Velen zijn er thans nog van overtuigd dat de toekomstige Führer al voor de Eerste Wereldoorlog een fervente jodenhater en een overtuigd rechts-radicaal iemand was. Historici als Anton Joachimsthaler en Brigitte Hamann die grondig bronnenonderzoek deden,toonden echter al decennia her duidelijk aan dat dit beeld gewoon weg niet klopt. Toen Hitler in Wenen verbleef, was hij helemaal nog geen antisemiet. Zelfs niet op het einde van de Grote Wereldbrand. Zijn radicalisering vond ergens plaats tussen de wapenstilstand van 11 november 1918 en de ondertekening van het verdrag van Versailles in juni 1919.
In zijn vlot leesbare boek vult Weber de gegevens van Joachimsthaler en Hamann verder aan. Interessant is tevens dat hij de "rode periode" van Hitler onder de loep neemt, toen Hitler als soldaat in dienst stond van de rode radenrepubliek onder leiding van Kurt Eisner in München (Beierse revolutie). Het boek beschrijft verder Hitlers levensloop tot en met zijn verblijf in de gevangenis van Landsberg, waar hij het eerste deel van Mein Kampf schreef. Wellicht verschijnt het boek later dit jaar ook in het Nederlands.
