Met het begin, einde mei 1942, van het nieuwe offensief van het Duitse Afrikakorps of Panzerarmee Afrika onder commando van de latere Generalfeldmarschall Erwin Rommel, werd er ook meer aandacht besteed aan de zuidelijke flank van het As-leger. Zeker toen op 21 juni de Duitse woestijnvossen de strategisch belangrijke havenstad Tobroek innamen, en hun opmars verderzetten richting Alexandria en het Suezkanaal.
De generale staf van Rommels pantserleger besloot een speciale verkenningseenheid (Sonderkommando) uit te rusten om de zuidelijke flank, diep in de Sahara, te verkennen. Immers de kans bestond dat de geallieerden vanuit Tsjaad, toen nog een Franse kolonie, een aanval zouden lanceren om de aanvoerlijnen van de As-troepen te onderbreken. Ook wilden de Duitsers de drukke west (Golf van Guinea) - oost (Rode Zee) verbinding verkennen om deze op haar beurt te verstoren.
Begin januari 1943 was het Sonderkommando Dora terug in Tripolis. Men had heel wat wetenschappelijke en topografische vondsten meegebracht. In totaal had de expeditie meer dan 4000 km door de woestijn afgelegd. Conclusie was dat gezien de eerder beperkte mogelijkheden van de Duitsers in Noord-Afrika, het onmogelijk was om de zuidelijke verbindingen van de geallieerden te onderbreken. Intussen was de oorlogssituatie compleet veranderd. Enkele dagen na hun aankomst bezetten de Britten Tripolis. Merkwaardig was dat het Sonderkommando Dora nooit door de vijand ontdekt werd. Ook de lokale moslimstammen hadden de Duitsers niet aan de Fransen verraden.
