Sinds we verhuisd zijn naar een winkelloze omgeving stellen onwetende kennissen en vrienden me de vraag waarom ik nu niet eens leer autorijden. Er zijn nu eenmaal mensen die het niet kunnen en het nooit zullen leren. Nu kan ik hen ook verwijzen naar de Nederlandse literatuurkenner en criticus Kees Fens. Nadat hij in juni 1968 andermaal zakte voor zijn rijexamem, schrijft zijn biograaf: "Hij stond wat dat betreft in een mooie traditie van rijbewijsloze schrijvers". Mooier kan het niet gezegd worden. Ik heb het geprobeerd maar het lukt me niet. Dat razende en agressieve verkeer is me gewoon te veel. Het is gewoon niet om aan te zien! Daarom lees ik in de wagen.
Uit: Wiel Kusters, Mijn versnipperd bestaan: het leven van Kees Fens, 1929-2008, p. 202-203.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten