Oostfronter Dries Coolens

In het boek Wilhelmus beschrijft Tim Berbers zijn zoektocht naar het verleden van zijn grootvader die in Nederland vrijwilliger bij de Waffen-SS was. Zelf had Wilhelmus Berbers met niemand over zijn verleden willen praten. Het is het verhaal van een moeizame reconstructie. Vele vragen blijven onbeantwoord. Onder meer vocht hij aan de rivier de Narwa, de grens tussen Estland en het huidige Rusland, en werd er in de zomer van 1944 gevangen genomen. Een van de zegsmannen van Tim Berbers was de inmiddels overleden Vlaamse Oostfronter Dries Coolens (1923-2021). Tim zocht hem in december 2019 op in het Duitse Metzingen waar hij het grootste deel van zijn leven woonde.

Het gesprek neemt in het boek 32 pagina's in beslag. Voor Oostfront-verzamelaars en belangstellenden beslist het lezen waard. Het boek Wilhelmus. Mijn grootvader bij de Waffen-SS werd bij De Arbeiderspers uitgegeven, telt 310 blz. en kost 24 euro.

Drukproeven verbeteren (2)

 

Drukproeven verbeteren (1)

 

Poolse cavalerie tegen Panzer

Op de achtergrond rukken Duitse pantsers op

Een hardnekkige mythe omtrent Hitlers invasie van Polen is dat heroïsche cavalerie-eenheden met lansen op Duitse Panzer afstormden. Hen was immers gezegd dat ze van karton waren. Niets bleek echter minder waar. 

Op 1 september 1939 vond inderdaad een traditionele cavaleriecharge plaats bij het dorp Krojanty maar die was gericht op infanterie-eenheden, niet tegen pantsers. Dit verhaal werd in de wereld gezet door de Italiaanse oorlogscorrespondent Indro Montanelli, die paardenlijken in de buurt van de Panzer zag liggen en zijn pen de vrije loop liet gaan.

De Duitse propagandamachine maakte hiervan dankbaar gebruik om de Polen als waanzinnigen en paardenhaters af te schilderen. Waar of niet waar, het verhaal doet het nog steeds en werd al in talloze militair-historische geschriften vastgelegd. 

Boekenbeurs Ieper

Foto Filip Duynslager

Gisteren vond in de Oude Vleeshalle van Ieper de jaarlijkse boekenbeurs plaats. In de voormiddag was het opvallend rustig. Er waren doorgaans meer standhouders dan bezoekers aanwezig. Potentiële beursbezoekers gingen wellicht, dankzij het mooie weer, liever gaan wandelen of joggen. Ik kan ze moeilijk ongelijk geven maar waarom niet het ene met het andere verbonden? Na de middag waren er dan weliswaar meer bezoekers maar voor het grootste deel betrof het hier 'toeristen' of sympathisanten van de inrichters. Deze mensen deden hun ronde maar kochten doorgaans geen boeken of andere schrijfsels. Hoogstens laafden ze hun dorst.

De verkoop aan mijn stand was dan ook navenant. Het was huilen met de pet op. Ik zal voortaan mijn kat naar de beurs in de Kattenstad sturen.

Nieuwsbrief biografie Staf de Clercq, aflevering 2

Met de eerste drukproef in handen (foto Karl Drabbe)

De biografie die ik over Staf de Clercq schreef is klaar. Een eerste drukproef is nagekeken en vanmiddag krijg ik de tweede drukproef in handen. Ook de 112 blz. buitentekstillustraties, verdeeld over zeven katernen van telkens 16 blz. en met Romeinse cijfers genummerd, zijn op punt gesteld.

Nu moet nog het register samengesteld worden, wat toch wel enige tijd zal vergen. Inmiddels vond ik dankzij de inzet van een goede vriend, een nieuwe drukker. Dat was ook niet bepaald een sinecure gezien de alsmaar stijgende papierprijs. Het ligt in mijn bedoeling om de biografie in twee mooi verzorgde boekdelen en aan een voor eenieder betaalbare prijs aan te bieden. De biografie zal in totaal circa 1600 pagina's tellen. 

Een belangrijk werk ligt nog op me te wachten, nl. de opmaak van de folder. Voor het eerst in mijn schrijversloopbaan voorzie ik in een folder op A4-formaat. Deze folder zal een hebbedingetje worden.

Het groeit en bloeit zoals we hier zeggen.

Henry Ford

Nu het populisme duidelijk aan de winnende hand is, neemt in de Verenigde Staten de belangstelling voor de, in vergetelheid geraakte, autobouwer Henry Ford (1863-1947) weer toe. Wie was hij? Hieronder een korte voorstelling.

Henry Ford was afkomstig uit het conservatieve platteland van Michigan en ontwikkelde een nieuw soort motor voor automobielen. Hij brak door als industrieel en produceerde in 1918 de helft van alle auto's in de VS. Zijn Model T werd een wereldwijd succes. Op sociaal vlak was hij heel ondernemend die goed voor zijn werknemers zorgde. Vervolgens kocht Ford een eigen krant The Dearborn Independent die een rechts-conservatieve lijn volgde. Hij liet daarnaast ook De Protocollen van de Wijzen van Zion in het Engels uitgeven. Ford bezat immers ook een eigen uitgeverij. In Duitsland vond hij een enorme weerklank. Adolf Hitler was zeer te spreken over hem en vermeldde zijn naam en sociaal beleid in Mein Kampf. Fords in het Duits vertaalde boek Der internationale Jude (1920) groeide er uit tot een megabestseller. In 1940 verscheen de 31ste druk. In 1938 kreeg hij de hoog aangeschreven Orde van Verdienste van de Duitse Adelaar.

Henry Ford bleef in en buiten de VS populair tot aan zijn overlijden. President Wilson schakelde hem nog in om zijn campagne voor de Volkenbond te ondersteunen. Een groot deel van zijn familie zag dat met lede ogen aan. Het was zijn eigen familie die van mening was dat hij (na een reeks beroertes) in toenemende mate labiel en ontoerekeningsvatbaar was geworden. Zij schoven hem via hun aandelen aan de kant en maakten komaf met zijn invloed. Na 1945 lieten ze hem filmbeelden uit de concentratiekampen zien. Hiermee wilden ze de oude Ford confronteren met de gevolgen van zijn ideologie. Naar verluidt bezorgde het zien van de beelden hem een hartinfarct, waarna hij in 1947 overleed.