Duitse ansichtkaart Nieuport - Nieuwpoort

Onlangs kon ik de hand leggen op een Duitse ansichtkaart getekend door 'Fischer'. Meer uitleg over de tekenaar verschaft de prentkaart niet. Ze is door de Feldpost afgestempeld op 30 oktober 1940 en verzonden door een soldaat naar zijn "Liebe Eltern".
Intrigerend is wel dat de kaart een Duitse infanterist met een schild voorstelt waarmee hij zich beschermt tegen een aanrollende zeegolf. Meer: onderaan staat duidelijk 'Nieuport' geschreven en linksboven staat het monument van koning Albert I in Nieuwpoort afgebeeld. Het is de eerste maal dat ik deze ansichtkaart zag, en ook de reden waarom ik ze kocht.
Hamvraag is nu of er meer van dergelijke kaarten tijdens de bezetting 1940-1944 verschenen die gewijd werden aan Vlaamse steden?

Tentoonstelling Gebroeders Van Eyck

Gisteren bezochten Ann en ik de spraakmakende tentoonstelling gewijd aan Jan en Hubert van Eyck in het Museum voor Schone Kunsten in Gent.
De tentoonstelling is inderdaad de moeite waard. Het is een bad van pracht en praal waarin je terecht komt. Dankzij de gehandhaafde tijdsblokken was er nergens aandrang en kon ook Ann vanuit haar rolstoel alles rustig bekijken vanop de eerste rij. Sommige schilderijen moet je inderdaad van dichtbij kunnen bekijken gezien het kleine formaat ervan.
Vooral Jan van Eyck was een voortrekker en vernieuwer van de schilderkunst in zijn tijd. De details zijn overweldigend. Zijn portretten zijn verpletterend realistisch. Bij het zien van al dat moois bedenk je dan dat het grootste deel van zijn oeuvre verloren gegaan is.
Op de tentoonstelling was er ook werk van tijdgenoten, onder meer van Italiaanse meesters, te zien. Zonder meer, en dat niet uit patriottistische overwegingen, zijn ze allen de mindere van Jan van Eyck.
Ons bezoek aan de museumwinkel was dan weer een teleurstelling. Zelf ben ik een liefhebber van mooie bladwijzers maar die waren er niet. Helemaal geen Van Eyck-bladwijzers. Dominius Lampsonius tekende een prachtig portret van Jan van Eyck. Het origineel ligt op de tentoonstelling maar een prentkaart was niet voorradig. Een misser.
Er waren heel wat voorzorgsmaatregelen tegen het coronavirus. Dagelijks bezoeken honderden mensen de tentoonstelling. Sinds vandaag is ze echter niet meer toegankelijk en dat voor onbepaalde tijd. Jammer voor al die mensen, onder wie vele niet-Vlamingen, die thans in de kou moeten staan.

Woke

De opinieschrijfster en journaliste Mia Doornaert is een van de belangrijkste intellectuelen in Vlaanderen. Samen met Rik van Cauwelaert behoort ze tot mijn absolute favorieten.
Onder de titel Generatie watjes schreef ze haar wekelijkse donderdag-column in De Standaard (5 maart). Tussen haakjes denk ik dat deze krant een dergelijke column door iemand anders geschreven zonder veel omhaal zou weigeren. Omwille van de omzet (kassa, kassa) kan De Standaard Doornaerts opiniestukken echter niet weigeren. Ik ken toch wel wat mensen die de krant op donderdag speciaal kopen omwille van haar column. Daarnaast is er uiteraard ook haar decennialange redactionele medewerking aan de krant geweest.
Haar laatste artikel is tevens een bijzonder werkstuk. Het is een afrekening met de politiek correcte domheid, dat nu de hippe naam van 'woke' kreeg. Ik breng hieronder enkele citaten uit het betreffende stuk om haar mening weer te geven. Daarbij is zij helemaal geen roepende in de woestijn.
"De BBC zal romans herschrijven om te verhullen dat Engeland ooit 'wit' was. Het is al erg genoeg dat de jonge generaties steeds minder lezen, dat ze geen behoorlijk geschiedenisonderwijs meer krijgen. Voor zover ze ooit nog eens een meesterwerk 'van voor hun tijd' onder ogen krijgen, moet daar eerst politiek correct mee gerotzooid worden".
"Jongeren die nu aan de weg timmeren, willen niet, zoals in mei '68, 'verbieden te verbieden', maar zo veel mogelijk mensen de mond snoeren. Omdat ze veel te weinig kennis en cultuur meekregen, kunnen ze niet meer reageren met argumenten".
"Want wie fout denkt, wordt vervloekt. Ook in de mobilisatie voor het klimaat, op zich prijzenswaardig, is er een fanatiek simplisme, zoals belichaamd door Greta Thunberg".
Daarnaast breekt Mia Doornaert een lans voor de militant atheïstische Franse schrijfster Caroline Fourest, bekend door haar keiharde islamkritiek, die deze maand onder de titel Génération offensée een pittig pamflet liet verschijnen waarin ze de onverdraagzaamheid van de woke-dictatuur aanklaagt. Hopelijk wordt het boek ook in het Nederlands vertaald.