Cubacrisis 1962

Ontwerp Martine

 Nooit was de wereld zo dicht bij een atoomoorlog als in oktober 1962 tijdens de Cubacrisis tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. Door een reeks misverstanden was het bijna zover. Tijdens het bijna afgelopen jaar 2022 vond deze gebeurtenis zestig jaar geleden plaats. De Britse historicus-journalist Max Hastings schreef er een beklijvend boek over met als titel De afgrond (Hollands Diep).

Vandaag verscheen mijn lange recensie hierover op de webstek van Doorbraak.be. De media besteedden dit jaar aan deze gebeurtenis maar weinig aandacht. 

Aan mijn lezers wil ik toch een rustig, aangenaam en vooral gezond 2023 toewensen.

De eenzame non-conformist Mia Doornaert

 In het woke-bos van opiniemakers van de poco-krant bij uitstek De Standaard is Mia Doornaert een eenzame non-conformistische dwarsligger. Neem nu haar laatste opiniestuk handelend over voetbal, de corrupte Fifa-leiding, moslims en hun haat tegen de boekdrukkunst, Margaret Thatcher en de Europese Commissie verschenen op 1 december ll. Het slot kan ik u, lezer, niet onthouden. Zoals ik zijn er wellicht heel wat lezers die geen abonnement meer hebben op deze woke-krant bij uitstek. Ik lees de stukken van Mia Doornaert in het rusthuis waar mijn schoonmoeder verblijft. Ik citeer het slot van haar column:

"Je kunt je afvragen of Vladimir Poetin zijn aanval in Oekraïne zou hebben aangedurfd als er in de Europese Unie een paar leiders met de ruggengraat van Thatcher waren geweest, als de EU-landen het vredesdivident niet hadden opgesoupeerd in de plaats van te investeren in een geloofwaardige defensie. Het is nutteloze speculatie. Maar het is een droeve vaststelling dat Infantino [Fifa-baas] met zijn emotioneel gebral wel de zeitgeist weergaf van een uitgeleefd Europa, dat zo lang, gemakshalve, aan een tandeloze soft power vasthield, dat vandaag niet door drive en harde wil beheerst wordt, maar door een tomeloze excuuscultuur. Zeker, van voetballers en hun vertegenwoordigers wordt verwacht dat ze met hun voetbal en hun toernooien honderden miljoenen mensen wereldwijd verblijden, niet dat ze serieuze boeken over geschiedenis lezen. Maar laat ze dan alstublieft bij hun leest blijven, bij wat ze kennen en kunnen - voetbal".

Eerste biografie van Arnold Meijer verschenen

 Recent verscheen van de hand van André van Noort de biografie '"Storm op den staat!": Arnold Meijer, 1905-1965: een biografie van een fascistenleider (255 blz.). Arnold Meijer was de zoon van een welvarend, rooms-katholiek boerengezin. Graag wilde hij priester worden maar door een persoonlijk conflict met de praeses van het seminarie kwam hiervan niets in huis. Inmiddels was hij in de ban geraakt van het fascisme en in 1934 richtte Meijer Zwart Front op. Later herdoopt in Nationaal Front. Eind 1941 werd zijn partijtje door de Duitsers verboden.

Tijdens het interbellum had hij toenadering gezocht tot Joris van Severen en diens Verdinaso. Nu daarover lees je bitter weinig in Van Noorts biografie. Hij wilde zijn biografie in de eerste plaats wijden aan het persoonlijke leven van Arnold Meijer. Over zijn leven komen we dan ook heel wat te weten, en het boek bevat tal van anekdotes en details. Dat gaat dan voor een deel ten koste van de politieke biografie.

De Vlaamse lezer zal zeker zijn gading vinden in dit boek maar hij/zij moet er wel rekening mee houden dat de biograaf geen enkel archief in Vlaanderen raadpleegde. In zijn bibliografie ontbreken onder meer de Van Severen-biografieën van Arthur de Bruyne en Luc Pauwels. Trouwens Van Noort verwijst naar geen enkel artikel dat verscheen in de jaarboeken uitgegeven door het Studiecentrum Joris van Severen. Voor de schrijver wellicht onbekend.

Maar als eerste Arnold Meijer-biografie überhaupt bevelen we het boek van André van Noort zeker aan. Te verkrijgen via bol.com. 

Hommage aan Reimond Tollenaere

 In het laatste nummer (Nr. 60) van het Duitse tijdschrift DMZ-Zeitgeschichte dat zich hoofdzakelijk wijdt aan de geschiedenis van de Waffen-SS, verscheen een hommage aan Reimond Tollenaere die eerder dit jaar op 22 januari sneuvelde. Hierbij vindt u het artikel dat op p. 66 verscheen.

Oswald van Ooteghem overleden

 Zopas vernam ik dat de gewezen Oostfrontofficier en senator van de Volksunie, Oswald van Ooteghem op Allerheiligen overleden is. Hij werd 98 jaar, een Bijbelse leeftijd. 

Samen voerden we in de loop van de jaren diverse gesprekken en wisselden we tientallen brieven, kaarten en e-berichten. Telkens was de collaboratie en meer speciaal het Oostfront ons gespreksonderwerp. Hij volgde op de voet mijn publicaties over figuren en thema's in verband met de gruwelijke oorlog aan het Russische front. Menig brief van hem verwerkte ik in mijn boeken. Vooral mijn boek over het Jugendbataillon van de Langemarck-divisie volgde hij op de voet. Het waren voor Oswald levendige herinneringen. 

Hij was tevens een fijne mens met een levendige interesse voor alles wat er in Vlaanderen en in de wereld daarrond gebeurde. Zijn jeugdidealisme bleef hij zijn levenlang trouw.

Van hieruit wens ik mijn innige deelneming te betuigen aan zijn familie.

Voorstelling boek Mark Grammens

 Vandaag woonden Ann en ik in het Vlaamse Parlement in Brussel de voorstelling bij van het boek Trouw moet blijken: teksten uit Journaal (DoorbraakBoeken). Vooraf sprak de getalenteerde spreker en opiniemaker Mark Elchardus onder de titel Opvattingen moeten leren van feiten: gemeenschapsdenken als harde discipline de eerste Mark Grammens-lezing uit, die voortaan jaarlijks gehouden zal worden. Ondanks de nogal zwaar ophanden liggende titel had niemand van de ruim 150 aanwezigen moeilijkheden om de vlotte uiteenzetting van de socioloog Elchardus te volgen. Het was muisstil in de zaal. Achteraf kreeg eenieder de tekst van de lezing in brochurevorm gratis mee naar huis. Het was een geestelijk plezier om naar de man te mogen luisteren.

Daarna volgde de eigenlijke voorstelling van het boek; dat gebeurde onder de vorm van een panelgesprek tussen Rik van Cauwelaert, Jean-Pierre Rondas en Elchardus met Pieter Bauwens als gedreven moderator. Het boek bestaat uit teksten van Rondas, Luc Pauwels en ondergetekende. Ik schreef een biografische inleiding over Mark Grammens van zo'n vijftig pagina's. Het grootste deel van het boek met enkele illustraties bestaat uit een ruime bloemlezing van 170 pagina's uit Grammens' teksten verschenen in Journaal. Deze selectie gebeurde vooral door Rondas en Bauwens met medewerking van de steller van dit blogstukje. Uit deze artikels blijkt maar al te duidelijk dat Grammens een visie had op onze toekomst die vandaag nog steeds geldig is.
Het boek zal beslist kunnen meehelpen aan het wordingsproces van de volledige biografie van Mark Grammens, een van de meest toonaangevende journalist uit de tweede helft van de 20ste eeuw in Vlaanderen.

In memoriam Staf de Clercq, 1942-2022

Morgen zal het tachtig jaar geleden zijn dat de taalgrensactivist, vakbondsman, Fronter en de stichter-leider van het Vlaamsch Nationaal Verbond Staf de Clercq op donderdag, 22 oktober 1942 in Gent overleed. Hij stierf aan de gevolgen van een al lang aanslepende hartkwaal. Thans kunnen we daar ook aan toevoegen dat de stress hem teveel werd. De gevolgen van zijn vergaande collaboratie en de blijvende tegenwerking van de bezettingsautoriteiten groeiden hem boven het hoofd. Daarbij kwam ook nog het toenemende besef dat het "tweede activisme" tot mislukken gedoemd was. De verdeeldheid binnen de Raad van Leiding van het VNV sprak hieromtrent boekdelen. Met het overlijden van de VNV-leider ging een van de meest prominente Vlaams-nationalisten uit de eerste helft van de 20ste eeuw heen.

Biografie Staf de Clercq (3)

Momenteel ben ik met Staf de Clercq te midden van de Eerste Wereldoorlog verzeild geraakt. Hoewel het bronnenmateriaal hierover eerder schaars te noemen is, zullen de oorlogsbelevenissen van sergeant-majoor De Clercq toch een cyclus van drie hoofdstukken beslaan. Intussen ben ik nog steeds op zoek naar een foto van hem zonder baard. Het ligt immers in mijn bedoeling om de cover van boekdeel een te voorzien van een baardloze Staf; dit om de nadruk te leggen op het belang van zijn biografie vóór de Eerste Wereldoorlog. Dergelijke foto's zijn eerder zeldzaam te noemen. Vanaf de Grote Wereldbrand liet hij zijn baard groeien. Tegenwoordig denk ik ook al aan de periode na het verschijnen van de Staf de Clercq-biografie. Zo ben ik me aan het inkopen over Ante Pavelic. Het ligt in mijn bedoeling om een korte biografie te wijden aan de meest beruchte Europese collaborateur. Pavelic was de leider van Kroatië tijdens de jaren, 1941-1945 en geldt als de meest zwarte van alle collaborateurs. Boek dat mettertijd zal verschijnen bij uitgeverij Aspekt.

Donaukruisvaart

Sinds gisteren ben ik terug van een kruisvaart ('cruise') op de Donau tussen Passau en Boedapest. Fantastische reis en heel wat gezien. De steden Boedapest en Wenen zijn een apart bezoek meer dan waard. Wenen is een heel gezellige stad waar je makkelijk verdwaalt en Boedapest is een zeer nette stad met veel netjes geklede jeugd. Ook zeer muzikaal. Bij ons avondlijk bezoek aan het centrum werden op twee verschillende plaatsen populaire muziek gespeeld en gezongen. Niet ver van de dom verkochten kunstenaars overdag hun karikaturen van onder meer Poetin en Orban. De politie liet hen begaan. Het is niet zo dat er overal portretten van Viktor Orban te zien zijn en slogans van zijn partij te lezen vallen. Niets van gemerkt. Wel is het zo dat je lid van zijn partij moet zijn indien je iets wilt bekomen. In Wenen en Linz was er wel overal partijpropaganda in het straatbeeld te zien. Daar vinden er op 5 oktober nieuwe presidentsverkiezingen plaats. Er zijn 22 kandidaten... Overigens had onze Weg met Doorbraak-groep in Linz het voorrecht om door de huidige president persoonlijk toegewuifd te worden. Hij dacht wellicht dat we een groep aanhangers waren. Nu, de vriendelijke man kreeg van de meeste van ons een wedergroet. Heel wat bijgeleerd tijdens deze reis in aangenaam, vriendschappelijk gezelschap. Opvallend was ook dat de Donaustreek er heel wat groener bij lag dan onze droge gewesten.

Biografie Staf de Clercq (2)

Gisteren sloot ik de werkzaamheden aan het vijfde hoofdstuk af en dat ondanks de verzengende hitte. Dankzij het groene dak boven mijn hoofd is mijn studeerkamer nog enigszins koel te houden. Ik hield het bij 25°C wel uit. Geen airco want dat maakt te veel lawaai. Het vijfde hoofdstuk handelt over Staf de Clercq als taalgrensmilitant. Gelukkig kon ik voor dat hoofdstuk over betrekkelijk veel materiaal beschikken. Thans zal ik een artikel schrijven voor de boekenreeks "De Grote Oorlog". De bijdrage zal handelen over Operation Albion. De geslaagde Duitse landing en verovering van de Baltische eilanden in oktober 1917 op de Russen. Eerder al hadden Britse en ANZAC-divisies in april 1915 gepoogd de Dardanellen op de Turken te veroveren. Maar dat draaide uit op een groot fiasco voor de geallieeerden.

Biografie Staf de Clercq (1)

Tijdens deze warme zomermaand schreef ik de eerste hoofdstukken van de Staf de Clercq-biografie in wording. Er blijven nog steeds een aantal witte vlekken over. Zelf hield SDC er geen eigen archief op na. Tijdens die onzalige repressiejaren heeft zijn familie daarbij nog heel wat briefwisseling, documenten, foto's... vernietigd. Voor zijn biograaf zijn dat telkens pijnlijke vaststellingen. Inmiddels ben ik ook te weten gekomen dat er in het grootste deel van het Pajottenland voor de Eerste Wereldoorlog nagenoeg geen klassenfoto's bestaan. Hiervoor ontbraken de geldelijke middelen.

Gemoedstoestand

 Met zo'n hitte valt het leven stil. Bij mij althans. Hoewel het in mijn 'vertrekken' koeler is dan buiten, komt de hitte -hoe langer ze duurt- langzaam maar zeker naar binnen geslopen, en vormt ze een bedreiging voor mijn geestelijk leven. Nu dreigt er niet onmiddellijk een 'geestesdood' maar liever zou ik op Spitsbergen vertoeven. Maar ook daar kennen ze thans ongekende temperaturen.

Mijn gemoedstoestand is af te leiden uit deze kaart van 1905.

Frantz van Dorpe gebundeld

 Zopas verschenen de referaten ('acta') van het colloquium gewijd aan Frantz van Dorpe in boekvorm onder de titel Frantz van Dorpe (1906-1990): ondernemer, politicus en zo veel meer. Samensteller van het verzorgd uitgegeven boek (verkrijgbaar bij het ADVN in Antwerpen)  is Frank Judo, historicus en advocaat. Het colloquium vond vorig jaar op 12 juni 2021 plaats in Sint-Niklaas. Van Dorpe militeerde in het Verdinaso, trad na de oorlog toe tot de CVP en bracht het onder meer tot burgemeester van Sint-Niklaas. Door omstandigheden werd het referaat van Dieter Vandenbroucke, die momenteel werkt aan een omstandige biografie van Joris van Severen -volgend voorjaar te verschijnen bij uitgeverij De Bezige Bij-, niet opgenomen. Zijn bijdrage zal binnenkort verschijnen in het tijdschrift Wetenschappelijke Tijdingen. 

Jan Rijckoort

 Tot mijn niet doorgevoerde boekprojecten behoort ook het levensverhaal van Jan Rijckoort (1886-1940), de gewezen communist die later de persoonlijke adjudant van Verdinaso-leider Joris van Severen werd. Beiden werden in Brugge op 10 mei 1940 opgepakt en gevankelijk weggevoerd naar Frankrijk, waar ze tien dagen later samen met andere gevangenen in Abbeville door hysterisch geworden Franse soldateska laffelijk vermoord werden. 

Reden voor dit niet doorgezette project is een tekort aan bronnenmateriaal, en de factor tijd. Hopelijk maakt ooit iemand anders hier werk van. 

Armand Panis

 Een goede vriend bezorgde me onlangs een mooi exemplaar van het boek van de Zweedse schrijfster en Nobelprijswinnares (1909) Selma Lagerlöf (1858-1940), Niels Holgersson's wonderbare reis, dat oorspronkelijk in 1906/1907 in twee volumes verscheen. De eerste Nederlandse druk verscheen in 1911 en werd uit het Zweeds vertaald door Margaretha Meijboom. De avonturen van de jonge ganzenhoeder werden een wereldwijde besteller en worden nog steeds gelezen en gedrukt.

Wat mijn exemplaar (6de druk) zo bijzonder maakt is dat de omslagtekening en de tekeningen binnenin van de hand zijn van Armand Panis. Ik ben er dan ook heel blij mee. Het boek verscheen in 1944 bij uitgeverij Die Keure in Antwerpen. Waarschijnlijk nog tijdens de bezetting vermits hij bij de tekeningen zijn volle naam plaatste. Tijdens de repressiejaren werd Panis door een publicatieverbod (artikel 123sexies van het Belgisch strafwetboek) getroffen, en diende hij jarenlang anoniem of onder schuilnaam te tekenen en te publiceren.

In 2007 publiceerde ik mijn album Armand Panis: karikaturist en tekenaar. Hiervan zijn nog exemplaren beschikbaar. Prijs 20 euro.

Vlaamse boekenbeurs in Baasrode

 Gisteren vond er na de coronaperiode weer voor het eerst een Vlaamse boekenbeurs in Baasrode bij Dendermonde plaats. Deze werd ingericht door het Vlaams Historisch Archief. Ondanks de woestijnhitte kwamen er een aantal geïnteresseerde boekenvrienden opdagen, die heel wat kochten. Zelf mag ik gewagen van een succesvolle verkoop. Toppers waren mijn Dwarsliggers en Reimond Tollenaere: vader van het Vlaams Legioen. 

Zeldzame dichtbundel van Steven Barends gekocht

 Groot was mijn vreugde toen ik onlangs antiquarisch de hand kon leggen op een quasi onvindbare dichtbundel van de 'foute' Steven Barends, die in Nederland een eminent collaborateur, journalist, auteur en vertaler (onder meer van Mein Kampf in het Nederlands) was. Immers van Hart, mijn hart uit 1944 zijn er maar enkele exemplaren overgebleven. In het najaar van 1944 werd het grootste deel van de oplage naar Duitsland gebracht waar de voorraad verloren ging. Ik zocht al jaren naar een exemplaar van de bundel die bij De Amsterdamsche Keurkamer verscheen
.

Thans zoek ik nog naar zijn tweede dichtbundel Bitter brood die in de reeks Voorteekens verscheen. Ik liet me zeggen dat deze bundel nog moeilijker om vinden is. Een biografisch opstel van Steven Barends werd opgenomen in mijn nieuwste boek Dwarsliggers. 

Verdinaso-Nederland

 Tijdens de afgelopen veertien dagen heb ik me bezig gehouden met het schrijven van een artikel over het wel en wee van Verdinaso-Nederland. Vanaf 1938 leidde de kleine organisatie door omstandigheden buiten haar wil een zelfstandig bestaan. Tot dan was de Nederlandse afdeling van het Verdinaso nauw verbonden met de hoofdorganisatie in België. Gebiedsleider van Verdinaso-Nederland was Ernst Voorhoeve die een nauwe persoonlijke vriendschapsband met Joris van Severen onderhield. Aan de basis van dit artikel ligt een kleine collectie van het weekblad Dinaso Orde: weekblad van het Verdinaso-Nederland dat ik recent antiquarisch kon verwerven. Blijkbaar betreft het een zeldzaam iets. Het artikel zal volgend jaar dankzij de goede zorgen van Maurits Cailliau verschijnen in het Joris van Severen-jaarboek.

Opruimprijs!

 Sinds vandaag heb ik de prijs van het boek "Strijd met ons!" Vlaamse en Waalse propagandakaarten aan een opruimprijs onderworpen. Het mooi uitgegeven boek kostte oorspronkelijk 25 €, vanaf vandaag nog amper 10 € per exemplaar. Ik doe dat niet graag maar ik moet bekennen dat ik de oplage te ruim had ingeschat. Ik leefde in de veronderstelling dat eenieder zich dat boek zou willen aanschaffen. Niet dus. Ook kom ik plaatsruimte te kort om alle boeken onder te brengen. 

Herdenking Francis van den Eynde

 Gistermiddag woonde ik in Lochristi de herdenking bij van de vorig jaar overleden Francis van den Eynde. Het was een stijlvolle herdenking met tal van aanwezigen die hem een laatste groet kwamen brengen. Vorig jaar kon dit niet wegens corona. Naast vrienden uit Duitsland, Frankrijk en Italië spraken ook zijn beste vriend Peter Logghe, en verder Jurgen Ceder, Johan Vanslambrouck en zijn weduwe. Er werd ook heel wat gezongen. Francis was immers een groot voorstander om tussen pot en pint geregeld een zangstonde in te lassen. Zelf leerde ik hem kennen in Gent binnen het VNSU in het midden van de jaren 1970 maar vooral tijdens de opstelraden van Tekos. Als geen ander kon hij moppen en anekdotes vertellen. De laatste jaren had hij het vooral over zijn memoires. Wellicht zullen deze thans niet meer verschijnen. Helaas.

Dwarsliggers in de belangstelling

 Gisteren en vandaag verscheen op doorbraak.be het lange interview dat redacteur Luc Pauwels van me afnam naar aanleiding van het verschijnen van mijn laatste boek Dwarsliggers. 

Bij de lectuur van de biografie van priester Wouter Lutkie

 De afgelopen dagen las ik de stevige en rijk informatieve biografie van Wouter Lutkie (1887-1968) geschreven door Willem Huberts (uitgeverij Boom).

Priester Lutkie was een eenzaat en vurig pleitbezorger van het corporatisme en het fascisme. Hij is zo'n figuur die in vrijwel elke geschiedenis van het Nederlandse fascisme en nationaalsocialisme opduikt. In het interbellum werd hij zeven maal door Mussolini in privé-audiëntie ontvangen. Een record. Als priester slaagde hij erin om zich na verloop van tijd helemaal te onttrekken aan parochiewerk. Liever hield hij zich bezig met de nieuwe taal Esperanto, het zionisme en sociaal engagement. Maar bovenal kwam hier het fascisme te staan. Hij bouwde in heel Europa een eigen netwerk uit. Daarnaast ontpopte hij zich ook als publicist. Hij stichtte en leidde ook zijn eigen tijdschrift Aristo, dat het decennialang volhield, ook in de moeilijke naoorlogse jaren. Wouter Lutkie bleef voor zijn eigen overtuiging staan. Tijdens de bezetting hielp hij heel wat mensen in nood en deed hiervoor beroep op zijn netwerk. Hierdoor bleef hij grotendeels gespaard van vervolging. Zijn katholieke overheid maakte hem het leven echter meer dan eens zuur.

Tussen zijn vele contacten bevond zich ook Joris van Severen, die Lutkie tussen augustus en december 1935 'frequent' ontmoette. Auteur Huberts omschrijft de Dinaso-leider als volgt: "Een Belgisch fascistisch politicus die na de Eerste Wereldoorlog in de politiek ging als kandidaat voor de Frontpartij. Hij richtte in 1931 het Verdinaso op, een in al zijn verschijningsvormen fascistische vereniging met een militie, uniformen, marsen, landdagen [waarvan Lutkie er een paar bijwoonde], een antidemocratisch, corporatistisch programma en een fel antisemitisme. (...)" (p. 237),
en "Hoewel de samenwerking niet lang duurde, bleef Lutkie geïnteresseerd in Joris van Severen en zijn Verdinaso" (p. 238).

Hamme

 Gisteravond mocht ik in Hamme in een taverne, onder meer de geboorteplaats van Renaat Waterschoot, mijn twee nieuwe boeken komen voorstellen. In mijn uiteenzetting had ik het ook over een non-conformistische geschiedschrijving en de terreur van de zogenaamde woke-historici, die ook bij ons meer en meer hun opwachting maken.

Er was een heel geïnteresseerd publiek komen opdagen dat achteraf menig boek, vooral dan de Dwarsliggers en Renaat Waterschoot, kocht en liet signeren. Tevreden en uitverkocht kon ik in de late avond huiswaarts keren. Met dank aan J.d.B. en R.P. Foto's FDK.

Met Staf de Clercq aan de slag

 Deze week ben ik definitief van start gegaan met het werk aan de biografie van de onderwijzer/fronter en stichter/leider van het Vlaamsch Nationaal Verbond die Staf de Clercq was. Na 26 jaar documentatie en materiaal van en over hem verzameld te hebben, is het thans aan de tijd om met het 'scheppingsproces' (naar het mooie woord van wijlen Jan d'Haese) van start te gaan. 

In de eerste fase heb ik de inhoud van twee archiefkasten onderverdeeld in de diverse (34 in totaal) hoofdstukken die de twee boekdelen zullen omvatten. Volgende week begin ik mij in de verzamelde archiefstukken in te lezen, waarna ik de bestaande literatuur zal herlezen. Ik zal u regelmatig op de hoogte houden.

Tweede Vlaamse Boekenbeurs in Ieper

 Na twee jaar onderbreking wegens corona werd gisteren in het Vleeshuis in Ieper de tweede Vlaamse Boekenbeurs gehouden. Wie bevreesd was dat er na zo'n onderbreking weinig of geen volk zou komen opdagen, kwam gelukkig bedrogen uit. Er waren heel wat aanwezigen en niet alleen toeristen die even kwamen kijken maar ook kopers. 

Zelf mag ik me gelukkig prijzen. Vooral mijn twee nieuwe boeken Dwarsliggers en Renaat Waterschoot vielen op mijn stand in het oog. Met dank aan Nancy Six voor de organisatie van het gebeuren. En laat ons hopen dat het covidvirus thans tot het verleden zal behoren. (Foto FDB)

'Dwarsliggers' in huis

Tijdens de afgelopen week werden mijn 'Dwarsliggers' aan huis geleverd. Het Oostfrontersboek over Renaat Waterschoot werd eerder al geleverd. Thans ben ik volop doende met beide boeken verzendingsklaar te maken zodat op dinsdag, 1 maart alle boeken verzonden kunnen worden. Het werk (koesteren, controleren, inpakken met bijlagen en in stevige kartons verpakken) doe ik graag maar vergt de nodige tijd. Maar tegen maandagavond steekt alles in postzakken. Samen met mijn schoonbroer, tevens chauffeur, breng ik dinsdag alle pakken naar het postpunt. Immers in het Kortrijkse posthoofdkantoor mag je maar twintig zendingen per dag afgeven. In de postpunten zijn ze gelukkig
toleranter. 

Album Jam/Paul Jamin gevonden

Vorige week kon ik op een veiling een van de eerste albums van Jam, pseudoniem van Paul Jamin die na de oorlog als Alidor onder meer als cartoonist meewerkte aan de krant De Standaard, aankopen.

Het verworven album draagt als titel Beaux jours de l'Oasis en werd in 1937 uitgegeven door de Editions Rex, waarvan Léon Degrelle directeur was. Jamin zelf was een overtuigd rexist. Het boek, 115 blz. rijk,  bevat voornamelijk politieke karikaturen die nauw op de toenmalige actualiteit spelen. 

Over Paul Jamin schreef en publiceerde ik in 2015 onder de titel Jam-Alidor, alias Paul Jamin (5€) een brochure in de Altringerreeks. Enkele exemplaren zijn nog verkrijgbaar.

Zie: https://pieterjanverstraete.be  

 

Aldus Willem van Oranje

 Al lezende botste ik op volgende schitterende uitspraak van Willem van Oranje:

"Ik kan niet goedkeuren dat vorsten over het geweten van hun onderdanen willen heersen en hun de vrijheid van geloof en godsdienst ontnemen" uit de oudejaarsrede voor de Raad van State, 31 december 1564.

Tollenaere gesneuveld

 Vandaag is het exact tachtig jaar geleden dat de VNV-propagandaleider en vrijwilliger Reimond Tollenaere op donderdag, 22 januari 1942 aan het Oostfront, nabij het dorp Kopcy, sneuvelde. De gevechtspost waarin Untersturmführer Tollenaere zich bevond, kreeg een voltreffer van de Spaanse artillerie van de Blauwe Divisie te verduren. Gesneuveld door toedoen van "friendly fire" heet dat vandaag.

Van mijn boek Reimond Tollenaere: 'vader' van het Vlaams Legioen (2021, 23€) zijn nog enkele tientallen exemplaren beschikbaar. Zie ook: https://pieterjanverstraete.be/boeken  

Nieuwe folders

 Vanmorgen bracht ik de nieuwe folders van mijn te verschijnen boeken Dwarsliggers en de Oostfronter Renaat Waterschoot naar de Kortrijkse Masspost. Tot mijn onaangename verrassing diende ik vast te stellen (en te betalen) dat de posttarieven van bpost met zowat 15 % gestegen zijn. Niet te verwonderen dat meer en meer mensen alternatieven zoeken. Daarom ook wellicht was het zo rustig aan het loket. Wel dien je nu ook een afspraak te maken.

Ik hoop maar dat de folders binnen afzienbare tijd hun eindbestemming zullen bereiken en ook succes zullen kennen. Tussen haakjes wil ik ook nog vermelden dat het boek over Renaat Waterschoot het laatste zal zijn dat in de Oostfrontersreeks zal verschijnen. Daarna is het tijd voor iets anders.

Nieuwe webstek/website

 Vandaag kan ik met enige trots de lancering van mijn nieuwe webstek aankondigen. Het is het werk geweest van twee vrijwilligers die zich gedurende enkele maanden ingezet hebben om er iets degelijks en aantrekkelijks van te maken.

De nieuwe webstek kunt u hier openen en raadplegen: https://pieterjanverstraete.be 

We klinken op het succes ervan!