Oostfronter Dries Coolens

In het boek Wilhelmus beschrijft Tim Berbers zijn zoektocht naar het verleden van zijn grootvader die in Nederland vrijwilliger bij de Waffen-SS was. Zelf had Wilhelmus Berbers met niemand over zijn verleden willen praten. Het is het verhaal van een moeizame reconstructie. Vele vragen blijven onbeantwoord. Onder meer vocht hij aan de rivier de Narwa, de grens tussen Estland en het huidige Rusland, en werd er in de zomer van 1944 gevangen genomen. Een van de zegsmannen van Tim Berbers was de inmiddels overleden Vlaamse Oostfronter Dries Coolens (1923-2021). Tim zocht hem in december 2019 op in het Duitse Metzingen waar hij het grootste deel van zijn leven woonde.

Het gesprek neemt in het boek 32 pagina's in beslag. Voor Oostfront-verzamelaars en belangstellenden beslist het lezen waard. Het boek Wilhelmus. Mijn grootvader bij de Waffen-SS werd bij De Arbeiderspers uitgegeven, telt 310 blz. en kost 24 euro.

Voorstelling boek Jef François

 Vrijdagavond, 29 november vond in Zaal Trapsoet in Sint-Niklaas de voorstelling plaats van mijn boek Met Jef François aan het Oostfront. Het Ruslanddagboek van een officier van het Vlaams Legioen.

Er waren ruim 105 aanwezigen. Eenieder was tevreden en het was haast middernacht toen de laatste aanwezigen huiswaarts keerden met een boek. Hierbij vindt u enkele impressies in beeld. Met dank aan FDK en KDR.

Björn Rzoska: voorstelling boek

Gisteravond woonde ik de voorstelling in het ADVN in Antwerpen bij van het boek dat politicus Björn Rzoska, onder de titel Gedeelde grond (uitgeverij Ertsberg), over zijn beide grootvaders schreef. Een goede 85 belangstellenden, vrienden en kennissen woonden de interessante vernissage bij. Het is een boek waarbij Dichtung und Wahrheit beide aan bod komen. 

Schrijver stak zijn verbijstering niet onder stoelen of banken toen hij geconfronteerd werd met de waarheid. De ene grootvader was een Oostfronter en diste bij leven allerlei verhaaltjes op, die achteraf niet bleken te kloppen. Hij was in de eerste plaats een nationaalsocialist zonder enige connectie met de Vlaamse Beweging. Integendeel: voor de oorlog was hij lid van Rex en tijdens de bezetting van de Algemene-SS-Vlaanderen. Zijn andere grootvader was helemaal niet die Poolse vrijheidsstrijder voor wie hij zich uitgaf. Als katholiek en gewezen seminarist wilde hij uit schrik voor het communisme niet meer in Polen blijven wonen. Militair was hij nooit geweest. Uit puur levensbehoud kwam hij in België terecht, waar hij
integreerde en een gezin stichtte.

Het was in ieder geval een leerzame avond. De receptie achteraf moest ik echter voortijdig verlaten, gezien ik de laatste trein naar Kortrijk diende te halen.

Hommage aan Reimond Tollenaere

 In het laatste nummer (Nr. 60) van het Duitse tijdschrift DMZ-Zeitgeschichte dat zich hoofdzakelijk wijdt aan de geschiedenis van de Waffen-SS, verscheen een hommage aan Reimond Tollenaere die eerder dit jaar op 22 januari sneuvelde. Hierbij vindt u het artikel dat op p. 66 verscheen.

Oswald van Ooteghem overleden

 Zopas vernam ik dat de gewezen Oostfrontofficier en senator van de Volksunie, Oswald van Ooteghem op Allerheiligen overleden is. Hij werd 98 jaar, een Bijbelse leeftijd. 

Samen voerden we in de loop van de jaren diverse gesprekken en wisselden we tientallen brieven, kaarten en e-berichten. Telkens was de collaboratie en meer speciaal het Oostfront ons gespreksonderwerp. Hij volgde op de voet mijn publicaties over figuren en thema's in verband met de gruwelijke oorlog aan het Russische front. Menig brief van hem verwerkte ik in mijn boeken. Vooral mijn boek over het Jugendbataillon van de Langemarck-divisie volgde hij op de voet. Het waren voor Oswald levendige herinneringen. 

Hij was tevens een fijne mens met een levendige interesse voor alles wat er in Vlaanderen en in de wereld daarrond gebeurde. Zijn jeugdidealisme bleef hij zijn levenlang trouw.

Van hieruit wens ik mijn innige deelneming te betuigen aan zijn familie.

Hamme

 Gisteravond mocht ik in Hamme in een taverne, onder meer de geboorteplaats van Renaat Waterschoot, mijn twee nieuwe boeken komen voorstellen. In mijn uiteenzetting had ik het ook over een non-conformistische geschiedschrijving en de terreur van de zogenaamde woke-historici, die ook bij ons meer en meer hun opwachting maken.

Er was een heel geïnteresseerd publiek komen opdagen dat achteraf menig boek, vooral dan de Dwarsliggers en Renaat Waterschoot, kocht en liet signeren. Tevreden en uitverkocht kon ik in de late avond huiswaarts keren. Met dank aan J.d.B. en R.P. Foto's FDK.

Tollenaere gesneuveld

 Vandaag is het exact tachtig jaar geleden dat de VNV-propagandaleider en vrijwilliger Reimond Tollenaere op donderdag, 22 januari 1942 aan het Oostfront, nabij het dorp Kopcy, sneuvelde. De gevechtspost waarin Untersturmführer Tollenaere zich bevond, kreeg een voltreffer van de Spaanse artillerie van de Blauwe Divisie te verduren. Gesneuveld door toedoen van "friendly fire" heet dat vandaag.

Van mijn boek Reimond Tollenaere: 'vader' van het Vlaams Legioen (2021, 23€) zijn nog enkele tientallen exemplaren beschikbaar. Zie ook: https://pieterjanverstraete.be/boeken  

Renaat Waterschoot: laatste Oostfronter

 Nu ik het nazicht van de eerste drukproef van mijn te verschijnen Dwarsliggers (915 blz.) achter de rug heb, ben ik begonnen met het schrijven van mijn boek over Renaat Waterschoot. Het wordt het dertiende en laatste deel van de Oostfrontersreeks. 

Als voorbereiding las ik alvast het zopas verschenen boek van Niels Schmitz, Frans Boven: Trouw tot in den dood dat in eigen beheer (niels_schmitz@outlook.com) verscheen. In dit verzorgd en rijkelijk geïllustreerd boek vertelt hij het korte leven van een van de weinige Vlaamse vrijwilligers die terechtkwamen in het regiment Germania van de 5. Waffen-SS-Panzer Division 'Wiking'. Daartoe bestudeerde auteur alle beschikbare bronnen die hem ter beschikking stonden. De 23-jarige SS-Rottenführer Frans Boven sneuvelde op 18 juli 1943 in de omgeving van de Donetz rivier. 

Osprey-boekje over Vlaamse en Waalse Oostfronters

In november ll. kondigde uitgeverij Osprey aan dat er in haar Men-at-Arms-reeks in mei een deeltje zou verschijnen over de Belgian Waffen-SS Legions & Brigades, 1941-1944: Wallonie, Wallonien, Flandern & Langemarck. Gisteren dan mocht ik precies op tijd het boekje in ontvangst nemen. 

Het boekje telt 48 blz. (register inbegrepen) en is van de hand van Massimiliano Afiero die al menig Osprey-publicatie op zijn naam heeft staan. Inhoudelijk bevat het werkje niets nieuws maar het zwaartepunt van de reeks betreft telkens weer de illustraties en vooral dan de magnifieke tekeningen in vierkleurendruk van de hand van Ramiro Bujeiro. De getekende soldaten staan zowel in zomer- als in winteruniform afgebeeld. Ook enkele tekeningen van leden van de Dietsche Militie/Zwarte Brigade werden opgenomen.

Eerder al verschenen er deeltjes gewijd aan de Nederlandse en Noorse Oostfrontvrijwilligers. Een mooie aanwinst voor de Oostfrontbibliotheek. Aantrekkelijk uitgegeven.

Artikel over Oostfronter Coenraad van den Bossche

 Dezer dagen werk ik aan een artikel over de gewezen Oostfronter Coenraad (Conrad, Koenraad, Koen...) van den Bossche uit Oudenaarde, geboren in 1911. Hij was onder meer ook werkzaam op het secretariaat van het Vlaamsch Verbond van Frankrijk, waar hij bevriend was met abbé Jean-Marie Gantois. In 1942 woonde hij in Kooigem, gelegen in de omgeving van Kortrijk, bij zijn broer in. Van daaruit meldde hij zich in augustus als vrijwilliger voor het Vlaams Legioen en was hiermee de enige Oostfrontvrijwilliger uit het kleine Kooigem (achthonderd inwoners). Veel materiaal over hem is er niet bewaard gebleven. Zo weet ik niet eens wanneer en waar hij overleden is. Conraad leidde nogal een zwerversbestaan.

Het artikel is bestemd voor het heemkundig tijdschrift De Leiegouw, dat in het voorjaar van 2021 een speciaal nummer zal wijden aan collaboratie en verzet in de regio. 

Jozef Tiso

Door omstandigheden -mijn pc diende een onderhoudsbeurt te krijgen en de daarmee gepaard gaande moeilijkheden bij de heropstart- kon ik mijn blog niet verzorgen. Hopelijk zijn deze thans van de baan. Intussen heb ik niet stilgezeten. Naast enkele recensies schreef ik een uitgebreid biografisch opstel over monseigneur Jozef Tiso, de eerste president van Slowakije (1939-1945). De bijdrage zal in het najaar verschijnen bij uitgeverij Aspekt, in een bundel met als voorlopige titel "Kleine potentaten in het interbellum". Zo zullen ook de leiders van de Baltische staten, Oostenrijk, Finland, Joegoslavië, Albanië... aan bod komen. Figuren die tot op heden nog maar weinig aan bod kwamen.
Deze week begin ik aan mijn brochure over de naoorlogse Oostfrontersverenigingen in Vlaanderen te werken. Het zal het laatste deeltje zijn dat in de Altringer-reeks zal verschijnen.

Remi Bogaert geleverd en verzonden

Gisteren rond het middaguur werden de exemplaren van mijn nieuw boek Remi Bogaert: geloven in een heilige zaak (mijn 63ste!) geleverd. Gistermiddag en vandaag alle bestelde exemplaren verzendingsklaar gemaakt zodat ze morgen op de post kunnen. Wanneer ze geleverd zullen worden, ligt in handen van bepost. Daar zeiden ze me dat alles binnen de veertien dagen besteld zal worden. In deze coronatijden is de verzending van pakjes immers explosief toegenomen. Nu uitkijken maar.
Intussen werk ik al aan mijn volgende boek.

Remi Bogaert, Oostfronter

Op Nieuwjaarsdag ben ik begonnen met het schrijven van een nieuw boek; ditmaal gewijd aan Remi Bogaert een van de eerste Vlaamse officieren die afstudeerde aan de Junkerschule van Bad Tölz, en in maart 1944 in de Oekraïne sneuvelde.
Indien alles vlot verloopt zal het boek in de loop van de maand mei verschijnen.

Artikel over Kortrijkse Oostfronters

Enkele dagen geleden mocht ik het tweede en laatste nummer van de lopende jaargang (jg. 61, 2019, nr. 2) van het heemkundig tijdschrift De Leiegouw in ontvangst nemen. Daarin werd mijn artikel onder de titel "Naar Vlaanderens leeuwenvlag": Kortrijkzanen aan het Oostfront (1941-1945) (p. 189-214) opgenomen.
Voor meer info kunnen belangstellenden terecht bij greet.verschatse@proximus.be en hendrik.callewier@kuleuven.be Googelen kan ook naar www.leiegouw.be

Publicatie Groningen

Oorspronkelijk was ik van plan om mijn tiende en laatste publicatie in de reeks Altringer-brochures te wijden aan de Groninger Beweging. Nu zie ik daarvan af. Gezien de eerder magere verkoopresultaten van mijn Friesland-boek ben ik tot de vaststelling gekomen dat Vlamingen niet bepaald geïnteresseerd zijn in het wel en wee van andere volksnationale bewegingen en groepen.
In de plaats zal ik deze tiende brochure wijden aan een korte historiek van de oud-Oostfrontersverenigingen na 1945 in Vlaanderen.

Karstjäger

Eind september zette ik een punt achter mijn ruime bijdrage over de Kortrijkse Oostfronters. Nog dit jaar zal het artikel in het heemkundig tijdschrift De Leiegouw verschijnen. Het artikel schreef ik vooral aan de hand van de verhandeling (Universiteit Gent), die mijn neef Simon Augustyn aan het onderwerp wijdde.
Na een weekje van ontspannende lectuur begin ik vandaag aan mijn boek over de Karstjäger of de 24. Waffen-SS-Gebirgsdivision Karstjäger, die tussen 1943 en 1945 actief waren als anti-partizanenstrijders in het huidige Slovenië, het centrum van het Karstgebergte met zijn talloze grotten en ondergrondse tunnels.
Het boek zal in het voorjaar bij uitgeverij Aspekt verschijnen.

Gabriël 'Gaby' Verbeke is niet meer

Vanmorgen vond in de Kortrijkse Sint-Elisabethkerk de uitvaart plaats van Gabriël (voor de vrienden 'Gaby') Verbeke plaats. Hij overleed thuis op 7 september 2019 op haast 82-jarige leeftijd. Tijdens zijn actieve loopbaan was Gaby achtereenvolgens leraar aan het Klein Seminarie van Roeselare en vervolgens aan het Sint-Amandscollege van Kortrijk.
Het meest bekend stond hij als geschiedschrijver van de Tweede Wereldoorlog. Hij schreef zowel over de collaboratie als over het verzet, en dat vanuit een onafhankelijke geest. Zijn bekendste boek was zonder twijfel zijn monografie over de Oostfrontvrijwilligers uit het arrondissement Roeselare-Tielt dat in 1995 verscheen, en op een ruim publiek kon rekenen. Steeds stond Gaby paraat om een behulpzame hand uit te reiken naar belangstellende historici. Zelf voerde ik een reeks aangename en verrijkende gesprekken met hem. Zijn enthousiasme voor een bepaald onderwerp werkte vaak aanstekelijk. Na zijn pensionering verbleef hij samen met zijn gastvrije echtgenote vaak maandenlang in hun huis in de Provence.
Aan Monique en de kinderen bied ik hierbij mijn innige deelneming aan.

Censuur op IJzerwake

Mijn stand in de rode circustent

Zondag ll. nam ik nog eens deel aan IJzerwake; ditmaal ook met een eigen stand. Belevenissen en ontmoetingen alom. En daar bovenop die gruwelijke bloedhitte.
Vanuit mijn stand kon ik volop de schransende flaminganten etc. gadeslaan. Daar zag ik letterlijk het "erst das Fressen und dann die Moral" van Bertold Brecht in beeld gebracht. Helaas is de behoefte van de meeste flaminganten etc. naar geestelijk voedsel beduidend minder te noemen. Ja, Vlamingen zijn geen lezend volk en dat in tegenstelling tot onze Noorderburen en de Scandinaviërs.

De poster staat op de achtergrond

Tevens werd ik als standhouder in de vroege uren tot twee maal toe geconfronteerd met de 'veiligheidsdienst' van IJzerwake, die me vriendelijk maar dwingend vroeg de A3-poster van de cover van mijn boek over Hubert Borremans te verwijderen. Immers "VTM loopt rond met een ploeg en ze zouden dat SS-uniform wel eens in beeld kunnen brengen". Ik trachtte uit te leggen dat het hier om een Oostfrontvrijwilliger ging. Tot twee maal toe weigerde ik het portret te verwijderen. Een mogelijkheid tot gratis reclame laat je toch niet zo maar voorbijgaan. Onmiddellijke werd ik ook door enkele goede vrienden bijgesprongen. Incident gesloten. VTM nergens gezien in de grote tent, waar onder meer mijn stand opgesteld stond.
Toch geeft een en ander wel te bedenken van de tegenwoordige mentaliteit ook op IJzerwake, waar tot enkele jaren geleden de Oostfronters tot het vaste patrimonium behoorden en apart begroet werden. Tot wat de dwingelandij van het politiek correct-gedoe al niet leiden kan. Ook nu dus bij een organisatie als IJzerwake. De rest van de dag verliep in peis en vrede.

De zonen van Reimond Tollenaere

Tijdens de afgelopen dagen schreef ik een artikel over Reimond Tollenaere en zijn drie zonen (Jan, Piet en Bart). De jongens hebben hun vader nooit bewust gekend maar dat betekent niet dat ze over hun vader geen eigen opinie hebben/hadden. De bijdrage is bestemd voor een boek dat onder de voorlopige titel "Mijn papa was een nazi" dit jaar nog bij een Nederlandse uitgeverij zal verschijnen.
Inmiddels zucht intellectueel Vlaanderen onder een oeverloze discussie over het eventueel tot stand brengen van een geschiedeniscanon, en het plotse fenomeen van 'collaboratievlaggen'. De term alleen al zegt voldoende over het niveau van deze laatste discussie.

Boek "Jugendbataillon Langemarck" in de actualiteit

In Knack van deze week (19 juni 2019) wijdt de onderlegde journalist Walter Pauli een artikel over het thema, Wat kunnen we leren van de oostfronters?
Over de inhoud van het lezenswaardige artikel zullen we het hier niet hebben. Wel besteedt hij ruimschoots aandacht aan het boek Jugendbataillon Langemarck: godendeemstering aan de Oder, april 1945 dat ik in 2015 publiceerde. Daar de media, ook de eigen 'Vlaamse', slechts geringe aandacht aan mijn publicaties besteden, is het een gebeurtenis dat alvast het vermelden waard is.
Exemplaren van het boek zijn nog bij mij te verkrijgen. Prijs: 15€ + 2,50€ verzendingskosten (prijs binnen Vlaanderen/België). E-post naar pieterjan.verstraete@skynet.be