Inmiddels ben ik met nieuw werk begonnen en lees ik veel onder meer achterstallige lectuur dat al een tijdje vol ongeduld op mijn leestafeltje ligt te wachten.
 |
| Met de eerste drukproef in handen (foto Karl Drabbe) |
Nu moet nog het register samengesteld worden, wat toch wel enige tijd zal vergen. Inmiddels vond ik dankzij de inzet van een goede vriend, een nieuwe drukker. Dat was ook niet bepaald een sinecure gezien de alsmaar stijgende papierprijs. Het ligt in mijn bedoeling om de biografie in twee mooi verzorgde boekdelen en aan een voor eenieder betaalbare prijs aan te bieden. De biografie zal in totaal circa 1600 pagina's tellen.
Een belangrijk werk ligt nog op me te wachten, nl. de opmaak van de folder. Voor het eerst in mijn schrijversloopbaan voorzie ik in een folder op A4-formaat. Deze folder zal een hebbedingetje worden.
Het groeit en bloeit zoals we hier zeggen.
.jpg)
Na de middag was er ook een grotere groep kinderen van het Nederlandstalig onderwijs in Brussel aanwezig. Het was een gemengde groep bestaande uit diverse nationaliteiten maar allen spraken ze degelijk Nederlands. Overigens zijn de serres zelf het bezoeken meer dan waard. En te bedenken dat dat alles eigendom is van een familie van eerder beperkte omvang. Al dat moois was gedurende meer dan honderd jaar hermetisch afgesloten voor het gewone volk. Gelukkig kan sinds enkele jaren het 'plebs' een bezoek brengen aan de serres en een deel van het park.
Zo'n serre zou ik graag willen schenken aan mijn echtgenote. Het mag ook een kleinere uitvoering wezen.
's Avonds lees ik dan in de nieuwe detective van Robert Galbraith, ps. van de non-conformistische schrijfster en dwarsligger J.K. Rowling. Auteur van onder meer de Harry Potter-reeks. Haar Cormoran Strike-detectives vind ik van de bovenste plank. Het zijn allen heerlijke dikkerds en vergen wel enig doorzettingsvermogen van de lezer. Ze zijn allen vlot geschreven en heerlijk spannend om lezen. Het zevende deel Stromend graf is met zijn 1120 pagina's haar dikste tot nu toe. Iedere avond -het zijn tegenwoordig ook lange avonden- lees ik honderd pagina's. Wat een genot!
Tijdens de afgelopen week vertoefde ik enkele dagen in Oostduinkerke. Het was er aangenaam rustig. Paar mooie strandwandelingen gemaakt. Kwestie van de hersens eens tot rust te laten komen en vol te laten lopen met jodium. Tevens kon ik rustig over een en ander lopen nadenken. Een van de wandelingen bracht me tot aan de Franse grens. Een paar honderd meter van de grens moest ik gedwongen terugkeren.
Eenmaal terug thuis kon ik vlot verder werken aan de Staf de Clercq-biografie. Ik ben thans bezig met hoofdstuk XXII dat de Schemeroorlog, 1939/1940 en dus ook de Militaire Organisatie van Staf behandelt.
In de eerste fase heb ik de inhoud van twee archiefkasten onderverdeeld in de diverse (34 in totaal) hoofdstukken die de twee boekdelen zullen omvatten. Volgende week begin ik mij in de verzamelde archiefstukken in te lezen, waarna ik de bestaande literatuur zal herlezen. Ik zal u regelmatig op de hoogte houden.
Brandenburg is even groot als de Belgische staat maar telt amper 2,5 miljoen inwoners. Daarnaast zijn er ook een 200-tal wolven, liet een natuurliefhebber me weten. Maar deze wolven vormen geen gevaar. Mens en wolf leven er in volstrekte harmonie. Immers iedere wolf heeft de beschikking over zo'n honderd vierkante kilometer. Er is voldoende wild (herten, everzwijnen...) beschikbaar voor Isegrim. Schapen en koeien worden door de wolven met rust gelaten. Gedurende mijn wandelingen heb ik evenwel wolf noch everzwijn gezien of gehoord. Weet dat 85 % van Brandenburg -het jachtdomein van gewezen DDR-dictator Honecker ligt er ook- uit meren, moerassen, heide en wouden bestaat. Het was er heerlijk. Ik kon letterlijk de bladeren van de bomen horen vallen. De ansichtkaart toont het Seehotel waar we verbleven. Het werd oorspronkelijk in 1916 ten behoeve van gewonde soldaten opgericht.
Thans zet ik mijn werk aan mijn opstel over Erich Wichman verder.
De laatste week ben ik volop bezig me in te lezen in het werk van en over Erich Wichman. Een dwarsligger van eerste orde, geliefd en gehaat, bewonderd en veracht, die lak had aan alles en iedereen. Hij staat ook bekend als een van de eerste Nederlandse fascisten, hoewel hij evenzeer bekendheid geniet als anarchist. Het ligt in mijn bedoeling om over hem een biografisch
opstel te schrijven dat bestemd is voor Tekos.
Sinds enige tijd werd mijn webstek door de digitale managers van proximus verwijderd. Hoe kwam het zo ver? Enkele maanden geleden kreeg ik van de heren en dames van proximus te lezen dat ik na meer dan twintig jaar voortaan diende te betalen voor "hun digitale webruimte" die ik gebruikte. Namelijk 350 euro voor de plaatsruimte en maandelijks nog eens 65 euro daar bovenop. Ik ben hier niet willen op ingaan. Zo werd mijn webstek zonder pardon verwijderd. Ja, die gasten trachten uit alles geld te slaan.
Begin volgend jaar zal ik een nieuwe webstek krijgen. Tot zolang stuur ik op vraag een lijst met mijn nog beschikbare publicaties. Mijn verontschuldigingen voor deze gang van zaken maar tegen managers valt er niets te beginnen. Zij denken enkel maar aan kassa, kassa...
Ik ben het beu! Beu, beu en nogmaals beu! Niets dan ellende met die zaak, bpost genaamd. Dit jaar alleen al zijn er twaalf boekenzendingen van me 'verloren' (lees: gestolen door bpost-personeel) gegaan. Toppunt was afgelopen week. Op maandag, 7 juni ll. verzond ik drie pakjes. Geen enkel bereikte zijn bestemming. Klacht neerleggen helpt niet. Dit jaar deed ik dat al vier maal. Telkens luidde het antwoord: "We zullen het onderzoeken en u op de hoogte houden". Daarbij bleef het. Verdere berichten kreeg ik niet. Naar het hoofdkantoor in Brussel bellen, is een zenuwslopende en kostelijke bedoening. Je wordt ettelijke keren doorverbonden en het resultaat blijft hetzelfde: nihil.
Daarom deze beslissing. Aan iedereen die een boek bestelt, laat ik voortaan weten: ofwel het gewone posttarief maar dan wel op eigen risico ofwel een duurdere maar dan wel een aangetekende zending. Het spijt me lezer/lezeres maar ik zie geen andere oplossing meer. We hebben hier jammer genoeg geen post.nl.
Sommigen onder u, beste lezers, zullen al gemerkt hebben dat ik niet meer meewerk aan het weekblad 't Pallieterke. De reden hiervoor is simpel. Sinds enkele jaren verschenen er geen recensies meer van mijn publicaties in het blad. Hoewel ik medewerker was, werden mijn eigen werken niet meer besproken in het huisorgaan van het Vlaams-nationalisme. Herhaaldelijk vroeg ik aan hoofdredacteur Karl van Camp naar de reden hiervoor. Pas na maanden aandringen, kreeg ik antwoord: ik was ook medewerker aan het digitale Doorbraak.be. Ik mocht uiteraard blijven meewerken maar KvC had toch graag gehad dat ik eerst mijn recensies en artikels, bestemd voor Doorbraak, aan hem aanbood. Pas na publicatie in 't Pallieterke zouden ze op de webstek van Doorbraak.be mogen verschijnen. Begrijp dus goed, beste lezer, boeken die ik kreeg om te bespreken voor DB.be diende ik eerst aan KvC aan te bieden. Uiteraard ging deze vogel niet op.
Enige tijd nadien vernam ik van diezelfde Karl van Camp dat boeken over de twee wereldoorlogen niet meer hoefden voor zijn blad. "De mensen zijn dat moe. Er is al meer dan genoeg over de oorlog verschenen", schreef ie. Nu was het zo dat ik veelal boeken uit het fonds van uitgeverij Aspekt ontving, en zij publiceren nogal veel over beide wereldoorlogen en het interbellum. Andere uitgeverijen willen het weekblad met een goed hart en een slecht karakter immers niet kennen. Ik nam contact op met Perry Pierik en kwam met hem overeen dat vanaf volgend jaar er regelmatig recensies van boeken uit zijn non-fictie-fonds op mijn blog zullen besproken worden. Immers mijn blog wordt veelal bezocht door mensen met interesse voor geschiedenis van de eerste helft van de 20ste eeuw en de geschiedenis van de Vlaamse Beweging. Dat wordt dus een nieuwtje.
Ik kan mij goed voorstellen dat heel wat van mijn lezers al hun goede voornemens voor volgend jaar genomen hebben. De een zal stoppen met roken en de ander met fors te drinken en met alle slechte dingen, die u een deel van uw leven gedaan heeft. Als u dan toch nog op zoek bent naar een goed voornemen dan durf ik u aan te raden meer te lezen. Kijk minder televisie en lees bijvoorbeeld gedurende twee of drie avonden per week. Het is niet alleen goed voor het geheugen maar studies bewijzen dat je er gelukkiger door wordt.
Ik wens u allen een vlotte en leuke overgang van oud naar nieuw. Prosit Neujahr!
Ja, het is weer een tijdje geleden. Ik zat een tijdlang zonder inspiratie. Een nagenoeg volledig sociaal isolement lag hieraan ten gronde. Omwille van het feit dat mijn echtgenote aan een chronische ziekte lijdt, is zij een risicopatiënte, en dien ik ook mijn contacten te beperken tot een kleine bubbel. Het leven met corona is voor een groot deel van onze bevolking een dagelijkse last om dragen.
Ik kan toch ook moeilijk verslag uitbrengen van alle boeken die ik lees. Trouwens recensies van een groot deel van mijn lectuur kunt u lezen op de webstekken van Kunsttijdschrift Vlaanderen en DoorbraakBoeken.be. Zo ben ik thans voor mijn plezier het prachtige boek van Richard Holmes, een van mijn lievelingsbiografen, This Long Pursuit: Reflections of a Romantic Biographer, waarin hij herinneringen ophaalt aan zijn leven als biograaf.
Begin oktober vat ik het werk aan van mijn Dwarsliggers. Hierin zal ik een selectie opnemen van mijn in tijdschriften, themabundels, jaarboeken, huldeboeken... verschenen biografische artikels, opstellen, lemma's en profielen. Ze verschenen zowel in publicaties in Noord en Zuid. Het is de bedoeling dat de geselecteerde bijdragen allen aangevuld en geactualiseerd zullen worden. Nu al wil ik laten weten dat het boek een 'dikkerd' zal worden.
Gisteren konden Ann en ik, aangepast aan de strenge coronaregels, genieten van een dagje aan zee in Oostduinkerke. Voldoende om onze hersenen en bloedvaten te vullen met zuurstof en jodium. En nu vooruit met de geit!
Tijdens deze bijzonder hete dagen waarbij we met woestijnachtige temperaturen geconfronteerd werden en worden, diende ik mijn werkzaamheden op een laag pitje te draaien. Ik kan immers niet tegen de warmte. Wat mij betreft, dienen de temperaturen zich maximaal tot 23°C te beperken. En een dagelijkse bui is ook wel welkom, zodat er geen tijd verloren gaat naar het besproeien van de tuin.
Meer dan lezen en het schrijven van recensies en enkele korte artikels voor Doorbraak.be en Kunsttijdschrift Vlaanderen heb ik deze maand dan ook niet gedaan. Meer zat er niet in. Thans hou ik me bezig met het schrijven van een klein opstel over de 18de eeuwse Franse misantroop Nicolas Chamfort. Een dwarsligger naar mijn hand.
Door omstandigheden -mijn pc diende een onderhoudsbeurt te krijgen en de daarmee gepaard gaande moeilijkheden bij de heropstart- kon ik mijn blog niet verzorgen. Hopelijk zijn deze thans van de baan. Intussen heb ik niet stilgezeten. Naast enkele recensies schreef ik een uitgebreid biografisch opstel over monseigneur Jozef Tiso, de eerste president van Slowakije (1939-1945). De bijdrage zal in het najaar verschijnen bij uitgeverij Aspekt, in een bundel met als voorlopige titel "Kleine potentaten in het interbellum". Zo zullen ook de leiders van de Baltische staten, Oostenrijk, Finland, Joegoslavië, Albanië... aan bod komen. Figuren die tot op heden nog maar weinig aan bod kwamen.
Vanmorgen brachten Ann en ik de nieuwe boekenfolders naar de Masspost in Marke. Makkelijk was het niet. Ann nam een lading mee in haar elektronische rolstoel en ik sleurde de rest mee in onze winkeltrolley. Sinds we geen auto meer hebben, kon ik hiervoor beroep doen op een vriend maar in deze enge coronatijd kan dat niet. Nu alles is goed en wel afgelopen. De folders zijn afgeleverd en goedgekeurd. Tegen eind volgende week zou iedereen zijn folder in de bus moeten gekregen hebben.
Ter gelegenheid van het verschijnen (binnenkort) van mijn tiende boek bij uitgeverij Aspekt bezorgde uitgever Perry Pierik me een setje van vier verschillende bladwijzers met illustraties, die verband houden met het betreffende feestboek Karstjäger. Het was voor me alvast een aangename verrassing.  |
| In vrolijker tijden (Foto WEVAKO) |
Oorspronkelijk was ik van plan om mijn tiende en laatste publicatie in de reeks Altringer-brochures te wijden aan de Groninger Beweging. Nu zie ik daarvan af. Gezien de eerder magere verkoopresultaten van mijn Friesland-boek ben ik tot de vaststelling gekomen dat Vlamingen niet bepaald geïnteresseerd zijn in het wel en wee van andere volksnationale bewegingen en groepen. 