De laatste weken besteedde ik menig uur in mijn bibliotheek. Her en der nam ik een boek ter hand, bladerde erin en herlas menige passage die ik eertijds aangestipt had. Ook las ik een en ander in het schitterend vertaalde Ondergang van het Avondland van Oswald Spengler. Zo kom ik tot volledige rust en kan ik weer ontspannen de toekomst tegemoet zien. Na de kerst- en nieuwjaarsdagen kan ik dan terug de draad van mijn op stapel staande boek over Jan Coenraad Nachenius heropnemen. Voor 2018 plan ik ook nog een bundeling van mijn Friese Opstellen, die eertijds in het Zannekin-jaarboek van Maurits Cailliau verschenen en een boek over de Oostfronter Hubert Borremans.
Alvast prettige eindejaarsfeesten.
In het verleden verschenen van mijn hand al tientallen boeken en brochures over diverse figuren uit de geschiedenis van de Vlaamse Beweging en de collaboratie in Europa. De belangrijkste zijn o.a. Hendrik Jozef Elias, Reimond Tollenaere, Odiel Spruytte, Jeroom Leuridan, enz. Meer inlichtingen vindt u op mijn webstek. Met deze blog wil ik in de toekomst berichten over mijn nieuwe projecten en over de literatuur die ik daarbij doorneem.
woensdag 20 december 2017
zaterdag 18 november 2017
Weer een tijdschrift heengegaan

Ik was abonnee vanaf het eerste nummer. Aan de eerste nummers werkte ik mee met enkele bijdragen. Voor mij als biograaf had het tijdschrift een bijzondere waarde al hadden de laatste nummers niet meer die kwaliteit die ze vroeger hadden. Toch bleven de artikels steevast het lezen waard. Afscheid nemen, valt steeds zwaar.
woensdag 15 november 2017
Integraal Leven

zaterdag 28 oktober 2017
Reimond Tollenaere in De Standaard
In het kader van een nieuwe tv-reeks op Canvas Kinderen van de collaboratie verscheen vandaag in de krant De Standaard een interview met Jan Tollenaere, oudste zoon van Reimond en Hilda Tollenaere. Ook de biografie die ik in de herfst van 1996 over Reimond Tollenaere publiceerde, komt even ter sprake. Het wordt door de politiek correcte Brinckman als een "vrij hagiografisch boek" omschreven. Uiteraard is het tegenwoordig in de kringen die Brinckman frequenteert de mode om auteurs die in hun boeken hun onderwerpen niet meteen afkraken, als auteurs van hagiografisch aandoende werken te bestempelen. Verder is het toch opvallend te noemen dat sinds mijn Tollenaere-biografie twintig jaar geleden verscheen, er sindsdien geen nieuw boek over hem verschenen is.
Overigens was het niet 'Magda' van de Walle die Verschaeves uitgeefster was maar wel Martha. Voor de rest is alleen Jan Tollenaere verantwoordelijk voor de uitspraken over zijn ouders.
Overigens was het niet 'Magda' van de Walle die Verschaeves uitgeefster was maar wel Martha. Voor de rest is alleen Jan Tollenaere verantwoordelijk voor de uitspraken over zijn ouders.
zondag 22 oktober 2017
75ste Overlijdensdag van Staf de Clercq
dinsdag 17 oktober 2017
Boekenbeurs Kontich
Zondag ll. vond in Kontich (vroeger Nijlen) de 23ste Vlaams-Nationale Ruilbeurs plaats. Het was een heel rustige beurs. Te rustig. Samen met een tiental standhouders zat ik op een nogal afgelegen locatie; een klaslokaal (de "rode zaal" dan nog) van een lagere school. De standhouders kregen ruimschoots de tijd om ongestoord bij elkaar op bezoek te gaan en lange gesprekken te voeren. Na de middag was er gelegenheid tot meditatie en bezinning.
Neen, zo kalm heb ik het nog nooit geweten. Misschien is het tijd om te herbronnen en moet er uitgekeken worden naar een meer centrale plaats, Asse bijvoorbeeld.
(Foto Nancy Six)
Neen, zo kalm heb ik het nog nooit geweten. Misschien is het tijd om te herbronnen en moet er uitgekeken worden naar een meer centrale plaats, Asse bijvoorbeeld.
(Foto Nancy Six)
zaterdag 7 oktober 2017
Doorbraak.be
Momenteel lees ik een reeks boeken om te bespreken in diverse tijdschriften en in 't Pallieterke. Binnenkort is er de Boekenbeurs in Antwerpen en heel wat uitgeverijen doen hun best om hun boeken tijdig gepubliceerd te zien.
Vandaag ook verscheen mijn eerste recensie op Doorbraak.be nieuwe formule.
Vandaag ook verscheen mijn eerste recensie op Doorbraak.be nieuwe formule.
zaterdag 23 september 2017
Herleving van Oswald Spengler

vrijdag 22 september 2017
Cato nieuw tijdschrift

Het bevat een aangename leesletter en is volledig in vierkleurendruk opgemaakt. Op zijn minst oogt het uiterst aantrekkelijk. Het allereerste nummer bevat artikels van onder meer Roger Scruton, Nicolaus Fest, Karlheinz Weissmann (een van de initiatiefnemers) en Martin van Creveld. Hoofdredacteur is Andreas Lombard.
Cato moet het paradepaardje van het weekblad Junge Freiheit worden. Ik heb me alvast voor een jaar geabonneerd.
zaterdag 26 augustus 2017
Beeldenstorm
Het linkse stadsbestuur van het Amerikaanse Charlottesville had al een tijd geleden beslist dat het standbeeld van generaal Robert E. Lee weg moest uit het naar hem vernoemde, maar inmiddels herdoopte, park. Waarom moest het beeld nu weg? Wel omdat Lee door politiek correcten en linkse activisten die uitblinken door een volkomen gebrek aan historische kennis en/of besef, meenden dat hij voor de slavernij was en de 'foute' kant koos tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Ze weten echter niet of willen het niet weten dat Lee eerst een aanbod kreeg om opperbevelhebber te worden van het noordelijke leger. Hij koos echter voor zijn heimat dat Virginia was en voerde het zuidelijke leger aan. Ze weten ook niet of willen het ook niet weten dat hij al enkele jaren na de burgeroorlog door de Amerikaanse president geëerd werd. Over Lee bestaat er nochtans een recente schitterende biografie geschreven door Michael Korda Clouds of Glory: the Life and Legend of Robert E. Lee (2014). Trouwens sommige 'foundingfathers' van de Verenigde Staten van Amerika zoals Thomas Jefferson, Franklin en George Washington waren ook slavenhouders. Wat moeten we dan doen met president Andrew Jackson, die voor zijn verkiezing een gruwelijke oorlog tegen de indianen voerde? Ook in de vergeetput?
Nu in het kleine Vlaanderen zijn politiek correcte academici en medialui zoals H. van Goethem, Bruno de Wever, G. Verbeeck, K. Aerts, M. Reynebeau... de mening toegedaan dat iedere straatnaam, ieder monument op politieke correctheid dient onderzocht te worden. Stel je maar even voor wat het voorstel van deze kabouters inhoudt als je het op grote schaal doortrekt. In Frankrijk zouden alle monumenten van Napoleon en zijn generaals verwijderd moeten worden. In Groot-Brittannië alles wat herinnert aan Oliver Cromwell (ook de dictatoriale onderdrukker van de Schotten en de Ieren) en het Britse imperium weg ermee! In Duitsland alles wat herinnert aan Bismarck, Frederik de Grote, Maarten Luther en Goethe (de twee laatsten omwille van hun antisemitische geschriften) op het stort. Tussen haakjes wil ik niet nalaten te vermelden dat in Merkel-Duitsland, het grootste politiek correcte land van Europa, al tientallen straatnamen herdoopt werden. In Rusland alles wat verwijst naar het communistische tijdperk (1917-1991) in de vergeetput.
Ik druk me hier nogal grof uit maar als dat de wens is van de linkse en politiek correcte professoren en media dat zijn we niet ver van het tijdperk van Big Brother van George Orwell. Herman van Goethem -ik zag hem onlangs bezig op Ter Zake- als hoofd van het ministerie van Waarheid?
Van tolerantie blijft dan niets meer over. Geschiedenis uitwissen zal zeker het historisch bewustzijn niet bevorderen. Nu al is er zoveel, zoveel onwetendheid. Veel heeft het huidige onderwijs al kapot gemaakt. Dagelijks word ik in de stadsbibliotheek geconfronteerd met het gebrek aan kennis van de schoolgaande jeugd wat betreft de humane wetenschappen. Maak het niet nog erger. Een nieuwe beeldenstorm kunnen we missen als kiespijn.
Ideaal was de oplossing van wijlen Nelson Mandela die alles liet zoals het was zodat zijn regenboognatie in vrede kon bestaan. Na zijn overlijden was van een vreedzame ontwikkeling in Zuid-Afrika niet langer sprake. Verdeeldheid, smeerlapperij, geweld en corruptie zijn in de plaats gekomen. Ik zie dan ook geen enkele zinnige reden om hier met een grote 'opkuis' te beginnen. Het heeft totaal geen zin. Zet bijvoorbeeld naast het monument van Leopold II in Oostende een beeld van een negerslaaf. Dat zegt al veel meer dan het monument gewoon te verwijderen en naar het stort te brengen.
Nu in het kleine Vlaanderen zijn politiek correcte academici en medialui zoals H. van Goethem, Bruno de Wever, G. Verbeeck, K. Aerts, M. Reynebeau... de mening toegedaan dat iedere straatnaam, ieder monument op politieke correctheid dient onderzocht te worden. Stel je maar even voor wat het voorstel van deze kabouters inhoudt als je het op grote schaal doortrekt. In Frankrijk zouden alle monumenten van Napoleon en zijn generaals verwijderd moeten worden. In Groot-Brittannië alles wat herinnert aan Oliver Cromwell (ook de dictatoriale onderdrukker van de Schotten en de Ieren) en het Britse imperium weg ermee! In Duitsland alles wat herinnert aan Bismarck, Frederik de Grote, Maarten Luther en Goethe (de twee laatsten omwille van hun antisemitische geschriften) op het stort. Tussen haakjes wil ik niet nalaten te vermelden dat in Merkel-Duitsland, het grootste politiek correcte land van Europa, al tientallen straatnamen herdoopt werden. In Rusland alles wat verwijst naar het communistische tijdperk (1917-1991) in de vergeetput.
Ik druk me hier nogal grof uit maar als dat de wens is van de linkse en politiek correcte professoren en media dat zijn we niet ver van het tijdperk van Big Brother van George Orwell. Herman van Goethem -ik zag hem onlangs bezig op Ter Zake- als hoofd van het ministerie van Waarheid?
Van tolerantie blijft dan niets meer over. Geschiedenis uitwissen zal zeker het historisch bewustzijn niet bevorderen. Nu al is er zoveel, zoveel onwetendheid. Veel heeft het huidige onderwijs al kapot gemaakt. Dagelijks word ik in de stadsbibliotheek geconfronteerd met het gebrek aan kennis van de schoolgaande jeugd wat betreft de humane wetenschappen. Maak het niet nog erger. Een nieuwe beeldenstorm kunnen we missen als kiespijn.
Ideaal was de oplossing van wijlen Nelson Mandela die alles liet zoals het was zodat zijn regenboognatie in vrede kon bestaan. Na zijn overlijden was van een vreedzame ontwikkeling in Zuid-Afrika niet langer sprake. Verdeeldheid, smeerlapperij, geweld en corruptie zijn in de plaats gekomen. Ik zie dan ook geen enkele zinnige reden om hier met een grote 'opkuis' te beginnen. Het heeft totaal geen zin. Zet bijvoorbeeld naast het monument van Leopold II in Oostende een beeld van een negerslaaf. Dat zegt al veel meer dan het monument gewoon te verwijderen en naar het stort te brengen.
vrijdag 18 augustus 2017
Bezoek Ieper
donderdag 3 augustus 2017
Begrafenis Mark Grammens
Gisteren de begrafenis van Mark Grammens in Liedekerke bijgewoond. Heen en terug van het station naar de Sint-Niklaaskerk van Liedekerke was een hele afstand en klim. Een goed gevulde kerk en een schitterend vrouwenkoor. In totaal was ik van Kortrijk naar Liedekerke en terug vier uur onderweg met het openbaar vervoer.
woensdag 26 juli 2017
Mark Grammens is niet meer
![]() |
Foto WEVAKO |
De gevolgen van de collaboratie en de repressie, samen met zijn overtuigde Vlaamsgezindheid liepen als een rode draad doorheen zijn leven. In Doorbraak.be schreef ik een bijdrage naar aanleiding van zijn overlijden. Ik hoef dat hier niet te herhalen. Enkel voeg ik er een foto uit de "oude doos" aan toe.
Hij is genomen op het stadhuis van Kortrijk toen Mark Grammens op 29 november 1998 de André Demedtsprijs overhandigd kreeg. Links naast hem staat Wim Meyers en rechts staat ondergetekende. Achter de laureaat ontwaren we Peter Logghe.
As. woensdag, 2 augustus om 11u15 vindt de uitvaart in Liedekerke plaats.
vrijdag 14 juli 2017
Karel de Rycke, nu tweede druk

dinsdag 11 juli 2017
Koude Oorlog nummer 1

Aspekt geeft al enkele tijdschriften uit over de Eerste en Tweede Wereldoorlog en nu over de Koude Oorlog. Het is nu uitkijken naar een tijdschrift over het interbellum; dat is immers nog blanco terrein.
zondag 9 juli 2017
Cyriel Verschaeve in 1917
![]() |
Romain Vanlandschoot. Foto Kurt Ravyts |
Ik kon er heen dankzij vriend Kurt Ravyts die mij kwam ophalen en terugbrengen. We behoorden tot de tweehonderd deelnemers die zich ingeschreven hadden - dubbel zoveel als aanvankelijk gepland. In de voormiddag was er een kleine rondleiding langs de belangrijkste Vlaamse pleisterplaatsen van Alveringem. We bezochten ook de kerk met daarin het schilderij waarop Verschaeve als Sint-Kristoffel fungeert. Op het kerkhof konden we even het graf van de kapelaan begroeten.

Karl Drabbe in Oost-Vleteren het graf van Eric Defoort gaan begroeten. Achteraf was het aangenaam toeven op een terrasje. Het was al laat in de avond toen we bij volle maan huiswaarts reden.
donderdag 22 juni 2017
Doctoraat over René Victor
Gisteren in de late middag en vroege avond woonde ik de openbare doctoraatsverdediging bij van Jan Verstraete (geen familie!) over advocaat, flamingant en rechtsfilosoof René Victor. Het geheel duurde ietsjes meer dan twee uur en daarna volgde een verkwikkende receptie. Plaats van gebeuren was de aula van de Universiteit Gent in de Volderstraat. In de jury zetelden onder meer Jos Monballyu, Marcel Storme, Laurens Winkel en Bruno de Wever.
De promovendus, een kloeke zeventiger, verdedigde zijn proefschrift met verve. Terecht wees hij er op dat tot op heden de historiografie van de Vlaamse Beweging zo goed als geen aandacht aan René Victor besteedde. Zelfs in de recent uitgebrachte dikke biografie van Frans van Cauwelaert door Lode Wils wordt zijn naam niet vermeld. Toch had Victor een ruim aandeel in de vernederlandsing van het rechtswezen. Tijdens de repressiejaren behartigde hij zo'n 1500 strafdossiers. Victor was een hardwerkende studax die zichzelf maar weinig rust gunde. Mijn naamgenoot noemde hem terecht de "voedstervader van het Vlaamse rechtsleven".
Na een korte beraadslaging kende de jury meester Jan Verstraete met eenparigheid van stemmen hem de titel van doctor in de rechten toe. Nu maar hopen dat het proefschrift binnen afzienbare tijd tot een stevige biografie in boekvorm omgewerkt wordt. Voor mij was het alleszins een boeiende belevenis.
De promovendus, een kloeke zeventiger, verdedigde zijn proefschrift met verve. Terecht wees hij er op dat tot op heden de historiografie van de Vlaamse Beweging zo goed als geen aandacht aan René Victor besteedde. Zelfs in de recent uitgebrachte dikke biografie van Frans van Cauwelaert door Lode Wils wordt zijn naam niet vermeld. Toch had Victor een ruim aandeel in de vernederlandsing van het rechtswezen. Tijdens de repressiejaren behartigde hij zo'n 1500 strafdossiers. Victor was een hardwerkende studax die zichzelf maar weinig rust gunde. Mijn naamgenoot noemde hem terecht de "voedstervader van het Vlaamse rechtsleven".
Na een korte beraadslaging kende de jury meester Jan Verstraete met eenparigheid van stemmen hem de titel van doctor in de rechten toe. Nu maar hopen dat het proefschrift binnen afzienbare tijd tot een stevige biografie in boekvorm omgewerkt wordt. Voor mij was het alleszins een boeiende belevenis.
zondag 4 juni 2017
Geallieerde bevrijders plunderden Nederland
De bevrijding van delen van Nederland in het najaar van 1944 ging gepaard met de nodige plunderingen en moedwillige vernielingen gepleegd door vooral Amerikaanse, en voor een minder deel door Britse en Canadese troepen. Tot nu toe werd hierover nauwelijks of niet bericht. Dankzij een eigen onderzoek van een redacteur van het dagblad Trouw kwam thans een en ander aan het licht.
In het Nationaal Archief in Den Haag werden mappen gevonden met daarin tientallen brieven van burgers die, de een woedend van toon en de ander vol ongeloof, melding maakten dat ze na de feestelijkheden van de bevrijding hun huis leeggeroofd, bevuild en zelfs gesloopt terugvonden. Gemakshalve schoof het ministerie van Defensie de plunderingen in de schoenen van de Duitsers. "Maar hoe kan dat nou, de Duitsers waren er niet meer en bij hun vertrek was mijn huis nog ongeschonden". Later besteedden lokale historische verenigingen er mondjesmaat en in bedekte termen aandacht aan. Een systematisch onderzoek bleef tot op heden echter achterwege. Loe de Jong schreef er in zijn omvangrijke werk over de Tweede Wereldoorlog amper een enkele pagina over.
De plunderingen en vernielingen begonnen in de buurt van Venlo na de mislukking van operatie Market Garden (een ultieme poging om in een handomdraai de bruggen tot en met Arnhem in handen te krijgen). Enkele voorbeelden. In Venlo namen de Amerikanen de stalen archiefkasten uit het gemeentehuis mee. Hierbij werd de inhoud op straat gegooid en ging zo de hele gemeentelijke administratie verloren. Her en der werden door geallieerde militairen huizen leeggeroofd en vernield; "Meubels werden stukgeslagen, alle kasten opengebroken en de inhoud verspreid, bevuild, deuren en ramen opengelaten, zodat alles bloot staat aan de elementen".
Militairen hielden oefeningen in ongeschonden woningen nadat de bewoners verjaagd werden. In het gehucht Eimeren werden vijf boerderijen met grote voorraden veevoeder en tarwe gewoon voor het plezier van een troep militairen met vlammenwerpers in brand geschoten. Voordien waren de bewoners en hun dieren weggejaagd. Her en der werden brandkasten met dynamiet opgeblazen en de inhoud meegenomen.
Deze schanddaden hielden pas op toen in maart 1945 de geallieerden hun opmars over de Rijn konden verderzetten. De Nederlandse overheid stond hier machteloos tegenover en bad: "Heer bevrijdt ons van onze bevrijders".
In het Nationaal Archief in Den Haag werden mappen gevonden met daarin tientallen brieven van burgers die, de een woedend van toon en de ander vol ongeloof, melding maakten dat ze na de feestelijkheden van de bevrijding hun huis leeggeroofd, bevuild en zelfs gesloopt terugvonden. Gemakshalve schoof het ministerie van Defensie de plunderingen in de schoenen van de Duitsers. "Maar hoe kan dat nou, de Duitsers waren er niet meer en bij hun vertrek was mijn huis nog ongeschonden". Later besteedden lokale historische verenigingen er mondjesmaat en in bedekte termen aandacht aan. Een systematisch onderzoek bleef tot op heden echter achterwege. Loe de Jong schreef er in zijn omvangrijke werk over de Tweede Wereldoorlog amper een enkele pagina over.
De plunderingen en vernielingen begonnen in de buurt van Venlo na de mislukking van operatie Market Garden (een ultieme poging om in een handomdraai de bruggen tot en met Arnhem in handen te krijgen). Enkele voorbeelden. In Venlo namen de Amerikanen de stalen archiefkasten uit het gemeentehuis mee. Hierbij werd de inhoud op straat gegooid en ging zo de hele gemeentelijke administratie verloren. Her en der werden door geallieerde militairen huizen leeggeroofd en vernield; "Meubels werden stukgeslagen, alle kasten opengebroken en de inhoud verspreid, bevuild, deuren en ramen opengelaten, zodat alles bloot staat aan de elementen".
Militairen hielden oefeningen in ongeschonden woningen nadat de bewoners verjaagd werden. In het gehucht Eimeren werden vijf boerderijen met grote voorraden veevoeder en tarwe gewoon voor het plezier van een troep militairen met vlammenwerpers in brand geschoten. Voordien waren de bewoners en hun dieren weggejaagd. Her en der werden brandkasten met dynamiet opgeblazen en de inhoud meegenomen.
Deze schanddaden hielden pas op toen in maart 1945 de geallieerden hun opmars over de Rijn konden verderzetten. De Nederlandse overheid stond hier machteloos tegenover en bad: "Heer bevrijdt ons van onze bevrijders".
vrijdag 26 mei 2017
Johan van Herreweghe
Vandaag wordt Johan van Herreweghe in Gentbrugge begraven. Gedurende een langere periode in mijn leven heb ik hem van nabij gekend. Ik leerde hem kennen in 1977 toen hij samen met de nog altijd kwieke Cyriel Moeyaert een groep van het Davidsfonds Ieper, waar ik toen lid van was, door Frans-Vlaanderen gidste. Enkele maanden later poogden we aan de Kulak een afdeling van het KVHV op te richten. Het bleef bij een poging en de afdeling kwam nooit van de grond. Eenmaal maakte ik in Cadzand, waar zijn ouders een buitenverblijf hadden, een weekeinde mee van het tijdschrift Alternatief. Johan was ook een overtuigd katholiek activist.
Later vanaf 1979 maakte ik deel uit van de Werkgroep De Nederlanden, die zich vooral op de Franse Nederlanden toelegde. Onder meer Cyriel Moeyaert, Gijs van Ryckeghem en Anton Lowyck maakten er deel van uit. Johan was de drijvende spil van onze kleine vereniging. Enkele keren per jaar werd er vergaderd. De geboren leraar die Johan was, nam telkens de leiding in handen en lette erop dat de leden niet te veel afweken van de zorgvuldig opgestelde planning. Die samenkomsten gingen telkens gepaard met een overvloedige maaltijd, eerst ten huize van aalmoezenier Lowyck en vervolgens in het grote huis van Johan en zijn echtgenote Patricia in Gentbrugge. Het jaarlijkse hoogtepunt was telkens weer een daguitstap naar een of andere verloren hoek in de Franse Nederlanden waar zich nog 'Dietse' opschriften (op kerken, grafstenen, pastoorswoningen...) bevonden. Op dergelijke reisjes werden er nogal wat foto's en dia's genomen. Het didactische ging dan telkens weer gepaard met wat culinair genot.
Op het einde van de jaren 1980 legde ik me meer en meer toe op andere aspecten uit onze geschiedenis, en gingen onze wegen uiteen. Johan zal ik me blijven herinneren als een goedlachse kerel met veel zin voor initiatief en liefde voor het Frans-Vlaamse erfgoed.
Aan Patricia en haar vier kinderen wens ik veel sterkte toe.
Later vanaf 1979 maakte ik deel uit van de Werkgroep De Nederlanden, die zich vooral op de Franse Nederlanden toelegde. Onder meer Cyriel Moeyaert, Gijs van Ryckeghem en Anton Lowyck maakten er deel van uit. Johan was de drijvende spil van onze kleine vereniging. Enkele keren per jaar werd er vergaderd. De geboren leraar die Johan was, nam telkens de leiding in handen en lette erop dat de leden niet te veel afweken van de zorgvuldig opgestelde planning. Die samenkomsten gingen telkens gepaard met een overvloedige maaltijd, eerst ten huize van aalmoezenier Lowyck en vervolgens in het grote huis van Johan en zijn echtgenote Patricia in Gentbrugge. Het jaarlijkse hoogtepunt was telkens weer een daguitstap naar een of andere verloren hoek in de Franse Nederlanden waar zich nog 'Dietse' opschriften (op kerken, grafstenen, pastoorswoningen...) bevonden. Op dergelijke reisjes werden er nogal wat foto's en dia's genomen. Het didactische ging dan telkens weer gepaard met wat culinair genot.
Op het einde van de jaren 1980 legde ik me meer en meer toe op andere aspecten uit onze geschiedenis, en gingen onze wegen uiteen. Johan zal ik me blijven herinneren als een goedlachse kerel met veel zin voor initiatief en liefde voor het Frans-Vlaamse erfgoed.
Aan Patricia en haar vier kinderen wens ik veel sterkte toe.
donderdag 25 mei 2017
Karel de Rycke, oorlogsburgemeester

Ik schreef deze brochure in opdracht van de familie en kon beroep doen op een rijk gevarieerd archief. Het werkje bevat een reeks tot nu toe ongepubliceerde foto's en uittreksels uit persoonlijke brieven en documenten. Van de oplage bewaar ik slechts enkele tientallen exemplaren. Het overgrote deel van de oplage ging uiteraard naar de familie.
De brochure Karel de Rycke: burgemeester en pluimveehouder verscheen als nr. 8 in mijn Altringer-reeks, en telt 56 blz. in plaats van de gebruikelijke veertig. Langs deze weg bied ik ze hier te koop aan. De prijs bedraagt 6€ + 2,50€ verzendingskosten, samen dus 8,50€. U kan een exemplaar
bekomen door storting van het bedrag op rekeningnummer BE64 4627 2867 9152 van P.J. Verstraete, 8500 Kortrijk met vermelding "Karel de Rycke".
De onzin van het politiek correcte gedoe

media met zijn talrijke opinieschrijvers hoor je daar uiteraard niets over. Vandaar dat mijn stem eenzaam in de woestijn klinkt.
zondag 30 april 2017
'Zwart' Vlaanderen
In de nieuwe programmabrochure van het NT-Gent lazen we een aankondiging dat onze wenkbrauwen deed fronsen. Het mij totaal onbekende gezelschap Action Zoo Humain bereidt een toneelstuk voor met als titel 'Amnes(t)ie'. Het, lezen we, "opent een aantal donkere pagina's van onze Belgische geschiedenisboeken: de Vlaamse collaboratie". Nog meer fronsten we onze wenkbrauwen toen we verder lazen dat de productie zou ontstaan in samenwerking met de hyper politiek correcte Gentse historici Bruno de Wever en Koen Aerts.
Over de eerste 'wetenschappelijke' historicus hoeven we verder geen uitleg te geven maar de tweede, leerling van de eerste, publiceerde begin 2014 een kritisch onthaald boek over de repressie. Het toneelstuk zal wellicht een lange hatelijke tirade en afrekening met collaborerend Vlaanderen worden, en dat meer dan zeventig jaar na afloop van de gebeurtenissen. Met wat houden die lui zich toch bezig! Vraag daarbij is of ze voor zo iets overheidssubsidies krijgen? En verrichten De Wever en Aerts hun adviesgevend werk in hun vrije uren of niet? Dat zou ik wel eens graag willen weten. Ach kom, we laten deze zaak rustig aan ons voorbij gaan, en proberen er ons niet aan te ergeren.
Over de eerste 'wetenschappelijke' historicus hoeven we verder geen uitleg te geven maar de tweede, leerling van de eerste, publiceerde begin 2014 een kritisch onthaald boek over de repressie. Het toneelstuk zal wellicht een lange hatelijke tirade en afrekening met collaborerend Vlaanderen worden, en dat meer dan zeventig jaar na afloop van de gebeurtenissen. Met wat houden die lui zich toch bezig! Vraag daarbij is of ze voor zo iets overheidssubsidies krijgen? En verrichten De Wever en Aerts hun adviesgevend werk in hun vrije uren of niet? Dat zou ik wel eens graag willen weten. Ach kom, we laten deze zaak rustig aan ons voorbij gaan, en proberen er ons niet aan te ergeren.
maandag 10 april 2017
Eerherstel voor oorlogsburgemeester
Neen, niet bij ons beste lezer. Hier is een eerherstel voor een oorlogsburgemeester nagenoeg ondenkbaar. Maar niet zo bij onze Noorderburen. Lees daarom onderstaand bericht.
Hendrik Vlug (1897-1968) was al voor de oorlog burgemeester van de gemeente Huizen. Hij bleef gewoon aan tijdens de oorlog om te vermijden dat bij ontslag hij door een NSB'er opgevolgd zou worden. Burgemeester Vlug hielp tijdens de bezetting onder meer een aantal joden uit zijn gemeente onderduiken. Toch werd het gerucht verspreid dat hij lid van Musserts NSB was. Dat was echter voldoende om hem na de oorlog, "hoewel niet echt fout", aldus het rapport van de zuiveringscommissie, als burgemeester van Huizen te schorsen.
Hendrik Vlug bleef wel zijn burgerrechten behouden en werd niet veroordeeld. Zo kon hij in 1949 burgemeester van Leerdam worden, en kon hij zonder een enkel probleem koningin Juliana in 1951 verwelkomen. Toch bleef er in Huizen een smet aan hem kleven. Het viel journaliste Bonnie Kriek-Okkema op dat tijdens de inhuldiging van de portrettengalerij van burgemeesters in 1995 in het gemeentehuis van Huizen, deze van Vlug ontbrak. Zij trok op onderzoek uit. Om een lang verhaal kort te maken bleek uit haar onderzoek dat de toenmalige gemeentesecretaris J. Groenestein 'zijn' burgemeester niet kon uitstaan, en alles deed om hem te bezwadderen. Een daaropvolgend gerechtelijk onderzoek kwam tot de conclusie dat onderzoekster Kriek-Okkema over de hele lijn gelijk had. Vlug had helemaal niets te maken met de NSB, noch met de SS. Hij was dus helemaal niet 'fout' onder de bezetting. Wel integendeel.
In Huizen werd hij volledig in eer hersteld. Tijdens het afgelopen weekeinde werd Vlugs geschilderd portret opgenomen in de burgemeestersgalerij van Huizen (bron Trouw, 5 april 2017). Stel je voor dat bij ons oorlogsburgemeester Leo Vindevogel in eer hersteld werd, en zijn portret opgehangen zou worden in de inkomhall van het stadhuis van Ronse. Ondenkbaar? Inderdaad!
Hendrik Vlug (1897-1968) was al voor de oorlog burgemeester van de gemeente Huizen. Hij bleef gewoon aan tijdens de oorlog om te vermijden dat bij ontslag hij door een NSB'er opgevolgd zou worden. Burgemeester Vlug hielp tijdens de bezetting onder meer een aantal joden uit zijn gemeente onderduiken. Toch werd het gerucht verspreid dat hij lid van Musserts NSB was. Dat was echter voldoende om hem na de oorlog, "hoewel niet echt fout", aldus het rapport van de zuiveringscommissie, als burgemeester van Huizen te schorsen.
Hendrik Vlug bleef wel zijn burgerrechten behouden en werd niet veroordeeld. Zo kon hij in 1949 burgemeester van Leerdam worden, en kon hij zonder een enkel probleem koningin Juliana in 1951 verwelkomen. Toch bleef er in Huizen een smet aan hem kleven. Het viel journaliste Bonnie Kriek-Okkema op dat tijdens de inhuldiging van de portrettengalerij van burgemeesters in 1995 in het gemeentehuis van Huizen, deze van Vlug ontbrak. Zij trok op onderzoek uit. Om een lang verhaal kort te maken bleek uit haar onderzoek dat de toenmalige gemeentesecretaris J. Groenestein 'zijn' burgemeester niet kon uitstaan, en alles deed om hem te bezwadderen. Een daaropvolgend gerechtelijk onderzoek kwam tot de conclusie dat onderzoekster Kriek-Okkema over de hele lijn gelijk had. Vlug had helemaal niets te maken met de NSB, noch met de SS. Hij was dus helemaal niet 'fout' onder de bezetting. Wel integendeel.
In Huizen werd hij volledig in eer hersteld. Tijdens het afgelopen weekeinde werd Vlugs geschilderd portret opgenomen in de burgemeestersgalerij van Huizen (bron Trouw, 5 april 2017). Stel je voor dat bij ons oorlogsburgemeester Leo Vindevogel in eer hersteld werd, en zijn portret opgehangen zou worden in de inkomhall van het stadhuis van Ronse. Ondenkbaar? Inderdaad!
zondag 2 april 2017
Levering 'Arnswalde'

Daarmee zal dan ook de laatste publicatie uit mijn 'lente-aanbieding' verschenen zijn. Rond Pasen zullen alle bestelde exemplaren op hun plaats van bestemming zijn. De komende maanden zal ik het wat kalmer moeten aandoen gezien de gezondheidstoestand van mijn echtgenote. Wel zal ik wat recensies en artikels schrijven. In het najaar hoop ik dan werk te maken van een korte biografie van de Nederlandse SS-ideoloog Hans Coenraad Nachenius. Ik heb tijdens de voorbije jaren nogal wat archiefmateriaal over hem bijeen gesprokkeld.
woensdag 22 maart 2017
'Belgische' kust

Wat wel opviel, terwijl ik mijn boodschappen deed, was dat er overal reclame gemaakt werd voor de "Belgische kust". Bijzonder in Koksijde waar er nog steeds meer Frans dan Nederlands te horen valt. Wat is me dat nu? Eertijds toen Geert Bourgeois minister van Toerisme was, hield hij sterke pleidooien voor een consequent gebruik van de benaming van "Vlaamse kust". Nu dat hij minister-president van de Vlaamse regering is, valt hierover niets meer te horen. Eenieder, en in het bijzonder de media, heeft het over de "Belgische kust".
Het is trouwens met moeite dat ik ansichtkaarten kon vinden zonder vermelding van "Belgische kust". Nu dat Vlaanderen over toch wel een zekere autonomie beschikt, zou hieraan toch een en ander moeten kunnen verholpen worden. Het is toch godgeklaagd dat met een regeringsleider en diverse ministers die tot de N-VA behoren, er meer dan ooit propaganda gemaakt wordt voor de 'Belgische' kust. Tussen haakjes wil ik vermelden dat de vakantie deugd deed.
donderdag 9 februari 2017
Steve Bannon

woensdag 25 januari 2017
Hitlerjeugd Vlaanderen

Hitlerjeugd Vlaanderen (1943/1944) of de Hitlerjugend Flandern. Ik zorgde voor een mooie uitgave in vierkleurendruk, en kon rekenen op een reeks unieke foto's die nog niet eerder gepubliceerd werden. Een goede vriend van me stelde ze ter beschikking.
In de tweede helft van maart verzorg ik een nieuwe mailing waarin het boekje te koop zal aangeboden worden. Intekenprijs: 14€ + verzendingskosten. Intussen schrijf ik het laatste hoofdstuk van mijn volgende boek Arnswalde: zwanenzang van 'Langemarck' en 'Nederland' aan het Oostfront, februari 1945.
vrijdag 6 januari 2017
Unternehmen Seelöwe: nieuwe stelling

Waarom luisterde Hitler niet naar zijn generaals en bleef hij aarzelen? Volgens Forczyk schrok de Führer voor het risico terug en hoopte hij tot op het laatst dat alleen al het dreigement van een invasie de Britten naar de onderhandelingstafel zou brengen.
Abonneren op:
Posts (Atom)