Mussert & Co

Vanmiddag een recensie geschreven van het opmerkelijke boek van Tessel Pollmann, Mussert & Co: de NSB-leider en zijn vertrouwelingen. Het thematisch opgestelde boek, bestaande uit twaalf zelfstandig leesbare hoofdstukken, is gebaseerd op heel wat nieuw archiefonderzoek. Anton Mussert wordt erin voorgesteld als een boef die tuk was op huizen (die hij tijdens de bezetting voor een prikje kocht), kostbare meubels, juwelen, drukkerijen, uitgeverijen, ... Een toch wel verbazingwekkende verzameling. Ook zijn entourage als daar zijn Cees van Geelkerken, Frits Müller, Anton van Vessem (ja, ja de befaamde Groot-Nederlander), enz. volgden ijverig 's leiders spoor. Je kijkt er toch wel verbaasd van op. Interessant en niet te versmaden zijn tevens de hoofdstukken over zijn echtgenote (zijn achttien jaar oudere tante Rie) en zijn minnares, zijn dertig jaar jongere nicht, Marietje Mijnlieff. Auteur Pollmann hanteert bijwijlen een aanklagerstoontje maar daar kun je je als lezer overheen zetten. Een toch wel sterk boek.

Een hoofdstuk verder

Gisteren schreef ik de eerste paragraaf van wat hoofdstuk negen moet worden van mijn Vindevogel-biografie in wording; Het wordt eerder een soort overgangshoofdstuk waarin de jaren, 1932 tot 1936 zullen behandeld worden. Jaren van economische crisis, die ook niet zonder problemen aan Vindevogel voorbij gingen. Op politiek vlak bleef zijn sterke positie in de Vlaamse Ardennen evenwel onaangeraakt.

Tweede deel biografie Hugo Schiltz

In 2009 publiceerde journalist Paul Huybrechts het eerste deel van zijn Hugo Schiltz-biografie of beter een uitgebreide bloemlezing uit de lezenswaardige dagboeken van de jonge Hugo. Biograaf Huybrechts voorzag de citaten van wat toelichting en commentaar. Jarenlang bestond er onzekerheid over het tweede, en zelfs een derde, deel. Om diverse redenen zag Huybrechts het niet meer zitten.

't Pallieterke

Nu lezen we in Knack dat in 2015 het tweede deel zal verschijnen met een nieuwe biograaf en een nieuwe uitgever. Biograaf wordt Eric van de Casteele, de opvolger van Frans-Jos Verdoodt aan de Arteveldehogeschool in Gent. Nu de Vlaamse Gemeenschap, bij monde van het Vlaamse Fonds voor de Letteren stelt zo maar eventjes de niet-onaardige som van 25.000€ ter beschikking van de biograaf-in-wording en zijn uitgever om het boek te publiceren. Hierbij moeten we ons toch de vraag stellen of het voor een auteur van een politieke biografie wel deontologisch verantwoord is gemeenschapsgeld te aanvaarden? In hoeverre kan hij dan nog onvooringenomen zijn werk schrijven? Mag het geld van het Vlaamse Fonds voor de Letteren wel aan non-fictie boeken besteed worden? Dat men geldelijke steun verleent aan literaire biografieën tot daar aan toe maar politieke? Ik hoop dat uitgeverij Pelckmans voldoende gemeenschapsgeld zal krijgen om er een stevig gebonden boek van te maken.

Leo Vindevogel acht

Op deze Paasmaandag kon ik een punt zetten achter hoofdstuk acht van de Leo Vindevogel-biografie in wording. In dat hoofdstuk behandel ik de periode, 1919-1932 dus de jaren dat hij als onafhankelijk flamingant bij de Frontpartij vertoefde. Een toch wel cruciale periode uit zijn politieke leven. De komende week neem ik eventjes de tijd om een paar boeken te lezen vooraleer met het negende hoofdstuk te beginnen.
Zaterdagochtend (op Stille Zaterdag) waren we in Nederbrakel. In het Documentatiecentrum Triverius werden we met open armen ontvangen. Een en ander gevonden over dr. Alfons Weemaes en zijn relaties met de Christen Volksbond van Vindevogel. Er was ook nog eventjes tijd om de retrospectieve tentoonstelling René Cosyns te bezoeken; aanbevolen voor wie van de Vlaamse Ardennen houdt. Achteraf doorgereden naar Amougies/Amengijs. Er een boek over de lokale geschiedenis in de plaatselijke bibliotheek gekocht. De bibliothecaresse was wat blij dat ze nog een exemplaar kon slijten.