat wraak nam na de moord op de rexistische burgemeester van Charleroi, Oswald Englebin. Op 17 en 18 augustus werden 27 gevangen genomen burgers van de stad in het nabijgelegen Courcelles gelyncht. Georges' broer vermoordde eigenhandig de deken van Charleroi.

Op aanraden van grote broer vluchtte Christian na de bevrijding naar Frankrijk om zich bij het Vreemdelingenlegioen aan te melden. Zo ontsnapte hij aan een gewisse doodstraf. Veel plezier had hij evenwel niet aan zijn vrijheid. In 1947 kwam Christian Simenon in Indochina om toen zijn konvooi nabij Hanoi in een hinderlaag van de Vietcong viel.
Over hem publiceerde de Belg Patrick Roegiers onder de titel L'autre Simenon (Grasset) een biografische roman. Het boek deed in Franstalig België en in Frankrijk al heel wat stof opwaaien. De auteur neemt meer dan eens een loopje met de waarheid. Zo beweert Roegiers ten onrechte dat Christian een tijdlang aan het Oostfront streed. Het is vooral wat schrijver over de auteur van de Maigret-romans schreef dat de woede van de Simenon-fans opwekte. Zo verwijt Roegiers hem lafheid en dat hij nauwe contacten met Duitse militairen onderhield.
Een stevige biografie van Christian Simenon zouden we begroet hebben. Maar blijkbaar kan dat niet in Franstalig België waar de academische historici het thema collaboratie schuwen als de pest. Roegiers' roman is een mengeling van biografische gegevens, gratuit verhalen en lasterpraatjes. Meer mogen we blijkbaar uit de Ardennen niet verwachten.

Signeren op de Boekenbeurs

Gisteren brachten we een bezoek aan de Boekenbeurs in Antwerpen. Op vraag van Perry Pierik van uitgeverij Aspekt heb ik aan zijn stand gedurende anderhalf uur zitten signeren. Nu gelukkig ging de tijd vlot voorbij en kon ik enkele boeken signeren. De rest van de tijd was ideaal om met Perry wat bij te praten over boeken, uitgeven en toekomstplannen te smeden. Het was er wel warm en bijwijlen redelijk druk. Twee zaken die niet bepaald aan mij besteed zijn. Op de foto staat Perry Pierik naast mij te praten met een boekenmens. Zijn aankopen waren voldoende om twee tassen te vullen. Uitgeverij De Rode Kamer heeft geen betrekking op een bepaalde ideologie...
Een beeld dat me zal bijblijven is Pieter Aspe die zit te signeren met een lange rij gegadigden voor hem. Zijn collega naast hem zat werkloos toe te kijken. Wat gaat er dan in die man om?

'Nijlen' maakt plaats voor 'Kontich'

Gisteren, zondag 18 oktober, vond in Nijlen de 20ste Ruilbeurs Vlaamse Beweging plaats. Veel volk en eenieder ging tevreden naar huis. Wel vond de beurs voor de laatste maal in Nijlen plaats. Gelukkig werd er inmiddels een oplossing gevonden zodat de Ruildag verder kan blijven bestaan.
Volgend jaar vindt de 21st Ruilbeurs in Kontich plaats. Daar zal Edwin Truyens de fakkel van de verdienstelijke Lode van Dessel overnemen. In naam van heel wat standhouders mag ik hier Lode, zijn echtgenote Rita en zijn kleine ploeg medewerkers voor hun jarenlange tomeloze inzet danken.