Slechts weinigen zullen er bij stilgestaan hebben maar vijftig jaar geleden op 26 september 1968 overleed dr. Adriaan Martens in het landelijke Leiedorp Astene nabij Deinze. In zijn tijd deed hij zowel op geneeskundig als op politiek vlak heel wat stof opwaaien.
Hij was in allerlei opzichten een opmerkelijke figuur te noemen. Tijdens de twee wereldoorlogen was hij professor aan de Gentse universiteit, en dat kwam hem telkens duur te staan. Hij was gespecialiseerd in de interne geneeskunde en hij maakte naam met zijn dieetleer, die gebaseerd was op een persoonlijk dieet dat samengesteld werd op basis van het ziektebeeld van de te behandelen patiënt.
Toch werd hij vooral bekend als de centrale figuur in de zogenaamde Affaire Martens. Als gewezen activist werd hij in 1939 benoemd tot lid van de pas opgerichte Koninklijke Vlaamse Academie voor Geneeskunde. Liberalen en Franstaligen steigerden toen ze de benoeming vernamen. Er werd een echte hetzecampagne tegen Martens en de regering Spaak, die hem benoemde, ontketend. Resultaat was dat de regering viel en er op 2 april 1939 nieuwe verkiezingen plaatsvonden. Op verkiezingsdag nam een getergde dr. Martens ontslag uit de Academie.
Ondanks zijn druk bestaan genoot hij van de landelijke rust en interesseerde hij zich levenslang voor kunst, vooral dan die van de Latemse school. Martens was ook een gedreven kunstverzamelaar.
Naar aanleiding van zijn 50ste overlijdensdag verscheen er een eerste boek over hem: Benoît Vandeputte, Adriaan Martens en Henry van de Velde: geneeskunst aan de Leie. Oostkamp, Stichting Kunstboek, 2018. Ill., 112 blz. Geb., 26,95 € ISBN 978 90 5856 597 6
