Dezer dagen werd de internationaal gerenommeerde Duitse journalist Peter Scholl-Latour negentig jaar. Nog steeds publiceert hij boeken, geeft hij lezingen en neemt hij deel aan discussies waarbij hij een kat een kat noemt. Hij is immers wars van enig politiek correct denken. Zijn reportages uit iedere hoek van de wereld werden de laatste decennia uitgestraald door de Duitse tv-zender ZDF. Hij kreeg er diverse prijzen en onderscheidingen voor.
PSL, zoals hij algemeen bekend staat, is sinds 1945 in elk land ter wereld op bezoek geweest. Maar in de eerste plaats is hij gespecialiseerd in de islamitische landen en in zwart Afrika. Hij spreekt vlot Arabisch; daarnaast ook Frans -zijn vader stamde uit Lotharingen en zijn Duitssprekende moeder uit de Elzas; zelf diende hij een tijdlang in het Franse Vreemdelingenlegioen- en Engels en wat Russisch. Vrij makkelijk kwam hij in contact met allerhande moslimleiders, die op hun beurt andere deuren voor hem openden waar de meeste reporters nooit toegang toe kregen. Een foto van hem samen met ayatollah Khomeini gold als een passepartout. In de jaren 1960 vertoefde Scholl-Latour maandenlang in het gezelschap van de Vietcong. Tegenover de Verenigde Staten van Amerika (gelijk onder welke president) staat hij zeer kritisch.
Ieder bezoek, iedere ontmoeting wordt door hem zorgvuldig voorbereid. Met zijn gasten voert hij lange gesprekken en neemt een tijdlang deel aan hun leven. Zo verbleef hij tijdens de Sovjet-bezetting van Afghanistan een tijdlang in het gezelschap van de moedjahedien, en nam hij er deel aan de ouderenraad waartoe de stamhoofden behoorden.
Voor deze 'grandseigneur' van een onvooringenomen journalistiek neem ik graag en vol eerbied mijn pet af. Peter Scholl-Latour is een instituut. Zijn motto luidt: "Ik beoordeel niemand maar vertel gewoon". Alvast kijk ik met begeerte naar zijn levensherinneringen uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten