Kees Fens en autorijden

Sinds we verhuisd zijn naar een winkelloze omgeving stellen onwetende kennissen en vrienden me de vraag waarom ik nu niet eens leer autorijden. Er zijn nu eenmaal mensen die het niet kunnen en het nooit zullen leren. Nu kan ik hen ook verwijzen naar de Nederlandse literatuurkenner en criticus Kees Fens. Nadat hij in juni 1968 andermaal zakte voor zijn rijexamem, schrijft zijn biograaf: "Hij stond wat dat betreft in een mooie traditie van rijbewijsloze schrijvers". Mooier kan het niet gezegd worden. Ik heb het geprobeerd maar het lukt me niet. Dat razende en agressieve verkeer is me gewoon te veel. Het is gewoon niet om aan te zien! Daarom lees ik in de wagen.
Uit: Wiel Kusters, Mijn versnipperd bestaan: het leven van Kees Fens, 1929-2008, p. 202-203.

Peter Scholl-Latour is niet meer

Zaterdag ll. overleed na een korte maar zware ziekte de journalist en auteur van haast twintig reportageboeken, Peter Scholl-Latour op negentigjarige leeftijd in Rhöndorf am Rhein. Als zoon van een Franse vader en een Elzasser moeder was hij vanaf 1945 overal in de wereld op reis. Van hem werd gezegd dat er geen land was dat hij niet bezocht had.
De laatste jaren had hij zich vooral gespecialiseerd in het Midden- en het Verre-Oosten. Voor hem gingen deuren open die voor anderen gesloten bleven. Hij kende dan ook perfect Arabisch en leefde met de moslims in hun dorpen en woningen. Nog voor ze een daadwerkelijk gevaar vormden, had hij al gewaarschuwd voor de terroristen van de Islamtische Staat (I.S.). Mensen als hem kunnen niet meer vervangen worden. In oktober zal zijn laatste boek verschijnen. Uiteraard gewijd aan de recente mondiale ontwikkelingen.

Cyriel Verschaeve in Tirol

Afgelopen donderdag, 14 augustus besteedde ik nog eens een dag in het ADVN in Antwerpen. Ik deed er onderzoek naar de jaren van ballingschap (1945-1949) van Cyriel Verschaeve in Solbad Hall in Tirol. Ik vond er heel wat. Ik hoop voldoende materiaal te kunnen verzamelen om later over deze periode een afzonderlijk biografisch getint boek te kunnen publiceren. Dankzij de voortreffelijke inventaris van Tom Cobbein had ik op voorhand het nodige materiaal kunnen aanvragen.
Louter toevallig had ik een korte ontmoeting met Louis Vos die er even op bezoek was. Steeds welgezind en met een goedlachse monkel op zijn gezicht.

Paul Jamin

Mijn nieuwe Altringer-brochure zal ditmaal gewijd zijn aan Paul Jamin, die onder zijn schuilnamen Jam en Alidor honderden spotprenten voor allerhande kranten en weekbladen, van rechtse signatuur, tekende. De nieuwe brochure (nr. 5 in de reeks) zal vanaf begin volgend jaar verspreid worden. Paul Jamin was een innemend man en liefhebber van Britse humor. Tijdens de repressie werd hij voor zijn tekenwerk tot de doodstraf veroordeeld. In 1951 kwam hij vrij.
De hiernaast afgebeelde karikatuur van Paul-Henri Spaak verscheen oorspronkelijk in 1938 in de Rex-krant Le Pays Réel.