Leo en Hubert

Vandaag het lemma over Leo Frenssen, bestemd voor het Nationaal Biografisch Woordenboek deel 24, afgewerkt. Tussendoor was ik al begonnen met mijn boek over Hubert Borremans dat in de Oostfrontersreeks zal verschijnen, voor te bereiden. Vanaf morgen begin ik er definitief mee. Zo God het wil, zal het volgende lente verschijnen.

Vlaamse beurs Kontich

Een kleine week geleden vond in Kontich de 23ste Vlaamse beurs plaats. Alle deelnemers vonden samen onderdak in een bunkerachtige zaal wat alvast een pluspunt was. Zeker als we dat vergelijken met de rommelachtige toestanden van vorig jaar toen de beurs over drie locaties verspreid werd. Dit jaar was alles op een plaats geconcentreerd, inbegrepen de eet- en drinkgelegenheden. Voor de bezoekers was dat ook makkelijker. Ook over de verkoop en de interesse mogen we niet klagen. De gemiddelde bezoekers zijn plus vijftigers en ouder. Mensen beneden veertig blijven evenwel ondervertegenwoordigd maar dat is vooral te wijten aan de ontlezing en de daarmee gepaard gaande digitale wereld als de grote vijand van het boek. Nu mag je de Vlaamse beurs ook niet vergelijken met een traditionele boekenbeurs waar kook- en sportboeken, alsook strips, de plak zwaaien.
Kortom onze gelukwensen aan organisator Edwin Truyens en zijn ploeg medewerkers. Volgend jaar staan we er terug.

René Victor

Gisteravond in het AMVC-Letterenhuis in Antwerpen de voorstelling van de lijvige biografie van de Vlaamsgezinde advocaat en humanist René Victor (1897-1984) door Jan Verstraete (geen familie!) bijgewoond. Zo'n honderdtal aanwezigen. Professor Matthias Storme schitterde door een deels geïmproviseerde rede. Terecht stelde hij dat hij van voetnoten houdt en een hekel heeft aan eindnoten, zoals ze ook in deze biografie jammerlijk aanwezig zijn. Toppunt van ellende is echter wanneer de uitgever voor het notenapparaat verwijst naar de webstek van zijn uitgeverij. Gelukkig werden in het voorliggende boek, uitgegeven door DoorbraakBoeken, de noten in het boek opgenomen.
Door de late voorstelling van het boek (20u30) moest ik me reppen om de laatste trein richting Kortrijk (22u37) te halen. Binnen afzienbare tijd zal ik het boek in 't Pallieterke bespreken.

Lokeren

Gistermiddag samen met een goede vriend de tentoonstelling over het hechteniskamp of concentratiekamp van Lokeren in het stadsmuseum bezocht. Er was veel belangstelling. Tentoonstelling met veel unieke kunstwerken mag er wezen. Het is dan ook jammer dat het zogenaamde begeleidende wetenschappelijke comité het niet nodig vond om een catalogus uit te brengen. Immers voor de eerste, en wellicht laatste, maal werden hier tal van kunstwerken samengebracht die anders in privé verzamelingen berusten. Hier zijn/waren stukken te zien die we nog nooit eerder zagen. Een gemiste kans.

Dr. Adriaan Martens vijftig jaar geleden overleden

Slechts weinigen zullen er bij stilgestaan hebben maar vijftig jaar geleden op 26 september 1968 overleed dr. Adriaan Martens in het landelijke Leiedorp Astene nabij Deinze. In zijn tijd deed hij zowel op geneeskundig als op politiek vlak heel wat stof opwaaien.
Hij was in allerlei opzichten een opmerkelijke figuur te noemen. Tijdens de twee wereldoorlogen was hij professor aan de Gentse universiteit, en dat kwam hem telkens duur te staan. Hij was gespecialiseerd in de interne geneeskunde en hij maakte naam met zijn dieetleer, die gebaseerd was op een persoonlijk dieet dat samengesteld werd op basis van het ziektebeeld van de te behandelen patiënt.
Toch werd hij vooral bekend als de centrale figuur in de zogenaamde Affaire Martens. Als gewezen activist werd hij in 1939 benoemd tot lid van de pas opgerichte Koninklijke Vlaamse Academie voor Geneeskunde. Liberalen en Franstaligen steigerden toen ze de benoeming vernamen. Er werd een echte hetzecampagne tegen Martens en de regering Spaak, die hem benoemde, ontketend. Resultaat was dat de regering viel en er op 2 april 1939 nieuwe verkiezingen plaatsvonden. Op verkiezingsdag nam een getergde dr. Martens ontslag uit de Academie.
Ondanks zijn druk bestaan genoot hij van de landelijke rust en interesseerde hij zich levenslang voor kunst, vooral dan die van de Latemse school. Martens was ook een gedreven kunstverzamelaar.
Naar aanleiding van zijn 50ste overlijdensdag verscheen er een eerste boek over hem: Benoît Vandeputte, Adriaan Martens en Henry van de Velde: geneeskunst aan de Leie. Oostkamp, Stichting Kunstboek, 2018. Ill., 112 blz. Geb., 26,95 €   ISBN 978 90 5856 597 6