Rheinsberg Brandenburg

 Juist terug van een weekje verblijf in het Seehotel in Rheinsberg, deelstaat Brandenburg met als hoofdstad Potsdam en Berlijn omsluitend. De reis was georganiseerd door Samana van de CM dat reizen mogelijk maakt voor mensen met een gebrek. Ik ging mee als begeleider van echtgenote Ann, en maakte er op mijn eentje diverse wandelingen in de bossen. Daarnaast waren er ook uitstappen naar Berlijn en Potsdam.

Brandenburg is even groot als de Belgische staat maar telt amper 2,5 miljoen inwoners. Daarnaast zijn er ook een 200-tal wolven, liet een natuurliefhebber me weten. Maar deze wolven vormen geen gevaar. Mens en wolf leven er in volstrekte harmonie. Immers iedere wolf heeft de beschikking over zo'n honderd vierkante kilometer. Er is voldoende wild (herten, everzwijnen...) beschikbaar voor Isegrim. Schapen en koeien worden door de wolven met rust gelaten. Gedurende mijn wandelingen heb ik evenwel wolf noch everzwijn gezien of gehoord. Weet dat 85 % van Brandenburg -het jachtdomein van gewezen DDR-dictator Honecker ligt er ook- uit meren, moerassen, heide en wouden bestaat. Het was er heerlijk. Ik kon letterlijk de bladeren van de bomen horen vallen. De ansichtkaart toont het Seehotel waar we verbleven. Het werd oorspronkelijk in 1916 ten behoeve van gewonde soldaten opgericht. 

Thans zet ik mijn werk aan mijn opstel over Erich Wichman verder.

Nietzsche Archiv

 De afgelopen week maakte ik een korte reis naar Weimar-Naumburg-Leipzig in de sporen van Goethe, Schiller en Nietzsche. Het deed deugd om nog eens in Duitsland te vertoeven ondanks de strenge coronamaatregelen. "Maske aufsetzen bitte!" Het hoogtepunt van deze reis was voor me mijn bezoek aan het Nietzsche Archiv. De rest van het gezelschap toog naar het KZ van Buchenwald waar ik vroeger al eens was. Op die hete nazomerse middag was ik de enige bezoeker van het Archiv dat voor mij een openbaring was. Ik kon er rondlopen zonder mondmasker op en de museumbewaakster vertelde honderduit. Ik verliet het pand rijkelijk beladen met ansichtkaarten, bladwijzers, boeken en een redelijk grote buste van Nietzsche. Een afgietsel van de buste die door Max Klinger gemaakt werd. Alom tevredenheid.

Voor de komende weken plan ik artikels voor Bulletin Tweede Wereldoorlog en voor Bühne (een kort opstel over Gretha, de eerste vrouw van Ernst Jünger). Beide uitgegeven door Aspekt. Met de uitgeverij sloot ik tevens een overeenkomst om korte biografieën in boekvorm te schrijven over Pierre Laval en Jacques Doriot. Immers aan de Franse collaboratie wordt hier te lande m.i. te weinig aandacht besteed.

Duitse ansichtkaart Nieuport - Nieuwpoort

Onlangs kon ik de hand leggen op een Duitse ansichtkaart getekend door 'Fischer'. Meer uitleg over de tekenaar verschaft de prentkaart niet. Ze is door de Feldpost afgestempeld op 30 oktober 1940 en verzonden door een soldaat naar zijn "Liebe Eltern".
Intrigerend is wel dat de kaart een Duitse infanterist met een schild voorstelt waarmee hij zich beschermt tegen een aanrollende zeegolf. Meer: onderaan staat duidelijk 'Nieuport' geschreven en linksboven staat het monument van koning Albert I in Nieuwpoort afgebeeld. Het is de eerste maal dat ik deze ansichtkaart zag, en ook de reden waarom ik ze kocht.
Hamvraag is nu of er meer van dergelijke kaarten tijdens de bezetting 1940-1944 verschenen die gewijd werden aan Vlaamse steden?

Tentoonstelling Gebroeders Van Eyck

Gisteren bezochten Ann en ik de spraakmakende tentoonstelling gewijd aan Jan en Hubert van Eyck in het Museum voor Schone Kunsten in Gent.
De tentoonstelling is inderdaad de moeite waard. Het is een bad van pracht en praal waarin je terecht komt. Dankzij de gehandhaafde tijdsblokken was er nergens aandrang en kon ook Ann vanuit haar rolstoel alles rustig bekijken vanop de eerste rij. Sommige schilderijen moet je inderdaad van dichtbij kunnen bekijken gezien het kleine formaat ervan.
Vooral Jan van Eyck was een voortrekker en vernieuwer van de schilderkunst in zijn tijd. De details zijn overweldigend. Zijn portretten zijn verpletterend realistisch. Bij het zien van al dat moois bedenk je dan dat het grootste deel van zijn oeuvre verloren gegaan is.
Op de tentoonstelling was er ook werk van tijdgenoten, onder meer van Italiaanse meesters, te zien. Zonder meer, en dat niet uit patriottistische overwegingen, zijn ze allen de mindere van Jan van Eyck.
Ons bezoek aan de museumwinkel was dan weer een teleurstelling. Zelf ben ik een liefhebber van mooie bladwijzers maar die waren er niet. Helemaal geen Van Eyck-bladwijzers. Dominius Lampsonius tekende een prachtig portret van Jan van Eyck. Het origineel ligt op de tentoonstelling maar een prentkaart was niet voorradig. Een misser.
Er waren heel wat voorzorgsmaatregelen tegen het coronavirus. Dagelijks bezoeken honderden mensen de tentoonstelling. Sinds vandaag is ze echter niet meer toegankelijk en dat voor onbepaalde tijd. Jammer voor al die mensen, onder wie vele niet-Vlamingen, die thans in de kou moeten staan.

Hergé: reeks "Série neige" of sneeuwkaarten van Kuifje

In mijn vorig blogstukje vertelde ik al over mijn ontmoeting met Jan Viaene. Dankzij hem leerde ik de Kuifje-ansichtkaartenreeks van Hergé kennen, die verschenen onder de noemer "Série neige" of sneeuwkaarten.
Deze reeks verscheen tijdens de eindejaarsperiode van 1942/1943. Er werden 25 verschillende motieven met Kuifje en Bobby erop, alsook andere Kuifje-figuren, verspreid. De meeste met Franstalige kerst- en nieuwjaarswensen, een gering aantal ook met Nederlandstalige onderschriften. Enkele werden de wereld in gestuurd met Duitstalige wensen. Deze zijn dan ook bijzonder zeldzaam. Sowieso zijn kaarten uit deze serie uiterst zeldzaam. De gemiddelde prijs van een enkele kaart bedraagt dan ook zo'n 250 euro. Ik probeer er nu enkele te verzamelen om een artikel erover in mijn toekomstige boekenreeks Curiosa te kunnen schrijven.
Pikant detail: hoewel Hergé wegen collaboratie vervolgd werd, werden de kaarten ook na de oorlog door de Belgische posterijen verspreid. Ik bezit inmiddels een Kuifje-kaart die in 1951 afgestempeld werd. Zo heb ik weer een nieuw onderwerp om te verzamelen. Tussen haakjes,
ik verzamel enkel datgene waarover ik wil schrijven. Voorlopig nog geen gebrek aan onderwerpen.