Horst Tappert bij de Waffen-SS

Horst Tappert (1923-2008) was het decennialange boegbeeld van de Duitse detectivereeks Derrick. Honderden afleveringen lang zaten miljoenen Duitse en niet-Duitse tv-kijkers geboeid naar hun tv-scherm te kijken, en volgden de belevenissen van de tv-commissaris die zich veelal in burgerlijke kringen afspeelden. De ZDF-serie liep van 1974 tot 1998 en kende 281 afleveringen, die in 102 landen op het kleine scherm getoond werden.
Recent historisch onderzoek wees uit dat Tappert vanaf maart 1943 deel uit maakte van het eerste pantsergrenadierregiment van de Waffen-SS Panzerdivision Totenkopf . Tijdens zijn leven had Tappert steeds beweerd dienst te hebben gedaan bij een medische eenheid van de Wehrmacht.

Leo Vindevogel en Anne Applebaum

Nu het werk aan hoofdstuk XVII van de steeds maar groeiende Leo Vindevogel-biografie achter de rug ligt, gun ik me een weekje rust. Volgende week lees ik het nieuwe boek van Anne Applebaum over de inlijving tussen 1944 en 1956 van de door het Rode Leger veroverde Oost-Europese landen bij het Sovjet-imperium van Stalin. Van mijn lectuurbevindingen maak ik dan een recensie voor een Antwerps blad.
Hoofdstuk XVII handelt over het schertsproces van Vindevogel voor het krijgshof en de pogingen die ondernomen werden om genade voor hem te krijgen. Alles faalde. Vindevogel moest en zou gefusilleerd worden. Zo wilde het nu eenmaal een bepaalde politieke kliek in Ronse en in Brussel.

Dertig jaar geleden: Hitlers dagboeken: een mislukt sensatieverhaal

Vanavond keek ik op ZDF naar de schitterende reportage Die Jahrhundertfälschung, de wel grootste mediasensatie van de 20ste eeuw. De onderhandelingen en de aankoop van de vermeende dagboeken van Adolf Hitler verliepen via Stern-redacteur Gerd Heinemann. In totaal was hiermee een bedrag van 9,34 miljoen Duitse mark gemoeid. Een Duitse mark is ongeveer een halve euro. Volgens de Stern-directie was Heinemann de meest geschikte man om te onderhandelen. Hij gold als een kenner van het Derde Rijk en had een relatie met de dochter van Hermann Göring. De directie en Heinemann leefden een tijdlang in de wolken. Stel je voor zij hadden de dagboeken van wijlen de Führer in handen. Hitler een man zoals u en ik. Een groot deel van de geschiedenis van het Derde Rijk zou moeten herschreven worden. Onvoorstelbaar en wat een geld zouden de rechten op de dagboeken en de vertalingen ervan opbrengen? De directie van het magazine Stern hoorde al de kassa vrolijk rinkelen. Het moet gezegd worden dat meestervervalser Kujau een geslepen vakman was. Als geen ander kon hij Hitlers moeilijke handschrift nabootsen. Menig grafoloog liep in zijn val.

Groot was evenwel de consternatie toen kort na de persconferentie van 25 april 1983 in Hamburg de meer dan twintig boekbanden als een vervalsing onthuld werden. Op de persconferentie zelf was het de Britse historicus David Irving die het lont in het kruidvat gestoken had. In opdracht van Bildzeitung had hij een kritisch onderzoek ingesteld. Hij uitte luidop zijn twijfels. De directie noch Heinemann hadden eraan gedacht om het papier in een laboratorium te laten onderzoeken. Met alle gevolgen vandien. Koppen rolden. Reputaties vielen aan diggelen en Stern zag zijn oplage naar een catastrofaal dieptepunt zakken. Tegenwoordig berusten de vervalsingen in een kluis van het redactiehuis, en zijn voor niemand toegankelijk. Zowel Heinemann, Kujau, Irving en vele andere betrokkenen kwamen in de uitzending aan bod.