Masspost

Vanmorgen samen met een goede vriend van me alle Staf de Clercq-folders naar de Masspost in Marke, deelgemeente van Kortrijk, gebracht. Na de afwikkeling van de nodige administratie en het betalen van een aanzienlijke som -België hanteert zowat de hoogste posttarieven van de EU- konden we alle postboxen op een container plaatsen, die nog voor de middag naar Gent vertrok. Vanaf donderdag zouden de eerste enveloppen hun doel bereiken.

Vanaf dan zal ik hopelijk dag per dag kunnen zien op hoeveel intekenaars ik zal mogen rekenen. Het worden spannende weken. Ik steek voor alle zekerheid al een kaars aan.

Hitlers fotograaf Heinrich Hoffmann

Na een ietwat langer intermezzo hervat ik thans mijn blogactiviteiten. Dat wil niet zeggen dat ik een maand gelummeld heb en niets gedaan. Zeker niet, als u dat kan geruststellen. Ik heb onder meer wat toekomstgericht werk aangevat (later meer hierover), en het weekeinde van 25-26 oktober as. helpen voorbereiden. Het weekeinde waarin de voorstelling op 25 oktober van de Staf de Clercq-biografie in Antwerpen (ADVN) zal gebeuren, en op zondag, 26 de Vlaamse Boekenbeurs in Kontich zal plaatsvinden. Het belooft voor me in elk geval een druk WE te worden.

Tijdens de afgelopen weken heb ik ook wat lectuur tot mij genomen. Zo ben ik nu begonnen aan de lezing van de pas verschenen biografie van Hitlers Fotograf Heinrich Hoffmann. Eine Biografie door Sebastian Peters. Een mooie dikke biografie van zeshonderd pagina's en goed geschreven ook. Tot weldra.

Nieuwsbrief Staf de Clercq, aflevering 4

Vorige week heb ik de blauwdruk van de biografie goedgekeurd en stuurde ik alles door naar de drukkerij. Het was wel eventjes een spannend moment toen ik op de verzendknop drukte. Allerlei gedachten vlogen door mijn geest. Thans kan ik er niets meer aan veranderen. De teerlingen zijn geworpen. Het is nu
wachten tot de boeken geleverd worden; dat zal, indien alles vlot verloopt, midden september zijn. 

Inmiddels ben ik met nieuw werk begonnen en lees ik veel onder meer achterstallige lectuur dat al een tijdje vol ongeduld op mijn leestafeltje ligt te wachten.

Nieuwsbrief Staf de Clercq, aflevering 3

Na de inhuldiging van het naambordje aan de overblijfselen van het praalgraf van Staf de Clercq werkte ik de volgende zondag gewoon verder aan het nakijken van de derde en laatste drukproeven. Deze zijn thans achter de rug. Ook de onderschriften bij de 112 fotopagina's hebben hun goed voor druk gekregen. Het omvangrijke register is eveneens klaar voor de drukker.

(Archief Johan Sirjacobs)

De speciale folder (een A4-drieluik) is op punt gesteld om naar de drukker verzonden te worden. Het is een uitgesproken mooi verzorgde folder geworden. Tevens de meest omvangrijke die naar de kandidaat-belangstellenden zal verzonden worden. Nu volgen nog enkele controles vooraleer alles naar de drukker vertrekt. Mijn bijzondere dank aan Johan Sirjacobs om dit uniek toegangskaartje van de laatste landdag op de Kesterheide ter beschikking te willen stellen.

Inhuldiging naambord Staf de Clercq op Kesterheide

Foto Werkgroep Kesterheide

Gisteren, zaterdag 3 mei werd op de Kesterheide, nabij de restanten van het praalgraf van de gewezen taalgrensactivist en stichter-leider van het VNV Staf de Clercq (1884-1942),
het nieuwe naambord plechtig ingehuldigd. Hiertoe was het tot een samenwerking gekomen tussen de lokale heemkundige kring en de Werkgroep Kesterheide. Zelf schreef ik een neutrale tekst voor het mooi uitgevoerde bord.

De persconferentie verliep zonder enig probleem. De regionale pers was grotendeels aanwezig en de burgemeester van de nieuwe fusiegemeente Pajottegem kwam eventjes kijken.

Nadien werd tussen pot en pint het gebeuren besproken en kwamen de verdere plannen te berde. Eenieder was tevreden.

foto Johnny Van Bavegem

Nieuwsbrief biografie Staf de Clercq, aflevering 2

Met de eerste drukproef in handen (foto Karl Drabbe)

De biografie die ik over Staf de Clercq schreef is klaar. Een eerste drukproef is nagekeken en vanmiddag krijg ik de tweede drukproef in handen. Ook de 112 blz. buitentekstillustraties, verdeeld over zeven katernen van telkens 16 blz. en met Romeinse cijfers genummerd, zijn op punt gesteld.

Nu moet nog het register samengesteld worden, wat toch wel enige tijd zal vergen. Inmiddels vond ik dankzij de inzet van een goede vriend, een nieuwe drukker. Dat was ook niet bepaald een sinecure gezien de alsmaar stijgende papierprijs. Het ligt in mijn bedoeling om de biografie in twee mooi verzorgde boekdelen en aan een voor eenieder betaalbare prijs aan te bieden. De biografie zal in totaal circa 1600 pagina's tellen. 

Een belangrijk werk ligt nog op me te wachten, nl. de opmaak van de folder. Voor het eerst in mijn schrijversloopbaan voorzie ik in een folder op A4-formaat. Deze folder zal een hebbedingetje worden.

Het groeit en bloeit zoals we hier zeggen.

Brinckman-leugens over Staf de Clercq

Bart Brinckman is een van de vele journalisten die werkzaam zijn bij de door de overheid gesubsidieerde krant De Standaard. U weet wel de krant die zichzelf durft een kwaliteitskrant te noemen. In het spoor van zijn leermeester Marc Reynebeau pleegt deze Brinckman zo af en toe een stuk over het Vlaams-nationalisme. Zijn gebrek aan kennis en scholing verstopt hij door het beweren van allerlei valse voorstellingen, fakenieuws en andere verdraaiingen van de geschiedenis.

Afgelopen woensdag, 24 januari was het weer zover. Onder de titel Waarom extreemrechtse flaminganten samenleggen om een praalgraf te kopen publiceerde hij een stuk vol roddels en kwaadsprekerij. Hierin werden de mensen van de Werkgroep Kesterheide in een verdacht daglicht geplaatst. Zelf kregen ze niet de kans om te reageren in het artikel. Hun mening was van geen tel. Neen, journalist Brinckman, u weet wel werkzaam bij een krant die zichzelf een kwaliteitskrant noemt, was voor geen zier geïnteresseerd in hun opinie. 

Brinckman was deze keer vooral gebeten op Staf de Clercq, de leider-stichter van het VNV. In zijn sensatiestuk, want meer is het niet, verkocht DS-journalist de meest grote onzin over deze historische figuur. Zo zou de VNV-leider in zijn partijkrant geschreven hebben dat de "joden geen recht hebben zich onder ons voor te doen als gelijkgerechtigden. Waar zij op straat, in de rijen voor de winkels, in de middelen van vervoer het woord willen nemen, moet hen het zwijgen worden opgelegd, niet alleen omdat zij principieel ongelijk hebben doch omdat zij joden zijn en geen stem in het kapittel hebben". Dit citaat zou dus van de hand van Staf de Clercq zijn, en verschenen zijn op 20 november 1941 in Volk en Staat. Nu dat klopt. Alleen is het citaat niet afkomstig uit de koker van de VNV-leider maar wel van de hand van Joseph Goebbels, Hitlers minister van Propaganda. Eenieder kan dit citaat terugvinden op de gedigitaliseerde versie van de krant op de webstek van de Koninklijke Bibliotheek (KBR-belgicapress) - met dank aan Johan Daelman van de Werkgroep Kesterheide

En dat De Clercq, als gevolg van de weigering van het Brusselse stadsbestuur om de joden een Davidsster te laten dragen zoals de bezetter dat eiste, woedend reageerde en tot een jacht op joden en verklikking bij de SS opriep, is ook een onwaarheid. Niet alleen was de SS de doodsvijand van de VNV-leider tijdens de bezetting maar Lieven Saerens, toch wel de specialist ter zake, maakt er nergens melding van in zijn boeken.

Het is de eerste en tevens laatste keer dat we hier aandacht besteden aan deze Brinckman en zijn leugens. We hebben wel wat beters te doen. Als straf zou Brinckman verplicht moeten worden enkele boeken van Goebbels te lezen. Van deze boer Brinckman lust ik alvast geen eieren meer. 

Opnieuw aan de slag met Staf de Clercq en Joanne 'Kathleen' Rowling

Na een veertiendaagse onderbreking ben ik vandaag opnieuw aan de slag gegaan met mijn biografie over Staf de Clercq. Het nieuwe hoofdstuk XXVI zal handelen over de groei, de totstandkoming en de perikelen rond de Eenheidsbeweging VNV in de lente van 1941. Het liep niet bepaald allemaal van een leien dakje maar zover zijn we nog niet.

's Avonds lees ik dan in de nieuwe detective van Robert Galbraith, ps. van de non-conformistische schrijfster en dwarsligger J.K. Rowling. Auteur van onder meer de Harry Potter-reeks. Haar Cormoran Strike-detectives vind ik van de bovenste plank. Het zijn allen heerlijke dikkerds en vergen wel enig doorzettingsvermogen van de lezer. Ze zijn allen vlot geschreven en heerlijk spannend om lezen. Het zevende deel Stromend graf is met zijn 1120 pagina's haar dikste tot nu toe. Iedere avond -het zijn tegenwoordig ook lange avonden- lees ik honderd pagina's. Wat een genot!

Van Oostduinkerke naar de Franse grens

Tijdens de afgelopen week vertoefde ik enkele dagen in Oostduinkerke. Het was er aangenaam rustig. Paar mooie strandwandelingen gemaakt. Kwestie van de hersens eens tot rust te laten komen en vol te laten lopen met jodium. Tevens kon ik rustig over een en ander lopen nadenken. Een van de wandelingen bracht me tot aan de Franse grens. Een paar honderd meter van de grens moest ik gedwongen terugkeren.

Het pad boven was onderbroken door werkzaamheden en de vloed kwam al op (zie foto). Die dag heb ik toch 24 km afgelegd; een deel ervan door los zand, wat extra vermoeiend is.

Eenmaal terug thuis kon ik vlot verder werken aan de Staf de Clercq-biografie. Ik ben thans bezig met hoofdstuk XXII dat de Schemeroorlog, 1939/1940 en dus ook de Militaire Organisatie van Staf behandelt.

Nieuwsbericht biografie Staf de Clercq

Nadat ik het eerste boekdeel van de tweedelige biografie in wording van Staf de Clercq eerder kon afsluiten, schreef ik in april/mei hoofdstuk XVI. Gisteren, in de late namiddag, kon ik er een punt achter zetten. Het nieuwe hoofdstuk is uitsluitend gewijd aan het ontstaan van het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV). Ondanks het feit dat hierover al een en ander verscheen, kon ik er een aantal onbekende feiten aan toevoegen die voor een deel nieuwe ontdekkingen bevatten. 

De komende vier dagen zal ik ter ontspanning wat lezen. Daarna begin ik met hoofdstuk XVII dat hoofdzakelijk zal handelen over de ideologische spanningen binnen het VNV en de rol van Staf hierin. Met mijn schrijfplan zit ik nog steeds op schema.

Volksvertegenwoordiger Staf de Clercq

 Vandaag begon ik met het schrijven van hoofdstuk XI en in de eerste paragraaf liet ik meteen Staf de Clercq op 16 november 1919 tot volksvertegenwoordiger verkiezen. Zelf behaalde hij een fraai persoonlijk resultaat met 723 voorkeurstemmen. Het op een na beste resultaat van de vijf verkozenen van de Frontpartij. Enkel Hendrik Borginon deed het in Aalst beter met zegge en schrijve een voorkeurstem meer. Overigens was het louter bij toeval dat Staf tot volksvertegenwoordiger verkozen werd. Hoe dat kwam, leg ik uiteraard omstandig uit in de biografie.

Overigens mag de verkoop van mijn boeken weer wat aangezwengeld worden. Het is tegenwoordig zowat huilen met de pet op. Mensen, bedenk dat ik volledig afhankelijk ben van jullie bestellingen. Als onafhankelijk en non-conformistisch schrijver wens ik me niet te binden aan een commerciële uitgeverij. Ik wens niet toe te geven aan hun eisen en voorwaarden maar moet wel de gevolgen hiervan dragen. Dus voor alle bestellingen ben ik dankbaar.

In memoriam Staf de Clercq, 1942-2022

Morgen zal het tachtig jaar geleden zijn dat de taalgrensactivist, vakbondsman, Fronter en de stichter-leider van het Vlaamsch Nationaal Verbond Staf de Clercq op donderdag, 22 oktober 1942 in Gent overleed. Hij stierf aan de gevolgen van een al lang aanslepende hartkwaal. Thans kunnen we daar ook aan toevoegen dat de stress hem teveel werd. De gevolgen van zijn vergaande collaboratie en de blijvende tegenwerking van de bezettingsautoriteiten groeiden hem boven het hoofd. Daarbij kwam ook nog het toenemende besef dat het "tweede activisme" tot mislukken gedoemd was. De verdeeldheid binnen de Raad van Leiding van het VNV sprak hieromtrent boekdelen. Met het overlijden van de VNV-leider ging een van de meest prominente Vlaams-nationalisten uit de eerste helft van de 20ste eeuw heen.

Biografie Staf de Clercq (3)

Momenteel ben ik met Staf de Clercq te midden van de Eerste Wereldoorlog verzeild geraakt. Hoewel het bronnenmateriaal hierover eerder schaars te noemen is, zullen de oorlogsbelevenissen van sergeant-majoor De Clercq toch een cyclus van drie hoofdstukken beslaan. Intussen ben ik nog steeds op zoek naar een foto van hem zonder baard. Het ligt immers in mijn bedoeling om de cover van boekdeel een te voorzien van een baardloze Staf; dit om de nadruk te leggen op het belang van zijn biografie vóór de Eerste Wereldoorlog. Dergelijke foto's zijn eerder zeldzaam te noemen. Vanaf de Grote Wereldbrand liet hij zijn baard groeien. Tegenwoordig denk ik ook al aan de periode na het verschijnen van de Staf de Clercq-biografie. Zo ben ik me aan het inkopen over Ante Pavelic. Het ligt in mijn bedoeling om een korte biografie te wijden aan de meest beruchte Europese collaborateur. Pavelic was de leider van Kroatië tijdens de jaren, 1941-1945 en geldt als de meest zwarte van alle collaborateurs. Boek dat mettertijd zal verschijnen bij uitgeverij Aspekt.

Biografie Staf de Clercq (2)

Gisteren sloot ik de werkzaamheden aan het vijfde hoofdstuk af en dat ondanks de verzengende hitte. Dankzij het groene dak boven mijn hoofd is mijn studeerkamer nog enigszins koel te houden. Ik hield het bij 25°C wel uit. Geen airco want dat maakt te veel lawaai. Het vijfde hoofdstuk handelt over Staf de Clercq als taalgrensmilitant. Gelukkig kon ik voor dat hoofdstuk over betrekkelijk veel materiaal beschikken. Thans zal ik een artikel schrijven voor de boekenreeks "De Grote Oorlog". De bijdrage zal handelen over Operation Albion. De geslaagde Duitse landing en verovering van de Baltische eilanden in oktober 1917 op de Russen. Eerder al hadden Britse en ANZAC-divisies in april 1915 gepoogd de Dardanellen op de Turken te veroveren. Maar dat draaide uit op een groot fiasco voor de geallieeerden.

Biografie Staf de Clercq (1)

Tijdens deze warme zomermaand schreef ik de eerste hoofdstukken van de Staf de Clercq-biografie in wording. Er blijven nog steeds een aantal witte vlekken over. Zelf hield SDC er geen eigen archief op na. Tijdens die onzalige repressiejaren heeft zijn familie daarbij nog heel wat briefwisseling, documenten, foto's... vernietigd. Voor zijn biograaf zijn dat telkens pijnlijke vaststellingen. Inmiddels ben ik ook te weten gekomen dat er in het grootste deel van het Pajottenland voor de Eerste Wereldoorlog nagenoeg geen klassenfoto's bestaan. Hiervoor ontbraken de geldelijke middelen.

Met Staf de Clercq aan de slag

 Deze week ben ik definitief van start gegaan met het werk aan de biografie van de onderwijzer/fronter en stichter/leider van het Vlaamsch Nationaal Verbond die Staf de Clercq was. Na 26 jaar documentatie en materiaal van en over hem verzameld te hebben, is het thans aan de tijd om met het 'scheppingsproces' (naar het mooie woord van wijlen Jan d'Haese) van start te gaan. 

In de eerste fase heb ik de inhoud van twee archiefkasten onderverdeeld in de diverse (34 in totaal) hoofdstukken die de twee boekdelen zullen omvatten. Volgende week begin ik mij in de verzamelde archiefstukken in te lezen, waarna ik de bestaande literatuur zal herlezen. Ik zal u regelmatig op de hoogte houden.

Over nitwits en negativisten

 Enige weken geleden verscheen er een speciaal nummer van het tijdschrift Newsweek Vlaanderen gewijd aan het vijftigjarig bestaan van het Vlaamse parlement. Het is een verzorgd en kleurrijk uitgebracht nummer. Voor zover niets aan de hand. Toch was deze speciale editie aanleiding tot een heleboel heibel vanwege een resem moderne Vlaamse historici, waarvan de meeste geen kaas gegeten hebben van de geschiedenis van de Vlaamse Beweging, laat staan van het Vlaams-nationalisme. Zij wilden enkel provoceren. Vooral de commentaren van 'dagbladhistoricus' Marc Reynebeau en de ULB-docent Peter Lagrou, kleinzoon van de gewezen seminarist en Vlaamse SS-leider René Lagrou vielen hierbij in het oog.

Beide heren behoren tot het soort figuren die al braakneigingen krijgen bij het horen alleen al van de woorden 'Vlaams', 'Vlaanderen', 'Vlaams-nationalisme' of Vlaamse Beweging in het algemeen. Het zijn pure negativisten. Zij willen alles wat betrekking heeft op Vlaanderen, de Vlaamse Beweging zoveel mogelijk schade berokkenen. Hoeven we ons ook maar iets aan te trekken van de mening van beide heerschappen? Hoegenaamd niet. Zij kregen immers al kansen genoeg. Binnenkort vertrekt Reynebeau sowieso met pensioen, en Lagrou jr. heeft de kans gemist om ook maar enig werk van nut, nl. een betrouwbare en informatieve biografie van zijn grootvader, te schrijven.

Het is tegenwoordig opvallend dat een aantal poco-historici er tegenwoordig een gewoonte van maken om alles wat betrekking heeft tot de Vlaamse Beweging zoveel mogelijk schade te berokkenen. Zij krijgen hierbij volop de steun van de media. Vlaamse Bewegers staan tegenover deze tendens nagenoeg machteloos wegens gebrek aan eigen media (met uitzondering dan van Doorbraak.be).

Overigens was heel de hetze rond de brochure 50 Jaar... niets meer of minder dan een storm in een glas water. Toch is het voldoende om er een aparte paragraaf aan te wijden in mijn biografie over Staf de Clercq in wording.

75ste Overlijdensdag van Staf de Clercq

Vandaag herdenken we de 75ste overlijdensdag van de gewezen stichter-leider van het VNV, Staf de Clercq. Op 22 oktober 1942 overleed hij aan de gevolgen van een al jaren aanslepende zwakke gezondheid. De stress en de toenemende verslechtering van de Vlaams-Duitse betrekkingen tijdens de laatste maanden van zijn leven waren fataal voor zijn gezondheid. Hij overleed aan de gevolgen van een zware hartaanval in Gent.

Juist vandaag kreeg ik uit handen van mijn echtgenote Ann een uniek sierkussen overhandigd met daarop het portret van de eerste VNV-leider geborduurd. Ze werkte er gedurende twintig jaar aan. Het kreeg alvast een ereplaats in onze woonkamer. Mijn dankbaarheid is groot.

Verzending laatste deel Cahiers Staf de Clercq

Zopas verscheen bij de Franse uitgeverij Pardès in de reeks Qui suis-je? van de hand van Francis Bergeron een beknopte biografie over Léon Degrelle. Bij mijn weten is dat de eerste biografie over de Rex-leider en Ridderkruisdrager sinds mijn eigen Degrelle-biografie in 2011 verscheen. Pardès publiceert bij voorkeur over non conformistische figuren.
Vanmorgen haalden we in Oostende deel tien van de Cahiers Staf de Clercq op. Uitzonderlijk telt het boek 120 blz.Voor mij is daarmee een taak volbracht. Dit weekeinde staat dan ook volop in het teken van het verzendingsklaar maken van de bestelde exemplaren.

Nieuw boek geleverd

Vrijdag bracht een postman van DHL me enkele kartons met daarin mijn nieuw boek Overbodig front: Koerland, 1944/1945 (= mijn 53ste boek). Altijd blij dat alles goed verlopen is. Het boek verscheen bij uitgeverij Aspekt in Nederland maar is ook bij mij verkrijgbaar.
Eerder deze voormiddag brachten Ann en ik een kleine duizend folderzendingen naar de Masspost hier in Kortrijk. Daarin folders van mijn nieuwe brochure over Victor Leemans en het Koerland-boek, alsook een folder van het drukklare laatste deel van de Cahiers Staf de Clercq. Nu maar hopen dat we met deze nieuwe projecten uit de kosten zullen komen. Het beloven weer eens spannende dagen te zullen worden.