'Turnvater' Friedrich Jahn wordt slachtoffer van woke in Berlijn

Nog steeds worden in Duitsland historische standbeelden en straatnamen het slachtoffer van de krankzinnige razernij van woke. Deze hondsdolle beeldstormers van de linkse scène kunnen gewoon hun gang gaan. Gelukkig zijn er de gewone burgers die bij volksraadplegingen hun ongenoegen laten blijken. Wanneer ze geraadpleegd worden, stemmen doorgaans drie vierde van hen tegen de naamsveranderingen. 

In het Berlijnse district Neukölln staat al sinds 1872 een standbeeld van Friedrich Jahn (1778-1852). Het monument staat op de Hasenheide, waar Jahn op 13 november 1810 de Bond ter bevrijding en eenmaking van Duitsland oprichtte. In die tijd zuchtten grote delen van het land onder de knoet van de Franse bezetter.

Het monument op de Hasenheide

Pruisen was verslagen en sommige Duitse staten heulden met Napoleon Bonaparte. Jahn was niet de enige Duitse intellectueel die in het verzet stond tegen de Franse dwingeland. Onder meer was daar ook Johann Gottlieb Fichte met zijn Drei Reden an die deutsche Nation (1808). Tal van tegenstanders stonden aan de vooravond van de Befreiungskriege paraat om de Fransen uit Duitsland te verjagen. Midden oktober 1813 werd deze droom bewaarheid toen een coalitie van Pruisen, Oostenrijk en Rusland in de slag van Leipzig Bonaparte en zijn collaborateurs een zware nederlaag toedienden, en hij halsoverkop naar Parijs vluchtte. 

Tijdens die jaren ondernam Jahn met zijn leerlingen uitgebreide wandelingen in de omgeving van Berlijn. In zijn geest rijpte het idee van een turnbeweging. Hij gebruikte het woord turnen als alternatief voor het niet-Duitse woord 'gymnastiek'. Tegelijkertijd bracht hij zijn jonge turners de liefde voor de Duitse natie bij, en staalde hij hen voor de strijd tegen de vijanden van de vrijheid. Dat waren niet alleen de Fransen maar ook die Duitse vorsten die zich tegen de eenmaking van het Duitse vaderland verzetten. Friedrich Jahn was een overtuigd Duits nationalist en kreeg de erenaam Turnvater. Hij kwam op voor gelijke burgerrechten, nationaal onderwijs ook voor kinderen uit de lagere standen.

In 1872 werd zijn bronzen standbeeld op de Hasenheide plechtig door de Deutsche Turnerschaft ingewijd. De vraag is voor hoelang nog. De wokers willen het liever vandaag dan morgen verwijderen.

Heinrich von Treitschkestrasse in Berlijn verboden

Zopas heeft het linkse stadsbestuur, met steun van de christendemocraten (CDU), van Berlijn beslist dat de Heinrich von Treitschkestrasse in het stadsdistrict van Steglitz afgeschaft wordt. Opvallend hierbij is dat de CDU zich jarenlang verzette tegen de naamsverandering. Voortaan zal de straat de naam dragen van Betty Katz. Zij was een joodse lerares uit Steglitz die zich specialiseerde in het onderwijzen van blinden en doofstommen, en overleed in 1944 in een concentratiekamp.

Heinrich von Treitschke (1834-1896) behoorde in de 19de eeuw tot een van de meest beroemde en getalenteerde Duitse historici en professoren. Hij is onder meer de schrijver van het vijfdelige standaardwerk Deutsche Geschichte. Als historicus en publicist engageerde Treitschke zich ook op politiek terrein en ijverde voor een doorgedreven Duits nationalisme. De geschiedschrijving moest volgens hem ten dienste staan van een politiek idee. In zijn geval was dat de Pruisische staatsidee. Daarnaast gold hij ook als een antisemiet. Hij is vooral de auteur van die ene zin die hem nu de das heeft omgedaan: "Die Juden sinds unser Unglück". Bijna honderddertig jaar na zijn dood zorgde die uitspraak vandaag voor het letterlijk verdwijnen van Treitschke uit het Duitse straatbeeld. Overigens bevonden er zich heel wat joden in zijn vriendenkring. Zijn uitspraak gold vooral de toenemende inwijking van de zogenaamde 'Ostjuden' uit het toenmalige tsaristische Rusland, waar ze vervolgd werden. Andere antisemieten zoals Karl Marx en Friedrich Engels verdwijnen in Duitsland vooralsnog niet uit het straatbeeld.

Poetin en Bandera

 In een toespraak, gisteren, zei de Russische president Poetin dat zijn leger aan het vechten is tegen de opvolgers van Hitler en Bandera. Over de Oekraïense nationalist Stepan Bandera schreef ik eerder een opstel dat gepubliceerd werd in mijn boek Dwarsliggers, 2022 (p. 79-87). Hij streed zowel tegen de Polen als de Sovjet-Russen. Tevens ageerde Bandera in 1941 tegen de Duitse bezetting van de toenmalige Oekraïne. Hierdoor kwam hij een tijdlang in een Duits concentratiekamp terecht. Na de oorlog werd hij door een KGB-agent vermoord.

Erich Wichman

 Mijn eerste en tevens laatste blogstukje van deze maand. Op 17 oktober vond in Kontich andermaal de Vlaamse Boekenbeurs plaats. Het werd voor mij en anderen een teleurstelling. Hoewel organisatorisch alles in orde was, viel de verkoop flink tegen. Voor mij was het de zwakste beurs ooit. Het vaste koopgrage publiek was present maar daarnaast heb je veel 'toeristen', die vlug hun ronde doen en zich daarna aan een tafeltje installeren om te schransen en te drinken, meestal in het gezelschap van hun geloofsgenoten. Dat was dan hun beurs. Ik weet wel, ik weet wel. Niet iedere Vlaming koopt boeken. De meerderheid koopt nooit ofte nimmer een boek. Dat is nu eenmaal zo. Deze digitale tijden maken het alleen maar erger. Daarbij komt ook nog eens corona. Daardoor bleven velen liever thuis. Nu, volgend jaar beter hoop ik.

De laatste week ben ik volop bezig me in te lezen in het werk van en over Erich Wichman. Een dwarsligger van eerste orde, geliefd en gehaat, bewonderd en veracht, die lak had aan alles en iedereen. Hij staat ook bekend als een van de eerste Nederlandse fascisten, hoewel hij evenzeer bekendheid geniet als anarchist.  Het ligt in mijn bedoeling om over hem een biografisch
opstel te schrijven dat bestemd is voor Tekos. 

Aleksej Navalny

 Als de maatschappij het vertrouwen verliest in de overheid, gaat de burger op zoek naar alternatieve leiders. In het autocratisch geregeerde Rusland is die leider zonder twijfel Aleksej Navalny. Tegenwoordig zowat de meest geliefde vijand van Vladimir Poetin.

In 2011 richtte de inmiddels 45-jarige jurist Navalny het Fonds voor Corruptiebestrijding op, afgekort FBK. De veertig medewerkers van dit niet-commerciële fonds doen onderzoek naar corruptie in de hoogste etages van de Russische politiek. Het FBK werd inmiddels verboden. Voor zijn gevangenzetting was Navalny hét gezicht van de protestbeweging in Rusland. De overheid trachtte lange jaren zowel hem, alsook alle anderen die met hem in verbinding staan of stonden, door ongegronde veroordelingen, huiszoekingen en andere vormen van staatsterreur het leven zuur te maken.

In augustus 2020 werd Aleksej Navalny zwaar ziek. Eerst werd hij in een provinciaal ziekenhuis in Omsk behandeld. Tevergeefs. Zijn toestand verergerde. Onder internationale druk werd hij naar Duitsland overgevlogen. Daar stelde men vast dat hij met een zenuwgas vergiftigd was. Een dergelijk zenuwgas kon enkel gemaakt worden in speciale Russische militaire laboratoria. Na zijn genezing vloog hij in januari 2021, ondanks alle verzet van zijn vrienden en familie, toch terug naar Rusland, waar hij prompt ingerekend werd op het vliegveld. Hij werd kort daarop veroordeeld tot een gevangenisstraf.

Ruslandkenner Ardy Beld verzamelde sinds de zomer van 2020 alle gegevens omtrent Navalny, en brengt in zijn nieuw boek een beknopt overzicht van de gebeurtenissen en licht deze toe met de nodige achtergrondinformatie, alsook met korte interviews met ooggetuigen. Zijn gezin woont tegenwoordig in Duitsland. "Ik ben slechts een Russisch patriot. Ik wil dat mijn land en mijn volk vrij zijn van dictatuur", laat hij weten.

Ardy Beld, "Vrijheid voor Navalny". Soesterberg, Aspekt, 2021. Ill., 119 blz. Gen., 16.95 euro ISBN 978-94-6424-756-5

Andrej Hlinka

Na mijn biografisch opstel over Jozef Tiso schreef ik dit weekeinde een artikel over priester Andrej Hlinka (1864-1938). Hij was een van de eerste en meeste bekende Slowaakse nationalisten, en lag mee aan de basis van het Slowaakse autonomiestreven binnen Tsjechoslowakije (1918-1939). Tevens was hij de bijzonderste leermeester van Jozef Tiso. Hlinka zorgde op zijn ziektebed ervoor dat deze laatste tot zijn opvolger benoemd werd. Terwijl Hlinka zich vooral richtte tot de Slowaakse fabrieksarbeiders, zocht Tiso in de eerste plaats zijn aanhang onder de boeren en de bedienden.
Mijn eerder beknopt artikel -ik diende mij te beperken tot een opgelegd aantal woorden- over priester Hlinka zal verschijnen op doorbraak.be. Zo voltooide ik mijn tweeluikje over deze twee prominente Slowaakse nationalisten.