Op 31 maart ll. droeg Jan Böhmermann tijdens zijn satirische show Neo Magazin Royale op de Duitse zender ZDF een gedicht voor. Hierin noemde hij de Turkse president-dictator Erdogan een 'geitenneuker', iemand die graag naar 'Kinderpornos' keek en een personage dat "graag meisjes slaat". Zelf ben ik een groot voorstander van de absolute vrijheid van meningsuiting maar vond toch wel dat de 35-jarige Böhmermann op de grens verkeerde van satire en welvoeglijkheid.
Als gevolg hiervan riep Erdogan de Duitse ambassadeur op het matje en gaf hem een reprimande. Verder eiste hij dat het gedicht niet meer in de Duitse media aan bod kwam. Resultaat was dat het omgekeerde bereikt werd. Enkel liet het ZDF het gedicht van haar webstek verwijderen. Na hevige protesten werd het na 24 uur weer geplaatst.
Op 6 april werd bekend dat de openbare aanklager van Mainz -de stad waar het ZDF haar thuisbasis heeft- klacht had neergelegd omwille van paragraaf 103 van het strafwetboek. Deze paragraaf dateert van omstreeks 1906 en werd het laatst gebruikt door president Friedrich Ebert in het begin van de jaren 1920 tijdens de republiek van Weimar. Op 10 april schreef een Duitse krant dat de Turkse regering strafvervolging eiste van Böhmermann. De dag erop stelde Erdogan zich burgerlijke partij en beriep zich op die paragraaf. De satiricus dook onder en 'geniet' momenteel politiebescherming. De Turkse geheime dienst bezit immers in Duitsland een uitgebreid netwerk.
Na een hevig dispuut binnen de Bondsregering ging Merkel in op de eis van Erdogan en gaf ze haar toestemming voor een rechtsvervolging van Böhmermann. Merkel die de hielen van Erdogan aflikt, heeft hem immers broodnodig wil haar vluchtelingenbeleid een kans op slagen hebben. Daarvoor is ze zelfs bereid om in eigen land de
meningsvrijheid aan banden te leggen. Ze wordt sinds het afgelopen weekeinde dan ook terecht en fors door het gros van de media aangevallen. Zelf de Deense regering heeft nooit gezwicht voor de moslimeisen ten tijde van de mohammedcartoons. Met mensen als Merkel is Europa gedoemd te verdwijnen. Waarden en normen zijn voor deze machtsgeile dochter van een dominee van geen tel.
In het verleden verschenen van mijn hand al tientallen boeken en brochures over diverse figuren uit de geschiedenis van de Vlaamse Beweging en de collaboratie in Europa. De belangrijkste zijn o.a. Hendrik Jozef Elias, Reimond Tollenaere, Odiel Spruytte, Jeroom Leuridan, enz. Meer inlichtingen vindt u op mijn webstek. Met deze blog wil ik in de toekomst berichten over mijn nieuwe projecten en over de literatuur die ik daarbij doorneem.