Getuigenis over Leo Vindevogel

In 2016 verschijnt het tiende en laatste deel van mijn reeks "Cahiers Staf de Clercq". Voor een niet gering deel zal het boek gevuld worden door een ruime biografische bijdrage van de hand van historicus Kristof Papin over Antoon Mermans. De laatste was hoofdredacteur van Volk en Staat en de eerste biograaf van Staf de Clercq. In de door Kristof Papin weergevonden naoorlogse dagboeken van Mermans schrijft deze op 5 oktober 1945 volgend getuigenis over Leo Vindevogel, die enkele dagen tevoren gefusilleerd werd. We willen u dit fragment niet onthouden. Met dank aan Kristof Papin.
"Woensdag, 5 oktober 1945.
Leo Vindevoghel werd terechtgesteld. Ontzettend einde van een kwart eeuw politieke carrière. Zijn vroegere collega's van de Katholieke Vlaamsche Kamergroep hebben hem niet vermogen te redden, doch hebben ja er zich wel om bekommerd: hij ging immers zijn eigen gang. Bij de verkiezingen van 1929 apparenteerde hij met de Vl. Nat. van Aalst en bleef verkozen, terwijl de officieele katholieke kandidaat Berten de Vleeschauwer in het zand beet -niemand sant in eigen land- zal hij gefilosofeerd hebben, zoodat hij zich later te Leuven liet verkiezen. en toen de rechterzijde in rep en roer stond wegens de onverzoenlijke houding van Sap ten overstaan van den politiek van VanZeeland en oud-minister prof. Sap uitsloot, was het Vindevoghel die den Kortemarkenaar trouw bleef. Tot ook Vindevogel er het hachje moest bij neerleggen.
Ik had een afspraak met den oud-minister in het hotel Plaza op de Ad. Maxlaan. Ik was er de eerste. Plotseling zag ik Sap op de stoep opduiken met Leo Vindevogel. Geanimeerd was hun discussie, wat mij van hen beiden verwonderde. Ten slotte kwam Sap naar me toe, terwijl Vindevogel verder ging. Terwijl tranen hem ontsnapten, -men voelt zich onprettig wanneer men een gewiekst politicus aldus ontroerd ziet- verklaarde me Sap: 'Thans verlaat me ook de allerlaatste, Vindevogel'. - 'Niet mogelijk, meneer de minister'. - 'Ja toch, de honden hebben hun slag thuis gehaald. Vandaag ontving Vindevogel het bezoek van een kanunnik. Hij heeft te kiezen of te deelen'.
Zijn strijdgenooten van 25 jaar lang hebben Vindevogel's hoofd niet gered of vermogen te redden. De kinderweelde van zijn voorbeeldig gezin, ik trof twee zijner oudste kinderen in Duitschland en wat waren ze bekommerd om vader! Was van geen tel in de oogen van een echtloozen regent. En de medaljes behaald tijdens den Eersten Wereldoorlog werden smalend als oud blik aangezien. Ce n'était qu'un flamingant!
Velen zullen treuren in het arrondissement Oudenaarde-Ronse, doch zooals ik ze zoo goed ken, de liberale bronwatermagnaten van Nederbrakel en de franschtaterende weverijfabrikanten van het taalgrensstadje Ronse, ze zullen het uitjubelen".

Fotobiografie in Wakken voorgesteld

 
Gisteren vond in het CC "De Baliekouter" in Wakken de voorstelling plaats van de fotobiografie die Maurits Cailliau en ik aan Joris van Severen wijdden. Alles vond in een opperbeste stemming plaats. Zo'n negentigtal personen woonden de boekvoorstelling in het zonnige en landelijk gelegen cultuurcentrum bij. Burgemeester Koenraad Degroote kreeg na mijn inleiding het eerste exemplaar aangeboden.
In de voormiddag vond het zesde Joris van Severen-colloquium plaats. In zijn inleiding had burgemeester Degroote kipkap gemaakt met de hetze, die tegen het gebeuren in zijn gemeente door bepaalde media gevoerd werd. Cameraploegen van de lokale zender WTV, RTL en Rtbf waren ter plaatse. RTL bestond het om in zijn commentaar te beweren dat Léon Degrelle in 1940 de secretaris van Joris van Severen was... Een echte dijenkletser.

Vlaamse Boekenbeurs Nijlen, 19de editie

Zondag ll. greep voor de negentiende maal de Vlaamse Ruilbeurs in Nijlen plaats. Zoals ieder jaar waren Ann en ik present met een eigen stand. Opvallend was dat er minder bezoekers en dus ook kopers waren. Het goede weer, congres hier wandeling daar of komt er slijtage op de formule. In elk geval komt er volgende jaar een jubileumbeurs want dan zal het de twintigste keer zijn, dat Lode van Dessel en zijn medewerkers instaan voor de organisatie. Daarna zal de formule hoogstwaarschijnlijk aan herbronning toe zijn.

'1914': nieuwe visies

Na heel wat lectuur over het thema hield ik me de afgelopen drie dagen intens bezig met het schrijven van een artikel over de nieuwe boeken, die naar aanleiding van het uitbarsten van de Grote Oorlog in 2013/2014 verschenen. Nieuwe visies die allen beklemtonen dat iedere mogendheid van toen schuldig was aan het conflict, en niet alleen Duitsland. In de eerste plaats zette ik me vanzelfsprekend uiteen met het vooral in Duitsland ophefmakende boek De slaapwandelaars van de Australische historicus Christopher Clark. Bij onze oosterburen ging het boek al meer dan 250.000 maal over de toonbank. Daarnaast besteedde ik aandacht aan de boeken van Herfried Münkler, Margaret MacMillan, Sean McMeekin, Douglas Newton en Jörg Friedrich. Schitterende boeken van non-conformistische historici.
Het artikel zal in het laatste nummer van de lopende jaargang van Tekos verschijnen.

Bezoek In Flanders Fields Museum

Gisteren bezochten we met de familie het hernieuwde Flanders Fields Museum in mijn voormalige woonstede Ieper. Wat ons meteen opviel, was dat er al bij de opening om 10u, en dat op een zondagochtend, zoveel belangstelling was.







Nu een bezoek aan het museum is dan ook wel de moeite waard. Flanders Fields is een van 's werelds rijkste musea wat betreft de Eerste Wereldoorlog. Naast Verdun en aan de Somme werden in de diverse veldslagen rond Ieper de meest hevige en bloedige offensieven gelanceerd. Met allerhande nieuwe technieken en snufjes wordt de bezoeker op aanschouwelijke wijze geconfronteerd met de toenmalige bikkelharde realiteit voor mens en dier.

Ook bezochten we de tijdelijke tentoonstelling die gehouden wordt ter ere van de Ieperse fotograaf Anthony. Voor de oorlog fotografeerde hij zowat alle gebouwen in de Ieperse binnenstad. Na de oorlog werden deze foto's ook gebruikt om menig gebouw te reconstrueren. Tijdens de oorlog legde hij voor een groot deel de systematische vernieling van de mooie middeleeuwse stad op de gevoelige plaat. Zijn foto's zijn dan ook voor het culturele erfgoed van de stad Ieper van onschatbare waarde.
In de museumwinkel vond ik achteraf, en dat tot mijn aangename verrassing, nog wat exemplaren van mijn boek over het Duitse soldatenkerkhof van Langemark.

Ezra Pound in Tekos

Deze week het nieuwe nummer van Tekos (nr. 155) met daarin mijn opstel over de onorthodoxe Amerikaanse dichter en polemist Ezra Pound, p. 4-15, ontvangen. Bij mijn weten is het de eerste maal dat een dergelijk artikel in een Nederlandstalig tijdschrift verscheen. Dergelijke 'outlaws' blijven me interesseren.

Verpozen in Flevoland

We zijn net terug van een week rustvakantie in het Nederlandse Flevoland. We verbleven er in het Centerpark De Eemhof, te midden van allerhande waterpartijen. Een concert van vrolijk eendengekwaak was er steeds te horen en een sympathiek allegaartje van merels en mussen wachtte geduldig tot ze wat restjes voorgeschoteld kregen. Het weer viel best mee en we maakten uitstapjes naar Amersfoort en Elburg. Terwijl we op een terras aan het genieten waren van kranten, wijn en wat hapjes trok een historische stoet voorbij. Veel bekijks in elk geval. Elburg is dan ook een oude Hanzestad die nog steeds volledig omwald is. Een miniatuur van Brugge als het ware.
Voor het overige heb ik veel gelezen en genoot ik onder meer van de lectuur van het magnifieke eerste deel van de Willem Frederik Hermans-biografie van de hand van Willem Otterspeer.
Sinds een paar dagen zijn we weer thuis en zijn mijn batterijen voldoende geladen om met enthousiasme de geplande werken in uitvoering, deze herfst en komende winter, aan te pakken.