Vandaag wordt Johan van Herreweghe in Gentbrugge begraven. Gedurende een langere periode in mijn leven heb ik hem van nabij gekend. Ik leerde hem kennen in 1977 toen hij samen met de nog altijd kwieke Cyriel Moeyaert een groep van het Davidsfonds Ieper, waar ik toen lid van was, door Frans-Vlaanderen gidste. Enkele maanden later poogden we aan de Kulak een afdeling van het KVHV op te richten. Het bleef bij een poging en de afdeling kwam nooit van de grond. Eenmaal maakte ik in Cadzand, waar zijn ouders een buitenverblijf hadden, een weekeinde mee van het tijdschrift Alternatief. Johan was ook een overtuigd katholiek activist.
Later vanaf 1979 maakte ik deel uit van de Werkgroep De Nederlanden, die zich vooral op de Franse Nederlanden toelegde. Onder meer Cyriel Moeyaert, Gijs van Ryckeghem en Anton Lowyck maakten er deel van uit. Johan was de drijvende spil van onze kleine vereniging. Enkele keren per jaar werd er vergaderd. De geboren leraar die Johan was, nam telkens de leiding in handen en lette erop dat de leden niet te veel afweken van de zorgvuldig opgestelde planning. Die samenkomsten gingen telkens gepaard met een overvloedige maaltijd, eerst ten huize van aalmoezenier Lowyck en vervolgens in het grote huis van Johan en zijn echtgenote Patricia in Gentbrugge. Het jaarlijkse hoogtepunt was telkens weer een daguitstap naar een of andere verloren hoek in de Franse Nederlanden waar zich nog 'Dietse' opschriften (op kerken, grafstenen, pastoorswoningen...) bevonden. Op dergelijke reisjes werden er nogal wat foto's en dia's genomen. Het didactische ging dan telkens weer gepaard met wat culinair genot.
Op het einde van de jaren 1980 legde ik me meer en meer toe op andere aspecten uit onze geschiedenis, en gingen onze wegen uiteen. Johan zal ik me blijven herinneren als een goedlachse kerel met veel zin voor initiatief en liefde voor het Frans-Vlaamse erfgoed.
Aan Patricia en haar vier kinderen wens ik veel sterkte toe.
